Esa é a afirmación que con frecuencia realizan representantes políticos, intelectuais e xornalistas do unionismo español. Por esta razón, cando hai uns días lin unha entrevista a Haidar Eid, un militante palestino que proclamaba que a mellor solución en Oriente Medio era a conformación dun só Estado binacional árabe-xudeu xa que un Estado por ser declarado "Estado xudeu" é racista e antidemocrático, sinceramente deume moito que pensar.
A demanda dun Estado binacional árabe-xudeu é unha proposta xa antiga. Aínda que ten un apoio moi residual en ambas sociedades, é certo que parte da esquerda europea e especialmente un sector da esquerda soberanista vasca dálle un grande eco a esta proposta. Eu mesma puiden ler entrevistas e artigos sobre esta saída. Sería viábel esa solución para dúas sociedades moi diferentes e enfrontadas desde hai un século? É a solución que debemos defender desde Euskal Herria para acabar co drama do pobo palestino? Pódese negar ao pobo xudeu ter un Estado de seu ou mesmo negarlle o seu carácter de pobo? En nome de quen e de que? Non estariamos en tal caso parecéndonos aos nosos particulares Torquemada da Brunete Mediática que negan que os vascos sexamos un pobo ou que se poida construír un Estado vasco democrático e respectuoso coas súas minorías?
O feito de que Israel se declare como "Estado xudeu" (o único Estado xudeu no mundo) para algúns supón un problema. En cambio que 22 Estados se defínan constitucionalmente como árabes e sexan membros da Liga Árabe ou que 57 países sexan socios da Conferencia Islámica non supón problema algún. Por que? Certas persoas negan o carácter de pobo a esta comunidade e redúceno ao ámbito relixioso. Negando con iso a uns demos a capacidade de definirse, descoñecendo a historia do movemento de construción nacional hebreo e reducindo a camaleónica definición de pobo a só algúns supostos.
Durante a Guerra fría, Israel, aínda con goberno socialista situouse na órbita de Occidente e en cambio os países árabes situáronse no Bloque do Leste o que significou que a causa palestina pasase a engrosar a grande causa da esquerda. Esquecendo con iso varios anos no que os Kibbutz, a solidariedade coas antigas vítimas do Holocausto que crearan simpatías e complicidades na esquerda e o progresismo mundial. Este feito axudado porque en 1967 Israel ocupou os territorios de Gaza e Cisxordania, quitándollos a Xordania e a Exipto e a longa lista de sufrimentos e violacións dos dereitos humanos aos que viuse sometida a poboación palestina ten feito que a solidariedade con Palestina sexa unha causa global. En ocasións esta solidariedade fixo esquecernos que tamén faleceron miles e miles de vítimas israelís, a grande maioría civís, vítimas do conflito.
O conflito de Oriente-Medio non é desde logo o máis violento, morreron máis persoas en Siria no último ano que en Palestina-Israel en 6 décadas, pero si é o máis mediático. A súa politización fai que sexan poucas as persoas non xa cunha opinión clara senón tamén cun a priori coñecemento exhaustivo do conflito máis complexo. Hoxe en día, unha mínima crítica á corrupción de Fatah ou ao terrorismo ou o totalitarismo de Hamas é un feito "sospeitoso" e apoiar xa a existencia e lexitimidade de dous Estados e mesmo falar dalgún factor positivo de Israel pasa a ser acusada de estar ou desequilibrada a ou a soldo do Mossad. Non é ridículo?
Neste contexto hai opinións, recomendacións e solucións para todos os gustos e entre elas hoxe unha que gaña apoios na esquerda vasca hai unha que curiosamente é mínima defendida en Oriente Medio que é a dun Estado binacional. No momento que se defende que a mellor solución para Quebec ou Flandes é conformarse como Estado independentes e que no caso de Chipre é mellor esquecer definitivamente o Estado binacional. Sería posíbel facelo en Israel-Palestina con sociedades tan diferentes en cultura, idioma e décadas de conflito? Outros cualifican a Israel como Estado artificial, pero ese suposto "feito artificial" non se achaca a Líbano, Iraq ou ao desgaxado territorio do Mandato Británico como era Xordania. Por que? Persoalmente creo que aínda que algunhas persoas defenden o Estado binacional de boa fe, outros en cambio teñen un único obxectivo, negar ao Pobo xudeu o dereito a ter un Estado e mesmo negarlle a súa vontade de cualificarse como pobo e nación. Por iso é moi preocupante que se apoie esta postura desde sectores solidarios coas causas internacionais. Non se pode estar a apoiar a urxente e necesaria creación dun Estado árabe palestino e á vez negar ao Pobo xudeu a necesidade e o dereito do seu.
En definitiva, todos os pobos teñen dereito a decidir o seu futuro libremente e en Oriente Medio o ideal sería que o Estado Árabe de Palestina e o Estado Xudeu de Israel poidan convivir en paz e chegar a acordos, que sexan democracias nas cales as súas minorías árabes, xudías, circasianas, armenias, beduinas así como relixiosas xudías, islámicas, bahais, cristiáns e de calquera opción sexuais, teñan os mesmos dereitos e liberdades. Na miña opinión a solidariedade internacional non pode levarnos a ser eco de mensaxes negadoras e a pretender fomentar o que nos din a nós, que o Estado vasco non sería democrático para os cidadáns españois e que sería racista. Unha infamia aquí, en Barcelona en Edimburgo e en Xerusalén
* Maku Belzunegui Eraso, é asinante do manifesto colectivo de Galeuscat-Israel
Comentarios