FILO NAZIS

Por Xavier Antich

Achego un interesante e valente artigo de Xavier Antich aparecido no xornal catalán La Vanguardia. Ao final do artigo traduzo as frases en catalán.

Filo nazis.

A cousa, máis ou menos, foi así. Abel Cutillas publicou hai un ano un libro de aforismos, "Viure mata", no que, entre outras cousas, esribiu un que moitos límos con estupor: "L'Holocaust fou, en certa manera, un homenatge als jueus: se´ls va reconèixer com a poble escollit" (1) O propio Cutillas, máis tarde, recoñecería a posibilidade de que "puidemos intentar traspasar as líñas vermellas que toda cultura ten e considera intraspasables", incluíndose a sí mesmo entre "todas aquelas criaturas perversas que se atreveron a mostrarse indiferentes, a minimizar ou, incluso, a facer bromas de mal gusto sobre o sacratísimo mal radical". A cousa, au seu xuízo, debía ter graza: por qué deterse ante a dor de millóns de persoas eliminadas por seren xudías? No é a literatura o exercicio supremo da creatividade libre? Por qué non pode a literatura burlarse de todo? E por qué non pode recuperar o antigo prexuízo antisemita según o cal se os xudeus sufren é porque son o que pretenden ser, o pobo elexido? Hai maior homenaxe aos xudeus, suxire Cutillas, que o seu exterminio? Semellaría difícil que tantas barbaridades ficaran sen resposta.

A historiadora Idith Zertal, que perdeu a parte da súa familia nos campos de exterminio nazis, publicou na Vanguardia (9 de Agosto 2006) un artigo no que cualificaba a frase de Cutillas de "aforismo fascista", analizando con moito xuizo cómo comparte a esencia do antisemitismo clásico: Non sodes os elexidos? Pois iso ten un prezo. Como dixo Zertal, "non hai nada orixinal neste chiste". En contra do que se houbera podido prever, as voces que se alzaron non son contra a barbaridade de Cutillas, senon contra Zertal e o seu tradutor, Arnau Pons, aos que se chamado de todo, e que foron acusados de "beatería", de "turistas intelectuais" e de estar "mal informados" por Agustí Colomines (Avui, 2 de Septembro 2006), que facía unha encendida defensa do libro de Cutillas sen que o aforismo merecera o menor comentario. Curiosa apoloxía a do director de Unesco.cat, que hai pouco presidía un acto de presentación da convención sobre a protección e promoción da diversidade das expresións culturais! Será que o que debe protexerse e promoverse é a burla das vítimas? Así o sostén Cutillas, que fixo a súa autodefensa en ton vitimista ( Avui, 15 de marzo), amparándose cínicamente en Adorno e Arendt, quen, ao seu xuízo, foron insultados por dicir o que dixeron. Tamén él, como antes eles, tería padecido a "espada de fogo" dos "guardiáns dos templos" e de "os nosos novos sacerdotes". Incríbel, verdade?
Sen entrar explícitamente na polémica, Enric Casases, publicaba no Quadern de El País a semana pasada un artigo no que, entre outras pérolas, escribía: "Per Bauçà la guerra espanyola fou pitjor que les matances hitlerianes: de jueus en van matar molts, però no foren exterminats: encara hi són, i ben puixants" (2). Casases facía súas as palabras de Bauçà: a fin de contas, sostiña, "els polonesos, com el jueus, l´han acabada guanyant, la guerra" (3) .Facíalle falta só engadir que son uns parásitos: os que dixeron antes que él o que él agora di foron máis claros. Estaremos entrando, tal vez, nunha época na que, ademáis de ser posíbel publicar aquí o que en Europa é considerado delicto, comeza a xeneralizarse a impunidade do insulto contra as vítimas do exterminio? Só pensalo prodúceme arrepíos.

(1) O Holocausto foi, en certo modo, unha homenaxe aos xudíos: recoñecéuselles como o pobo elexido.
(2) Para Bauçà a guerra española foi peor que as matanzas hitlerianas: mataron moitos xudeus pero non foron exterminados: ainda existen e ben puxantes.
(3) Os polacos, como os xudeus, remataron gañando a guerra..