Por Abraham B. Yehoshua
La Vanguardia - 19/01/2013
Agora que estamos na recta final da campaña das eleccións xerais en Israel convén definir e concretar cal é a clave que diferenza a pombas de falcóns. Eu adoito empregar estes termos no canto de falar de esquerda e dereita, porque o debate sobre unha solución política ao problema palestino non é necesariamente unha cuestión de esquerdas e dereitas tal como se entenden estes termos en todo o mundo.
O tema fundamental que se está discutindo non é tanto como alcanzar a paz. Mesmo a alguén disposto a aceptar a iniciativa de Xenebra corroelle a dúbida de se os palestinos e os países árabes que os apoian conformaranse con obter un Estado desmilitarizado coas fronteiras de 1967, cun status especial en Xerusalén e renunciando ao regreso dos refuxiados palestinos ao interior do territorio actual de Israel. O sector pomba, representado por partidos de centro e de esquerda nas pasadas eleccións, non o conforman persoas inxenuas, con soños imposibles, nin están seguras de que mesmo asinando un acordo de paz cos palestinos e retirándose de Judea e Samaria se chegue a un fin das hostilidades.
O sector pomba, en todas as súas vertentes, debe loitar por acadar un obxectivo fundamental: deter o proceso perigoso e lento que está a levar a Israel a converterse nun Estado binacional, algo que sería desastroso para ambos os pobos. Esa é a clave do debate entre pombas e falcóns. Fronte á ampliación constante de asentamentos, o non desmantelamento de postos militares e sobre todo a construción salvaxe en zonas que nunca pertenceron a Xerusalén, fronte a esa cegueira histórica e fantasías demográficas nas que están empeñados ambos os pobos nos últimos anos, faise necesario nas próximas eleccións expor unha postura tallante que diga: stop.
Porque tamén é moi posible que os palestinos, que incomprensiblemente parecen negarse a retomar as negociacións con Israel, estean en realidade interesados en arrastrar a Israel á trampa dun Estado binacional e alimenten a esperanza de que ese Estado co tempo acabe converténdose nun Estado palestino desde o Jordán ao mar Mediterráneo.
E aínda que o actual Goberno israelí, nese vestido da binacionalidade que se vai entretecendo con dilixencia, outórguelles aos palestinos a función de forro, debe ficar claro que ese forro un día pode rasgar o vestido enteiro. Xa vimos nos últimos anos como dun día para outro unha poboación que parecía tranquila estoupa e altera a orde do seu goberno.
Os xudeus relixiosos non teñen un medo especial a que se conforme ao final un Estado binacional. A identidade do xudeu relixioso é errante, ben consolidada, e durante séculos soubo manterse no medio de civilizacións moi diversas e de pobos con outras relixións. Por tanto, o dun Estado binacional dálles un pouco igual, sobre todo se o exército israelí está a defendelos.
Pero o meollo da cuestión está na actitude dos líderes laicos do sector da dereita, tan fieis en aparencia ás teses de Jabotinsky, pero que esquecen que cando o seu mestre falaba nos anos trinta das dúas beiras do Jordán, no mundo había 18 millóns de xudeus, -e a maior parte necesitaba desesperadamente un Estado xudeu- e había menos dun millón de árabes palestinos. Por iso, Jabotinsky podía imaxinar un país cunha maioría xudía onde á súa vez vivise con plenos dereitos unha minoría árabe.
En cambio, hoxe en día estamos xa a piques de ser un Estado binacional, e son moitos os entendidos na materia que opinan que o proceso é xa imparable. Pero aínda que iso fose verdade, aínda se pode mitigar o mal que nos espera se acabamos cunha solución baseada en cantóns e en acordos sobre dobre nacionalidade.
Por tanto, nestas próximas eleccións a clave da discusión entre falcóns e pombas non está en cuestións relativas á paz, ao illamento internacional ou á separación relixión-Estado. Sobre todo iso aínda poden celebrarse unha infinidade de simposios. O que si ha de establecerse como esixencia firme e innegociable é a paralización inmediata da construción de colonias xudías en calquera territorio. Esa é a condición primeira e fundamental que debe pór o sector pomba ante unha posible coalición co que será o terceiro goberno de Netanyahu.
* Abraham B. Yehoshua, escritor israelí, impulsor do movemento Paz Agora.
Comentarios