Voces traizoadas en Tunisia



Por Josep Carles Laínez*

Hai algúns días tiven o pracer de cear con Lina ben Mhenni, a ciberactivista que deu inicio á revolución no seu país. Desde o seu blog A Tunisian Girl, foi perpetrando a revolta e anhelando unha liberdade real, que parecía preto, do outro lado dunha arela tan humana como a vida. Mais algo truncouse no camiño, o futuro arestora desmorónase, e debemos falar de Tunisia con urxencia.

As imaxes da “Revolución da dignidade” estaban cheas de alegría: homes e mulleres, xoves e anciáns, relixiosos ou agnósticos, en manifestacións que rematarían coa dictadura e darían esperanza a un país ceibe de atavismos. Foron concentracións non violentas, con sorrisos, cos corpos como únicos escudos. Sen embargo, ese primeiro xermolo espontáneo foi moi ben xestionado polo imperialismo capitalista –occidental e fundamentalista islámico– para deixar o paso libre a organizacións que loitaban contra a tiranía de Ben Ali non por desexos de liberdade, senón para imponer a súa propia dictadura. Os gobernos europeos ficarán tranquilos coas eleccións e o triunfo de Ennahda, pero a súa victoria é o punto final dunha democracia verdadeira, e a Tunicia de hoxe máis que a un país que debería recuperar unha vida cívica e asociativa, semella un Estado terrorista, pois a policía reprime á cidadáns pacíficos con violencia, e deixa que os islamistas se manifesten e exerzan a intimidación, o acoso sexual ou o intento de asasinato sen que ninguén os deteña. 


O fundamentalismo islámico non só é un totalitarismo, senón unha sorte de imperialismo neocolonial das potencias occidentais coas petromonarquías. Foméntano, finánciano e buscan o seu beneficio. Quer impor un rexime que impide a liberdade de conciencia e dereitos humáns básicos, ademáis de establecer un apartheid de xénero, é unha traizón ás relixións tradicionais desas nacións, á convivencia multicultural, e a formas de existencia ben diversas. Se se instaura unha dictadura islamista en Tunisia non será pola vontade do seu pobo, senón pola represión e o acalamento dos disidentes. E para nós, os europeos, este novo horizonte é perigosísimo: se o pactamos, porque voltamos a vomitar sobre os desexos de liberdade de millóns de persoas; se non, porque a radicalización en Europa da comunidade inmigrada irá crecendo, ao non haber outros interlocutores que os dictadores. 
 

Pregunteille a Lina ben Mhenni qué podiamos facer nós, fartos das mentiras sobre a tranquilidade da democracia en Tunisia cando xa se fixo imposíbel unha vida normal, sen sobresaltos, e onde existe o perigo dunha detención ou dunha agresión mortífera en calquera instante. Díxome que tíñamos a obriga de contalo, sen tregua, sen reservas. Os gobernos poderosos de Europa e América traizoaron as revolucións, e as monarquías do Golfo están a impor a súa visión enfermiza da realidade e do islam. O soño de Tunicia converteuse en pesadelo.

* Xefe de redacción da revista DEBATS

Comentarios