Por Issac Galante
Guysen International News
Desde hai dúas semanas, cando comezou a Operación Chumbo Fundido na Franxa de Gaza, creouse, ao mesmo tempo, outra fronte de batalla. Un sen fronteiras nacionais, que se pelexa contra vento e marea as vinte catro horas, para tratar de explicar motivos, dar razóns e crear conciencia do problema. É así que se están utilizando novas tecnoloxías de manexo e distribución de información. Dando lugar a que, por primeira vez na historia, calquera persoa en calquera parte do mundo pode acceder ás mesmas fontes que utilizan os xornalistas e os medios tradicionais á hora de redactar as noticias. As forzas de defensa de Israel crearon blogs, e até unha canle na coñecida pagina de vídeos en liña Youtube. Para dar acceso á información sen necesidade de intermediarios. A pregunta é cal é o motivo destas prácticas. Non fai falta moita perspicacia para pretender e argumentar que o que se distribúe é propaganda. Con todo, trátase de propaganda militar. Sempre foi utilizada dentro das fronteiras, para incentivar o nacionalismo e a moral. O que ocorre aquí é distinto. Xa que mais do 90% da poboación israelí, segundo algunhas enquisas, esta a favor dos operativos.
Entón por que a utilización destes medios de difusión? Habería que recoñecer cal é a función da web 2.0. O termino web 2.0 describe a unha nova utilización da rede. Unha forma nova de compartir información, que representa fenómenos como os Blogs (bitácoras persoais), a distribución de vídeos e as redes sociais (Facebook, un dos exemplos máis coñecidos). En todos eles a información circula libremente, sen intermediarios. Agora ben, por que os Voceiros da IDF ? Tzahal - empezaron a utilizalos, sendo os primeiros no mundo en facelo? A resposta é bastante sinxela e basta abrir algún diario para ver as manifestacións en apoio a Hamas que se deron ao redor do mundo. Cousa que é comprensible só desde a miopía política pero que está dentro do marco da liberdade de expresión. Pero tamén se produciron ataques a sinagogas e a xudeus en distintas partes de Europa, sempre propensa á xudeofobia.
Co cal é extremadamente importante tratar de contrarrestar o odio e o antisemitismo moitas veces disfrazado de antisionismo con información. Produto do mesmo odio e moi fácil de recoñecer é a falta de obxectividade dos medios tradicionais á hora de informar sobre o acontecido. Escúdanse en argumentos segundo os cales Israel oculta información ao momento de non deixalos entrar a reportar desde Gaza. Cousa que deu lugar a unha contenda xudicial, que chegou á Corte Suprema que fallou a favor dos profesionais dos medios e dispuxo que os xornalistas deberán entrar só se a situación o permite. O que poucos din é que ningún medio de prensa manifestou contra Exipto, país que comparte unha fronteira coa franxa, para que lles permita o paso. O mesmo sucede noutros conflitos bélicos onde o acceso é restrinxido. Son argumentos do mesma orde os que se utilizan á hora de atacar as operacións das forzas de defensa en contra de Hamas. Fálase de xenocidio, desproporcionalidade, expansionismo, masacres indiscriminadas, violación ao dereito internacional, etc... Non é o meu obxectivo aquí tratar de descartar estes argumentos. Sendo como seria moi sinxelo.
O que me gustaría lograr é poder mostrar cal é o motivo de que estes sexan os que se utilizan. Empezando pola resposta que deron os voceiros da IDF nunha charla na Universidade Hebrea de Xerusalén, sobre cal é o motivo de tanta cobertura do conflito e en especial do "sufrimento palestino". "O sangue vende" foi a resposta, pero habendo tantos conflitos armados onde se derramou moitísimo máis sangue, e producíronse verdadeiros xenocidios por que estes teñen tan pouca cobertura? Algúns analistas responderon a esta pregunta falando da importancia xeopolítica da zona. O cal tamén é falso, é un territorio sen ningún tipo de recurso natural. Ou se fala de que é o campo de batalla do choque de civilizacións. O cal tamén é falso. Posto que o enfrontamento non é entre oriente e occidente. Se non entre musulmáns moderados e radicais. O cal se demostra á hora de ver a cantidade de vitimas civís dentro dos países musulmáns que se producen por estes enfrontamentos e loitas intestinas. Entón van quedando poucos argumentos sobre os cales "a prensa libre" pode basear o seu interese e morbosa fascinación en mostrar as "crueldades" do estado xudeu. No entanto isto, Israel empéñase en tratar de demostrar cales son as razóns, as diferenzas nos riscos e nas tácticas dos dous grupos.
