Por Jaume Renyer
.
A detención de Ariadna Jové -membro do movemento internacional de solidariedade co pobo palestino- por parte das forzas de seguridade do Estado de Israel xerou en Catalunya unha cadea de reaccións que hai que analizar en clave de política interna. A moza internacionalista foi sometida aos procedementos legais dun estado de dereito: a xustiza israelí actuou con celeridade, foi liberada inmediatamente e goza de total liberdade de expresión. Unha situación que xa quixeran para eles os solidarios -poucos- coa causa da liberdade do poboe iraniano, por pór un exemplo. En Rubèn Novoa é un mozo catalán -máis ou menos
da mesma idade que Ariadna- solidario co pobo xudeu que fixo circular no twitter comentarios críticos coa actitude da moza internacionalista. Inmediatamente desatouse un alude de descualificacións contra este rapaz -dun ton grave e ameazando- que se fixo extensivo aos cidadáns coñecidos (entre os cales me atopo) polo seu "filosionisme catalá", segundo sinalan os nosos inquisidores. A virulencia do antisionismo na nosa casa é un fenómeno crecente, relativamente recente -que rompe unha longa e ilustre tradición de fonda simpatía catalá cara á causa da liberdade do pobo xudeu- e que liga co renacemento do tardocomunismo (disfrazado ou non de independentismo). A mentalidade totalitaria fixo niño entre os círculos dos creadores de opinión, os políticos e o mundo universitario, adoptando diferentes e variadas expresións (como xa se viu na recente crise de Reagrupament) pero todas cun transfondo común.
da mesma idade que Ariadna- solidario co pobo xudeu que fixo circular no twitter comentarios críticos coa actitude da moza internacionalista. Inmediatamente desatouse un alude de descualificacións contra este rapaz -dun ton grave e ameazando- que se fixo extensivo aos cidadáns coñecidos (entre os cales me atopo) polo seu "filosionisme catalá", segundo sinalan os nosos inquisidores. A virulencia do antisionismo na nosa casa é un fenómeno crecente, relativamente recente -que rompe unha longa e ilustre tradición de fonda simpatía catalá cara á causa da liberdade do pobo xudeu- e que liga co renacemento do tardocomunismo (disfrazado ou non de independentismo). A mentalidade totalitaria fixo niño entre os círculos dos creadores de opinión, os políticos e o mundo universitario, adoptando diferentes e variadas expresións (como xa se viu na recente crise de Reagrupament) pero todas cun transfondo común. .
Frota no ambiente un tipo de pauta de conduta "politicamente correcta" que non tolera a discrepancia, que criminaliza a disidencia, que non admite a controversia argumentada e recorre ao insulto e a ameaza con total impunidade. Desde aquí teño criticado reiteradamente (tentando facelo de forma razoada) o sistema de partidos de orde, os que sustentan o réxime estatal e autonómico que perpetúa a dominación política e económica sobre a comunidade nacional catalá. Vexo, pero, que os movementos que se propoñen desprazar esta hexemonía en nome da rexeneración democrática, o anticapitalismo ou o socialismo, con feitos desmenten os propósitos de liberdade e xustiza que din divisar. O antisionismo, unha variante deste pensamento totalitario, (recomendo a lectura da obra de Pierre-André Taguieff "As contre-réactionnaires", Denoël, París, 2007) permite visibilizar moito mellor esta deriva dado que a virulencia que desprende está referida en primeira instancia a un conflito externo á sociedade catalá, pero que contén en si mesmo as causas de conflitos políticos internos a non moitos anos vista.
Comentarios