Por Pedro
Gómez-Valadés*
Despois de tres anos
consecutivos nos que o Parlamento de Galicia conmemorou cunha
declaración institucional o Día Internacional de Recordo das
Vítimas do Holocausto, este ano a cámara galega dixo non. Non a
aprobación dunha modesta e sinxela declaración institucional coa
que o noso parlamento sumaría a súa voz na memoria dos que só
teñen iso. A nosa memoria.
Millóns de asasinados na
barbarie nazi seica non abondan para que algunhas señorías
deputados e deputadas fagan un exercicio de recordo e homenaxe. Nin
tentan xustificar o inxustificábel, sobrados como están da soberbia
da senrazón.
Incomprensíbel en
especial a actitude do BNG que a un texto idéntico, palabra por
palabra, do que si aprobaron co seu voto favorábel nos anos 2010,
2011 e 2012, agora, na súa carreira saberán eles cara onde, vetan
xunto con AGE a posibilidade de acadar a unanimidade regulamentaria
precisa para que o Parlamento puidese emitir unha declaración.
Verán as súas señorías
de AGE e do BNG no seu veto unha vitoria? De que? Por que? Para que?
Porque o que eu vexo é só unha derrota sen paliativos da dignidade
dunha institución. Porque a responsabilidade directa deste disparate
recae sobre os que vetan, mais a súa actitude lixa a toda unha
institución que nos representa a todos os galegos e galegas. E con
actitudes que atrévome a cualificar de miserábeis non se pode
aspirar a construir nada positivo.
E miserábel é ignorar e
desprezar a millóns de vítimas da negra maré que asolou Europa nos
anos 40 do século pasado. Miserábel é indecente (así o sinto e
así o escribo) é pisar a memoria de centos de galegas e galegos,
republicanos e galeguistas, mortos nos campos do horror nazi.
Äs súas señorias non
lles molesta o fume. O fume gris das chemineas de Auschwitz ou de
Treblinka. De Mauthaussen ou de Buchenwald. Agardemos que o ano
próximo o sentidiño e a dignidade volten ao noso Parlamento e este
volva a situar o seu nome no mapa das institucións europeas que
lembran cada 27 de xaneiro por mandato das Nacións Unidas que unha
vez non hai tanto, unhas negras chemineas negras, foron protagonistas
da nosa historia como europeos e como seres humanos. Agardemos que o
ano próximo, o faro de fume gris destas chemineas non nos confunda
de novo.
* Pedro Gómez-Valadés é presidente da Asociación Galega de Amizade con Israel
Comentarios