Por Laurent Joffrin
LIBÉRATION - 14.08.2015
A moderación é ás veces enganosa. En aparencia, o BDS (boicot, desinversións, sancións), que combina, asociacións propalestinas múltiples e estivo á vangarda da protesta en contra do evento "Tel Aviv sur Seine", organizado pola Alcaldía de París, ten un discurso razoable. O Estado de Israel, din os seus organizadores, viola as resolucións da ONU, mantendo a ocupación dos territorios palestinos e segue xogando cun feito consumado, estimulando o establecemento de novos asentamentos en Cisxordania.
En consecuencia, en lugar da acción violenta, BDS ten como obxectivo presionar ao goberno israelí mediante a creación dunha campaña mundial para boicotear os produtos israelís. Todo isto parece ser unha acción política e pacífica comparables ás campañas da ONG. É un feito que o goberno israelí está a levar a cabo unha política de ocupación que non ten ningunha base legal e que tende a facer que sexa irreversible, o que permite o establecemento de novos asentamentos en territorio palestino.
Estas novas colonias, totalmente ilegais, son provocacións contra os palestinos e o mundo árabe; alimentan o discurso máis radical, deslexitiman aos palestinos partidarios dun compromiso e xeneran cada día novos inimigos a Israel.
Con todo, a acción de BDS expón interrogantes. O boicot indiscriminado de todos os produtos israelís ten como primeiro efecto a colocación de todos os cidadáns na mesma saca, sancionando de igual forma a aqueles cidadáns favorables á paz. Non se pode equiparar a Israel a unha ditadura onde a opinión non importa. Cando Omar Barghouti, líder e co-fundador de BDS, coloca a Israel ao mesmo nivel que o Sudán do xeneral Bashir, islamita implacable, onde a guerra civil e a represión causaron ao redor de dous millóns de mortes, practica unha mestura inaceptable.
É certo que nalgúns textos, o mesmo Omar Barghouti tamén compara aos israelís cos nazis... Ademais, os activistas do boicot, que actúan, en principio, no nome de valores universais - a autodeterminación e o dereito internacional - cóidanse de non denunciar as violacións destes principios cando son cometidos por algunhas forzas palestinas, por exemplo o Hamas que goberna a Franxa de Gaza, practicando unha represión desapiadada así como usando tamén métodos crueis de loita e violación dos convenios Internacionais.
Pero o esencial non está alí. A carta de BDS, de feito, non se contenta con pedir o fin dos asentamentos ou a fin da ocupación israelí. Tamén esixe o retorno incondicional dos refuxiados palestinos á súa terra de orixe. De novo, baixo unha aparencia lóxica, esta reivindicación revela a verdadeira natureza dos líderes de BDS, ou cando menos algúns deles. O regreso en cuestión, de producise algún día, faría que os xudeus de Israel fosen unha minoría no Estado que crearon e que a ONU recoñecelle o dereito á existencia.
Omar Barghouti non o discute. Simplemente asegura que a situación dos xudeus no novo estado sería comparable á dos xudeus americanos ou franceses, unha minoría no seu país, pero con todo protexida e con igualdade de dereitos.
Aquí é onde estoupa o artificio retórico. Como os xudeus, que con frecuencia fuxiron dos países musulmáns por temor á discriminación, que cada día escoitan aos extremistas musulmáns clamar con maldicións antisemitas, que observan o destino das minorías non musulmás nos países onde o Islam prevalece, poderían aceptar esta perspectiva, mentres que o movemento dos palestinos en Gaza, por exemplo, inclúe un potente compoñente islamita?
A Autoridade Palestina ou a liga Árabe recoñecen implicitamente o apoio a unha solución de dous estados e propoñen, non o retorno incondicional, pero "unha solución xusta" para os refuxiados é unha formulación moi distinta, que implica un compromiso co Estado de Israel mantendo o seu dereito a existir. Barghouti avoga por unha solución dun só Estado. É certo que os activistas de BDS non están necesariamente na súa mesma liña e moitos teñen o único propósito de presionar a Israel para que mude a súa política de asentamentos. Pero estes deben considerar este feito: cal é a forza palestina máis activa que tamén esixe un só estado? Hamas, que prevee que este estado único será un Estado islámico e que nos seus estatutos inclúe os clichés antisemitas máis trillados.
O seu obxectivo final é a transformación do Estado de Israel noutro estado no que xudeus serían unha minoría - moitos o ven coma unha desaparición pura e simple do Estado - o fundador de BDS uniuse baixo as trampas da acción legal e pacífica, aos movementos máis extremistas. Desta forma moitos activistas sinceros, que cren loitar polo dereito internacional, corren o risco de ser instrumentalizados en proveito dunha empresa extremadamente dubidosa.
Comentarios