Por Jonathan Silberman
O medre no odio antixudeu a medida que se profunda a crise capitalista, e as calumnias antisemitas repetidas pola esquerda durante anos (frecuentemente baixo o pretexto de brindar apoio á loita palestina) está a provocar forte controversias no seo do Partido Laborista británico.
Ken Livingstone -membro da executiva do partido e o ex alcalde de Londres- foi suspendido do partido o pasado 28 de abril por "desacreditar ao partido" facendo declaracións antisemitas. Tamén foi suspendido o deputado laborista Naz Shah. Ao redor de 50 membros máis do Partido Laborista foron sancionados.
O dirixente laborista Jeremy Corbyn declarou que o seu partido oponse a "tolerar o antisemitismo en calquera das súas formas". Puxo en marcha unha investigación, pero afirma que non hai un problema de antisemitismo no partido. Len McCluskey, dirixente do sindicato Unite, acordou, atacando o que chamou un "cínico intento de manipular o antisemitismo con fins políticos". Os xornais de esquerda, entre eles Morning Star e Socialist, uníronse a aqueles que negan que existe un problema de antisemitismo.
"Desde que Jeremy Corbyn foi elixido", dixo Livingstone o 28 de abril, "a prensa alborota todas estas cuestións, que son cuestións secundarias". Opositores políticos de Corbyn, tanto dentro do Partido Laborista como noutros partidos burgueses, aproveitaron esta oportunidade para atacalo. E o odio antixudeu dentro da clase gobernante no Reino Unido non se limita ao Partido Laborista.
Pero o antisemitismo non é asunto secundario. E os conflitos no seo do Partido Laborista non son produto dunha campaña difamatoria na súa contra, senón da súa tolerancia durante anos das calumnias antisemitas e a promoción de antisemitas declarados, ademais da demonización de Israel e as campañas a favor da destrución de Israel. Na súa páxina de Facebook Shah dixo en 2014: "A solución para o conflito Israel-Palestina: trasladar Israel a Estados Unidos" . O post de Facebook dicía que o "custo do transporte sería menos que o custo de tres anos de asistencia financeira de Washington para os gastos de defensa de Israel".
Shah foi vítima "dunha campaña ben orquestrada polo lobby israelí", afirmou Livingstone. Aínda que dixo que a mensaxe de Facebook era excesivo, agregou que "un verdadeiro antisemita non só odia aos xudeus en Israel, senón que tamén odia todos os veciños xudeus" en Londres.
A calumnia do "diñeiro xudeu"
O pasado outubro, o deputado laborista Gerald Kaufman dixo que "o diñeiro xudeu, as doazóns xudías" eran responsables da política do goberno do Reino Unido cara a Israel. E o prominente deputado laborista de esquerda Tam Dalyell afirmou en 2003 que o papel central do Reino Unido na guerra de Iraq debeuse á influencia dunha "cabalá xudía" sobre o goberno.
O asociar aos xudeus e o diñeiro coas supostas conspiracións xudías son as calumnias clásicas dos antisemitas. Hoxe en día, a campaña Boicot anti-israelí, Desinversión e Sancións reforza esa mentira independentemente de cales sexan as intencións dos que participan nela a través das súas protestas contra tendas de propietarios xudeus, supostamente polo seu apoio a Israel. Para cubrir o seu antisemitismo a miúdo din "sionista" cando o que realmente queren dicir é "xudeu".
Dirixentes do Partido Laborista como Corbyn a miúdo acolleron a dirixentes de Hamas, quen din falar en nome do pobo palestino. O goberno de Hamas de Gaza chama á destrución de Israel, unha postura compartida por grande parte da esquerda. "Calquera persoa que teña un coitelo, unha porra, unha arma, ou un coche, e que non o utiliza para atacar a un xudeu ou colono, e non o utiliza para matar a decenas de sionistas, non pertence a Palestina", declarou o portavoz de Hamas, Fawzi Barhoum, en agosto de 2014.
O antisemitismo sob o pretexto do apoio á loita palestina socava a loita palestina por dereitos nacionais, incluíndo a loita por unha Palestina viable e contigua.
"Antisionista": código para antijudío
Livingstone di que o non é antisemita, senón "antisionista". Díxolle á BBC que o antisionismo non é antisemita porque Hitler "apoiaba ao sionismo antes de que se volvese tolo e terminase asasinando a xudeus". O Holocausto non foi o resultado de que Hitler se volvese tolo, senón de medidas calculadas para facer dos xudeus chibos expiatorios para a crise do capitalismo e para destruír ao movemento obreiro en Alemaña.
Igualar aos sionistas cos nazis foi característico da política de Livingstone. Cando era o alcalde de Londres, díxolle a un reporteiro xudeu que estaba a actuar como un "garda dun campo de concentración". Cando era dirixente do Consello de Gran Londres en 1981 e editor do Labour Herald, o xornal publicou unha caricatura que representaba ao primeiro ministro israelí Menachem Begin como un nazi.
O odio antixudeu é produto do capitalismo en decadencia. O seu obxectivo ulterior é desviar aos traballadores dunha loita militante unida mediante a promoción da mentira velenosa de que o problema non é o capitalismo, senón os malvados capitalistas xudeus. E vai da man co fascismo, que proclama de que a solución non é o internacionalismo e a toma do poder polos traballadores e o reemplazamiento da ditadura do capital a través da loita revolucionaria, senón o "socialismo nacional", a antítese da traxectoria defendida polos comunistas desde os tempos de Marx e Engels.
A medida que se profunda a crise capitalista mundial, seguirá estalando o odio antixudeu. Os traballadores con conciencia de clase deben oporse con firmeza ao odio antixudeu onde queira que asome a cabeza.
http://www.themilitant.com/2016/8021/802173.html
Comentarios