O programa RTVE "A punto con La 2" (Min 0:40) emitiu unha reportaxe da ONG Alianza pola Solidariedade cuxo obxectivo era supostamente denunciar os malos tratos do que son vítimas as mulleres en Gaza.
Pero os datos son errados desde a mesma presentación.
Sobre imaxes de guerra e cun fondo de música dramática a ONG informa:
"Oito millóns de persoas viven en situación de ocupación en Palestina"
8 millóns?
Segundo a Oficina Central de Estatísticas da Autoridade Palestina, en 2016 a poboación total dos territorios é de 4,816,503 persoas.
Ou sexa uns 3 millóns menos do que afirma esa ONG.
Se ademais temos en conta que a Franxa de Gaza non está ocupada desde 2005 por Israel cando retirouse unilateralmente da Franxa, deberiamos subtraer a esa cifra 1,881,135 gazatíes. Co cal quedamos xa cuns 2,935,368 de palestinos "en situación de ocupación". 5 millóns de diferenza.
Os realizadores non foron nin sequera quen de comprobar os datos, así que nos podemos facer unha idea do rigor dunha reportaxe que non busca analizar a situación das mulleres palestinas, senón culpar aos israelís da violencia machista que estas sofren.
De feito, é a activista palestina de Dereitos Humanos Hanan Abu Ghoush declara na reportaxe que:
"na nosa cultura aínda perdoase a quen mata a unha muller",
Pero cando a directiva da ONG é entrevistada en estudio e pregúntaselle respecto desa aseveración, non dubida en tirar balóns fóra e afirmar que os palestinos ven os malos tratos ás mulleres coma "un mal menor polo feito de vivir unha ocupación continuada".
Ou sexa que a activista palestina alerta dun problema interno da sociedade palestina, pero a ONG que seica pretende estar para axudala, non quere nin oir falar da realidade, tan só queren oir falar de "ocupación como causa do machismo árabe".
Tanto na reportaxe como na entrevista posterior en RTVE confúndese Gaza con Cisxordania; viaxan dun a outro sen aclarar as diferenzas entre ambas rexións: políticas, sociais, culturais e/ou económicas.
Tan só menciónase a Hamás unha soa vez, para dicir que "hai un conflito político entre diferentes faccións".
Sen dúbida Hamás ten algunha influencia na vida das mulleres en Gaza, en tanto que goberna seguindo a súa axenda islamita e impón leis que segregan ás mulleres a través dos seus códigos de conduta, de vestimenta, etc... No entanto, iso non é algo que pareza interesarlle a RTVE ou á devandita ONG.
Quéixase a entrevistada de que a raiz dos enfrontamentos con Israel, a economía está destruída, e que "ao non entrar materiais de construción a reconstrución é superlenta".
Pero contrariamente ao que afirma a representante da ONG , o bloqueo si se aliviou e si entran materiais de construción. Senón, que llo pregunten a Hamás, que non ten problemas para reconstruír a boa velocidade os seus túneles para poder atacar a Israel. E mesmo a levar aos nenos para mostrarllos.
Pero o contexto brilla pola súa ausencia. Porque aínda que a reportaxe supostamente trata da violencia contra as mulleres en Gaza, cóntasenos que hai ataques de Israel, e que Israel bombardeou escolas. Pero non nos contan que hai ataques contra Israel, nin que Hamás usaba esas escolas como centros de almacenamento de munición ou como lugares de ataque, convertendo as instalacións en obxectivo militar.
Non ten sentido ir desmontando un a un os tópicos (que inclúen o hit "o maior cárcere ao descuberto" e os erros da reportaxe e da entrevista, que non menciona nin os crimes de honra, nin a responsabilidade dos gobernantes, nin os problemas culturais, etc...
O maior erro é utilizar a escusa dos dereitos humanos, para producir un programa máis de propaganda anti-isralí. Confusa, que mestura datos e cunha falta de rigor rechamante.
Obviamente as situacións de violencia, crean situacións de maior violencia e tolerancia a esta, pero se a reportaxe pretende denunciar os malos tratos ás mulleres, debería explicar os malos tratos das mulleres, e non irse a buscar eternos culpables externos, descontextualizando, omitiendo, e con crasos erros factuales.
Comentarios