Editorial do xornal HAARETZ
16.05.2008
Menos de medio ano antes das eleccións presidenciais e oito meses antes da data do seu abandono da Casa Branca, George W. Bush presentou onte ante a Knesset un alto limiar de acción para o seu sucesor: continuar a enérxica loita contra as organizacións terroristas -Al Qaeda, Hamas e Hezbollah- e frustrar os esforzos de Irán por lograr armamento nuclear, que ameace a existencia do Estado de Israel. Resignarse á nuclearización iraniana será unha traizón ás xeracións vindeiras, sentenciou Bush. Trátase dunha pastilla tranquilizante para Israel, unha advertencia para Mahmud Ahmadinejad e Ali Khamenei en Teherán e un anuncio para o candidato dominante no partido Demócrata, Barack Obama, de que Bush aproveitará a súa autoridade ate o seu último día para deseñar unha política combativa contra Irán. Se resulta elixido Obama e non o candidato republicano John McCain, cuxas posturas son iguais ás de Bush, o presidente saínte podería tomar medidas militares aínda nos dous meses e medio entre as eleccións e o xuramento do novo mandatario. Bush elixiu referirse no seu discurso á súa visita a Massada e á promesa israelí: "Novamente Massada non caerá", ou, como el o dixera: "Nunca máis". Esta afirmación pódese interpretar en dous niveis: a firmeza en impedir que Irán logre capacidade de exterminar a Israel, e unha comprensión da posición israelí se é acurralado contra a parede e actúa para disuadir aos seus inimigos. As posicións declaradas de Bush non son vinculantes, oficialmente, non obrigan á próxima Administración nin ao Congreso, no que se perfila unha hexemonía demócrata, que obxecta complicacións militares no Medio Oriente. Pero reflicten unha lectura da situación, cuxa lóxica manterase aínda se en xaneiro de 2009 goberna en Wáshington Obama e a esquerda dos demócratas.
O problema iraniano non desaparecerá por si mesmo nin se resolverá grazas a diálogos apaciguadores. O saínte comandante da Forza Aérea, xeneral Eliezer Shkedi, expresouse hai pouco e en diversas oportunidades no mísmo espírito que o de Bush. Non se trata de declaracións de campaña electoral. Se o goberno de Israel decide emprender un operativo militar contra o átomo iraniano, tal como decidiu o ano pasado contra o reactor sirio e en 1981 contra o reactor nuclear iraquí, tal decisión estará influída polas posturas dos altos comandantes de Tzahal e da Intelixencia. Un estado xudeu, cuxos homes crave no goberno e o exército están convencidos de que 75 anos despois do ascenso de Hitler ao poder se cerne sobre el unha ameaza similar, non pode conformarse con rezongos. O discurso do legado de Bush na Knesset debe ser un tiro por elevación a Irán, e non só a ese país, de que se topa ante países determinados e unha política enérxica de non permitirlle desenvolver armamento nuclear. As propostas presentadas por algúns países de Europa e EE.UU. a Irán para motivalo a abandonar o desenvolvemento de tecnoloxía nuclear, foron respondidos por Irán cunha contraproposta, cuxo eixo é o seu desexo de ser socio na solución de "os problemas do mundo". Ahmadinejad, coas súas ameazas salvaxes e irracionais nega toda posibilidade de tomar con seriedade e confianza as propostas iranianas, e así reforza as voces combativas que chaman a unha solución militar.
Comentarios