Por Joan Roy
.
As similitudes entre Israel e Catalunya son moitas, a pesar de que, a miúdo, pasan desapercibidas. Ambos países foron quen de manterse a pesar de asedios, persecucións e illamentos, e reúnen comunidades minorizadas nun contexto político e territorial contrario á súa existencia, ao mesmo tempo que pugnan para expresarse e proxectarse a través dunha lingua e dunha cultura propias e diferenciadas. Ambas nacións son tamén economías abocadas a convivir nun ámbito rexional complexo e a miúdo adverso, sen por iso deixar de inserirse no mundo global de forma senlleira.
.
.
Da primeira concomitancia non se ten falado moito nin en Israel nin en Catalunya, basicamente por como as gastan os inimigos destas dúas patrias, que néganlles alma, con intensidades e virulencias proporcionadas á condición de Estado que ten Israel e de rexión que presenta Catalunya. Asi, Israel é cuestionada por razón da súa demostrada capacidade militar e diplomática, mentres que Catalunya non a ten, pero usa a súa entidade rexional para protexerse de posibles ataques a recibir.
.
.
A segunda concomitancia é menos coñecida, pero moi patente. Israel e Catalunya comparten cifras de PIB e desenvolvemento económico, aínda que que Israel despunta moi forte en infraestruturas tecnolóxicas. Cunha poboación semellante de entre 7 e 8 millóns de habitantes, ambos países facturan uns 200.000 millóns de euros, con porcentaxes similares de industria, servizos e agricultura, aínda que que a importancia do sector público é superior en Israel que en Ca
talunya, así como tamén a incidencia en bolsa das súas empresas. Con todo, Israel adianta a Cataluña en tecnoloxia pola importancia da súa industria armamentística, que empurra da electronica e da informática, e estimula os investimentos estranxeiros. En canto a biomedicina, Israel e Catalunya van da man en adiantos. A súa condición de Estado e o feito de estar rodeados de inimigos por todas partes obriga a Israel a gastar máis de 10.000 millóns de euros ao ano en Defensa (de media, España gasta aínda non 9.000, a EE.UU. preto de 200.000, e a UE-27 tres veces menos), ademais de involucar o conxunto da súa poboación en actividades militares, reservistas incluídos, que teñen un custo regular en vidas e bens. En Catalunya non se coñece un gasto equivalente, nin a complementaría que xeran os sofisticados e caros sistemas de seguridade que emprega para protexerse da ameaza terrorista palestina. En Catalunya, así e todo, gástanse cantidades parecidas en déficits fiscais e investimentos autóctonos para compensar as carencias de investimentos públicos estatais.
talunya, así como tamén a incidencia en bolsa das súas empresas. Con todo, Israel adianta a Cataluña en tecnoloxia pola importancia da súa industria armamentística, que empurra da electronica e da informática, e estimula os investimentos estranxeiros. En canto a biomedicina, Israel e Catalunya van da man en adiantos. A súa condición de Estado e o feito de estar rodeados de inimigos por todas partes obriga a Israel a gastar máis de 10.000 millóns de euros ao ano en Defensa (de media, España gasta aínda non 9.000, a EE.UU. preto de 200.000, e a UE-27 tres veces menos), ademais de involucar o conxunto da súa poboación en actividades militares, reservistas incluídos, que teñen un custo regular en vidas e bens. En Catalunya non se coñece un gasto equivalente, nin a complementaría que xeran os sofisticados e caros sistemas de seguridade que emprega para protexerse da ameaza terrorista palestina. En Catalunya, así e todo, gástanse cantidades parecidas en déficits fiscais e investimentos autóctonos para compensar as carencias de investimentos públicos estatais. .
En síntese, dúas realidades con bastantes semellanzas, agás que Israel ten que sobrevivir en estado de guerra permanente, mentres que Catalunya pode intercambia espolio por paz. Dúas maneiras certas de manter a independencia, explícita no caso israelí e sepulta no catalán, diferenza que non vén dun suposto maior e firme caracter israelí, senón do grao de apoio internacional acadado por Israel após o Holocausto e a vitoria aliada na II guerra mundial, a cambio de actuar de muro de contención da barbarie islamita. No límite, e sen que isto exclúa unha vía específica -aínda por definir- cara a un Estado propio, o día que Catalunya estea en condicións de propor ao mundo un trato similar -tamén desde a óptica do desenvolvemento económico- tamén poderá aspirar a unha independencia consensuada e auspiciada pola comunidade internacional.
En síntese, dúas realidades con bastantes semellanzas, agás que Israel ten que sobrevivir en estado de guerra permanente, mentres que Catalunya pode intercambia espolio por paz. Dúas maneiras certas de manter a independencia, explícita no caso israelí e sepulta no catalán, diferenza que non vén dun suposto maior e firme caracter israelí, senón do grao de apoio internacional acadado por Israel após o Holocausto e a vitoria aliada na II guerra mundial, a cambio de actuar de muro de contención da barbarie islamita. No límite, e sen que isto exclúa unha vía específica -aínda por definir- cara a un Estado propio, o día que Catalunya estea en condicións de propor ao mundo un trato similar -tamén desde a óptica do desenvolvemento económico- tamén poderá aspirar a unha independencia consensuada e auspiciada pola comunidade internacional.
Comentarios