Por Jaume Renyer
25.11.2014
A política da UE e da maioría dos estados que a integran, agás
Alemaña, é adversa a Israel a quen se responsabiliza apriorísticament da non
resolución do conflito co mundo árabe, coma se os estados que declararon a
guerra a Israel no ano 1948, contradicindo a resolución das Nacións Unidas
partindo a Palestina británica en dous estados non tivesen ningunha
responsabilidade en estoupido e no alongamento desa tensión bélica.
Ante a puxanza do islamismo en todo o mundo co propósito
declarado de rematar coa civilización occidental, os estados europeos e Estados
Unidos reaccionan extorsionando a Israel para que ceda ás pretensións
palestinas, consistentes en expulsar a todos os xudeus do territorio que sexa
asignado ao estado de Palestina sen ningún compromiso pola súa banda de
recoñecer o dereito de Israel a existir. Isto fan uns estados nos cales medra a
adhesión ao islamismo como fórmula destrutiva da sociedade democrática, como ben
se pode constatar por dúas vías: dunha banda, a crecente afluencia de
voluntarios europeos -socialmente marxinais- para facer a yihad nas filas do
Califato Islámico, e doutra banda, a penetración das economías europeas -coa
complicidade das elites autóctonas- por parte do capital dos estados islámicos.
Hoxe mesmo, a edición francesa de The Times of israel publica
un artigo de Haviv Rettig Gur criticando por estéril e superficial o proxecto
de lei aprobado polo goberno israelí presidido por Benyamin Netanyhau sobre a
nacionalidade xudía do Estado de Israel (limitada aos símbolos, como a
bandeira, o himno, sen ningunha alteración dos dereitos individuais e
colectivos que gozan os cidadáns sexa cal for a súa identidade nacional). Esa
iniciativa, innecesaria segundo moitos xuristas israelís-, non achega nada de
novo á significación de Israel coma estado-nación do pobo xudeu e como estado
democrático, demostrada pola xurisprudencia e a doutrina xurídica máis rigorosa
internacionalmente. Parece máis un acto
de autoafirmació nacional dos xudeus ante a hostilidade internacional que non
unha alteración substancial da natureza de Israel, un estado que non precisa xustificarse
pero si defenderse fronte a quen non pretende outra cousa que culminar o
xenocidio perpetrado por Hitler e os seus cómplices, entre os cales -e en lugar
destacado- o muftí de Xerusalén e os seus sucesores.
Comentarios