Por Amir Oren
Imad Mughniyeh reunía na súa persoa a ideoloxía extremista dos aiatollahs en Irán e o terrorismo de Hezbollah. Con todo, a súa morte debería espertar preocupación, non só en Israel, senón en todos os actores do Medio Oriente. En diversos lugares do Medio Oriente, o asasinato de Imad Faez Mughniyeh debe causar preocupación. Tanto en Damasco, en Beirut, en Gaza, como en Jerusalem. O presidente de Siria Bashar Assad tense que preguntar que pasa cos seus servizos de seguridade, ao mando do seu cuñado Assaf Shawkat. Se non teñen idea de que o seu hóspede estaba baixo seguimento de factores estranxeiros, que lle puideron aos seus impermeables círculos de ocultamiento e seguridade. En Israel saben que a vinganza podería chegar en calquera lugar e en calquera momento, en especial cando estean por terminar os 40 días de duelo, ao redor do 23 de marzo. Mughniyeh era o home que simbolizaba o "Eixo do Mal" no seu sentido máis básico. El corporizaba a relación entre a ideoloxía extremista dos aiatollahs de Irán co terror de Hezbollah no Líbano. Na lista de buscados do FBI aparecía Mughniyeh á cabeza da listaxe, case como Osama Bin Laden, pola súa participación no secuestro do avión da TWA. Hassan Nassrallah, en cambio, non ten sequera orde de captura. Sen dicilo explicitamente, Estados Unidos ve a Nassrallah coma o líder semi-político dunha organización terrorista. A visión sobre Maghniye era inequívoca, e a súa cabeza tiña prezo. De confirmarse as sospeitas que a prensa árabe apurouse a difundir, o premio maior lévanllo Meir Dagán e a xente do Mossad
Pero eles non o cobrarán, teñen as súas propias razóns para desexar a morte de Mughniyeh. Irán vía a Mughniyeh como un ben a coidar. Tiña no Líbano tres representantes principais: o embaixador en Beirut, o comandante de corpo da Garda Revolucionaria (co seu cuartel xeral na Bekaa) e Mughniyeh, o supervisor para Irán das actividades operativas de Hezbollah. Non había atentado da Garda Revolucionaria, o Ministerio de Intelixencia e Seguridade en Teherán e/ou Hezbollah, que non fose producido no "pozo" de Mughniyeh. Quen atopou a Mughniyeh demostrou unha capacidade de intelixencia e operatividade tremenda. A Comisión Winograd insinuou, nun brevísimo capítulo sobre os operativos especiais, que a espera en balde que un operativo semellante tivese éxito, influíu na tardanza israelí na fronte durante o verán de 2006 na guerra do Líbano. Israel non logrou daquela, dar con Nassrallah nin con Mughniyeh, pero esta vez, algún longo brazo logrouno. A mensaxe é clara para os líderes de Hamás e da Jihad Islámica en Gaza, para Khaled Mashal e Ramadán Shelah en Damasco, e tamén para Nassrallah, se decide renovar o fogo para abrir unha segunda fronte contra Israel, mentres este está ocupado en Gaza.
Pero eles non o cobrarán, teñen as súas propias razóns para desexar a morte de Mughniyeh. Irán vía a Mughniyeh como un ben a coidar. Tiña no Líbano tres representantes principais: o embaixador en Beirut, o comandante de corpo da Garda Revolucionaria (co seu cuartel xeral na Bekaa) e Mughniyeh, o supervisor para Irán das actividades operativas de Hezbollah. Non había atentado da Garda Revolucionaria, o Ministerio de Intelixencia e Seguridade en Teherán e/ou Hezbollah, que non fose producido no "pozo" de Mughniyeh. Quen atopou a Mughniyeh demostrou unha capacidade de intelixencia e operatividade tremenda. A Comisión Winograd insinuou, nun brevísimo capítulo sobre os operativos especiais, que a espera en balde que un operativo semellante tivese éxito, influíu na tardanza israelí na fronte durante o verán de 2006 na guerra do Líbano. Israel non logrou daquela, dar con Nassrallah nin con Mughniyeh, pero esta vez, algún longo brazo logrouno. A mensaxe é clara para os líderes de Hamás e da Jihad Islámica en Gaza, para Khaled Mashal e Ramadán Shelah en Damasco, e tamén para Nassrallah, se decide renovar o fogo para abrir unha segunda fronte contra Israel, mentres este está ocupado en Gaza.Artigo publicado no xornal israelí Haaretz - 14/2/2008.
Comentarios