Núria de Gispert, Presidenta do Parlament de Catalunya
Joana Ortega, vicepresidenta da Generalitat
Per l'esquerra de la llibertat - 28.01.2013
No noso país esa data pasa sen a notoriedade que merece e en ausencia dunha relembranza específica dos milleiros de cataláns mortos nos campos de exterminio contruidos polos nazis e os seus colaboradores en Europa. Esa carencia explícase por varias razóns. A primeira, é que o franquismo foi cómplice do xenocidio perpetrado singularmente contra os xudeus europeos nunhas proporcións que aínda hoxe son descoñecidas e que os poucos estudiosos que penetraron na materia, como Martín de Pozuelo, apuntan a unhas proporcións incluso máis elevadas que as admitidas até agora polos historiadores do franquismo. Ese feito explica a tolerancia da xurisprudencia española con quen nega o xenocidio nazi e difunden o pensamento que xustifica a xudeofobia. A sentenza recaída no caso da libraría Kalki é unha mostra. A banalización do nazismo para tratar de deslexitimar as reivindicacións nacionais catalás é outra.
A segunda razón, está no feito de que a esquerda hexemónica -o denominado progresismo- está inxertado polas raíces totalitarias do comunismo e do integrismo católico, circunstancia que impide á esquerda banal e anacional catalá asumir as dimensións dos xenocidios -mesmo os contemporáneos, como o de Kamputxea ou Ruanda-. A culpabilitzación do Estado de Israel por parte deses inimigos da liberdade das persoas e dos pobos lévaos a negar a memoria do holocausto nazi, escusándose na impostura de que os palestinos son á súa vez tamén vítimas de xenocidio. Os nosos antisionistes, a CUP con David Fernández á fronte- son un referente claro dese totalitarismo banal que impera impunemente na vida política catalá, a perpetuación do cal impide a viabilidade dun proxecto de liberdade. A terceira reflexión debería virar sobre os efectos da desmemoria do nazismo que provoca a reavivación de partidos manifestamente neonazis en estados europeos como Grecia ou Hungría ou a xustificación retrospectiva da xudeofòbia por boca de personaxes con pasado nazi como Günter Grass. O silencio europeo sobre dos propósitos xenocidas contra o pobo xudeu expresados abertamente polo réxime teocrático iraniano son significativas dese buraco negro na cultura política europea que non atopa o suficiente coraxe con autoridade moral por saír do canellón sen saída que representa Auschwitz.
Comentarios