Por León Trotsky
30 de xaneiro de 1937
Tralo
arresto de Serguei, o meu fillo menor, corren rumores a propósito de que a prensa
soviética revelou que o arrestado non se chama Sedov, senón Bronstein. Diríase
que este problema non ten, de seu, a menor importancia. Pero as súas implicancións son evidentes.
A verdade é a seguinte: en 1902 adoptei o nome
Trotsky, e dende entón non utilizo outro. En vista da miña situación ilegal
baixo o zarismo, rexistrei aos meus fillos co apelido da súa nai: Sedov. Para
non obrigalos a cambiar un apelido ao cal afixéronse, baixo o poder soviético
asumín, con "fins cívicos", o apelido Sedov (é sabido que a lei soviética
permite ao home tomar o apelido da súa dona). Eu, a miña esposa e o meu fillo
maior saímos ao exilio con pasaportes a nome de Sedov. Por iso os meus fillos
xamais utilizaron o apelido Bronstein.
Por que é necesario mencionar agora
ese apelido? Evidentemente, porque é xudeu. A iso debo agregar que se acusa ao
meu fillo de nada menos que de intento de envelenar obreiros. Que diferenza hai
entre isto e acusar aos xudeus de utilizar sangue de cristiáns con fins rituais?
[1] Recursos antisemitas. Con autorización da biblioteca da Universidade
de Harvard. Traducido do ruso [ao inglés] por Donald Kennedy. Parte deste artigo
apareceu no libro Trotsky ann the Jews, de Joseph Nedava (Philadelphia, Jewish Publications Society of America,1972).
Comentarios