Por exemplo, o feito que o exército, tendo a capacidade de bombardear masivamente o territorio, elíxese un avance terrestre que pon en risco a vida dos soldados, onde a misión é ir casa por casa desactivando trampas e explosivos en lugar de destruílas con fogo de artillaría. Ou os avisos por mensaxes de texto aos móbiles e os panfletos en zonas que pronto serán atacadas. Comparando todo isto co fogo indiscriminado de mísiles caseiros cheos de metralla sobre a poboación civil do sur de Israel. O que a moita parte da opinión pública mundial mortifica é que o saldo en victimas da violencia non sexa equitativo e proporcional. Pero habería que recordarlles e moi poucos o fan, é que isto non ocorre pola ineptitude e a debilidade de Hamas e os seus grupos armados. Se non polas medidas de defensa coas que conta a poboación civil, sendo estes refuxios anti bombas e as alarmas que dan un curto período de tempo para esconderse. Así tamén como o peche das escolas, onde varios mísiles caeron. Misteriosamente nada dixo a ONU e o seu secretario xeral respecto diso. Pero se estiveron rápidos para fustigar a Israel cando atacou a escola da ONU desde onde se disparou con morteiros contra as tropas israelís. Ante o cal todo o dereito internacional apoia unha represalia e a neutralización do agresor.
Todo isto é produto do mesmo fenómeno: un antisemitismo disfrazado de corrección política. Ou mesmo máis grave aínda son as declaracións de Presidentes como Hugo Chávez que vilipendia a Israel, e declárase a favor da paz. Desgasta a súa relación co país até tal punto de expulsar á legación diplomática. Pero con todo fortalece os lazos con Irán país que manifestou as súas intencións en reiteradas ocasións e que distan moito de ser pacificas e humanitarias. Pero o que lle ocorre a Chávez non é único. A gran maioría, se non todos os movementos de esquerdas e partidos políticos da mesma índole en Latinoamérica e en Europa manifestáronse de maneira similar. Basta ver as declaracións do presidente de España estes últimos días. E é como o refire un pequeno libro "que raro, non pareces antisemita" das ínguas Steve Cohen, publicado no 84 pero que se reedito en formato dixital no 2005. Onde se fala do socialismo dos parvos. Aquel socialismo que utiliza os mesmos argumentos de teorías conspirativas en contra do xudaísmo, os mesmos que foron publicados na Rusia zarista (os protocolos etc...). Estes movementos falaban desde a súa formación hai máis dun século da función dos xudeus como financistas do capital. Agora que tanta diferenza hai desde esas aseveracións até a moi coñecida hoxe, do Lobby Xudeu manexando aos Estados Unidos? Argumentos similares pódense ler nas páxinas web e foros onde se enfrontan prol palestinos e prol israelís. Onde musulmáns falan do desexo dos xudeus de exterminalos. Sucinta a resposta a este tipo de argumentos, Israel probou a súa vontade de vivir en paz, e o exemplo máis claro foi a devolución da península do Sinai a Exipto a cambio de recoñecemento e paz.
Por tanto á hora de loitar contra o antisemitismo e a probada ignorancia tanto dos medios de comunicación, os líderes mundiais e os que compoñen a opinión publica, todos nós. A única forma de facelo é con información correcta e verdadeira. Israel como estado de dereito esta tratando de facer isto mesmo. Tanto os políticos como o exercito por medio dos seus voceiros. Pero tamén e moito máis importante as comunidades xudías e distintas partes do mundo se manifesten nas rúas e loiten nas frontes da web 2.0. Polo cal convido a todos a percorrer os distintos grupos en Facebook, desde o máis numeroso: a verdade do "holocausto" en Gaza, que conta con máis de 60.000 membros (en inglés). E poderán ver a gran diferenza nas formas e nos contidos, mentres a gran maioría do prol-palestinos ou anti-xudeus expresan o seu odio, os seus contra partes abócanse a unha campaña de divulgación e información.
Comentarios