Unha entrevista de R.Suarez con Samuel Epstein.
Atlántico Díario - 01/07/2012
Samuel Epstein é un empresario xudeu askenazí de pai Lituano nado en Uruguai e vicepresidente da delegación galega da Cámara de Comercio e Industria España-Israel. Viviu 15 anos nun kibbutz en Israel e agora reside en Vigo, onde segue os costumes do seu país. A súa misión consiste en tender pontes entre empresas galegas e israelís.
A Cámara de Comercio España-Israel en Galicia creouse hai dous anos. Presídea Francisco Linares, que vive na Coruña, e o seu vicepresidente é Samuel Epstein, afincado en Vigo. Foi a terceira delegación deste organismo que se creou en España, tras a apertura da sede central en Madrid e pouco despois a de Catalunya. Chegou a de Galicia, ou Canarias para adaptarse ao modelo autonómico español. A Cámara de España-Israel en Galicia organizou en maio unha visita de empresarios galegos a Israel, en colaboración co Igape, que trataba de aproveitar a celebración de tres feiras (biotecnoloxía, tecnoloxía agrícola e novas tecnoloxías). A axenda de traballo foi intensa para os empresarios e institucións de ambos os países, pero ademais deuse a coñecer Galicia mediante accións como a promoción dos viños durante catro días nos que participaron tres adegas galegas, distribuidores israelís e a prensa especializada.
Son moi descoñecidos os viños galegos?
Son un pouco descoñecidos. Galicia é bastante descoñecida, un dos nosos obxectivos é que se coñeza en Israel e dar a coñecer Israel en Galicia, creo que o estamos logrando con boa acollida entre ambas partes. Antes, o único que coñecían os afeccionados ao fútbol é que Revivo, un xogador israelí, xogara no Celta. Hoxe en día as cousas cambiaron moito, as empresas e institucións están a traballar están entre elas.
Ademais do traballo realizado coas empresas e a participación nesas feiras sectoriais, que oportunidades existen?
Israel presenta moitas oportunidades para as empresas galegas. É un mercado pequeno pero moi puxante, que non sofre a crise mundial. Agora hai un plan quinquenal de infraestruturas no que van investir decenas de millóns de euros, no que estamos a tratar de involucrar a empresas construtoras e de enerxía, convocaranse concursos internacionais para esas obras. Hai lugar para as empresas galegas nese programa para a construción de estradas, túneles, pontes, vías férreas. Tamén é importante achegar e facer asociacións comerciais entre empresas israelís e galegas para saír a outros lugares do mundo, traballar tamén con empresas de Sudamérica.
Cal é a súa conexión con Israel?
Nacín en Uruguai, alí existe unha comunidade xudía importante e ben organizada con escolas, centros culturais, sinagogas, eu recibín unha educación xudía en casa e logo a miña familia e eu marchamos a Israel, porque somos xudeus e consideramos que Israel é o fogar nacional. Representamos a Israel varias veces en distintos lugares do mundo sobre todo en Sudamérica. E somos empresarios, temos unha empresa que se dedica ao comercio con Israel hai xa trinta anos e facemos traballos de consultoría. A nosa relación con Israel é diaria, coñecemos a cultura, dominamos o idioma, vivimos fóra de Israel pero vivimos como israelís.
Vivir en Israel é o que todos desexan? foi moi distinto?
Foi unha experiencia moi interesante. Para min máis distinto, porque non só fomos a Israel, fomos a un kibbutz, é unha experiencia comunitaria que comeza hai máis de cen anos; fórmanse comunidades en principio só agrícolas e fórxase unha vida común. Algúns o chaman experiencia socialista. Compártense os medios de produción e nun principio compartíase practicamente todo, os nenos durmían en casas con outros nenos, recibíase todo en especias. Un dos principios era que cada un dá de acordo ás súas posibilidades e recibe de acordo ás súas necesidades, non hai diferenzas económicas. Hoxe evolucionou, xa non é tan igualitario aínda que segue conservando o principio de solidariedade. Vivimos quince anos, naceron os meus dous fillos aí (ten tamén dúas netas).
Que destacaría desa vida?
É moi enriquecedora non desde o punto de vista material, que non o foi, senón persoal, de saber compartir con outra xente, que é algo moi difícil e para educar aos fillos foi excelente tamén. É tan difícil nesta sociedade renunciar a cousas materiais que ás veces ocupan un lugar demasiado importante e esquécense outras cousas. Foi unha experiencia moi boa para os que viviron aí e para toda a poboación israelí porque creou un grupo de xente cunha escala de valores diferente e porque esa xente xerou unha produción alimentaria que era moi necesaria para o país porque o primeiro que se fixo no kibutz foi traballo agrícola.
Volveron de visita?
Seguimos moi ligados aos nosos amigos, volvemos dúas ou tres veces por ano.
Por que veu a Galicia?
Viñemos a Galicia desde Uruguai, o últimos quince anos seguimos traballando con Israel desde Uruguai. O meu fillo maior casou cunha filla de galegos e decidiron vir e a miña filla menor veu a facer un máster en Barcelona. Viñemos entón para estar preto deles.
"Para bailar o tango fan falta dous e que os dous se apoien"
Son moi descoñecidos os viños galegos?
Son un pouco descoñecidos. Galicia é bastante descoñecida, un dos nosos obxectivos é que se coñeza en Israel e dar a coñecer Israel en Galicia, creo que o estamos logrando con boa acollida entre ambas partes. Antes, o único que coñecían os afeccionados ao fútbol é que Revivo, un xogador israelí, xogara no Celta. Hoxe en día as cousas cambiaron moito, as empresas e institucións están a traballar están entre elas.
Ademais do traballo realizado coas empresas e a participación nesas feiras sectoriais, que oportunidades existen?
Israel presenta moitas oportunidades para as empresas galegas. É un mercado pequeno pero moi puxante, que non sofre a crise mundial. Agora hai un plan quinquenal de infraestruturas no que van investir decenas de millóns de euros, no que estamos a tratar de involucrar a empresas construtoras e de enerxía, convocaranse concursos internacionais para esas obras. Hai lugar para as empresas galegas nese programa para a construción de estradas, túneles, pontes, vías férreas. Tamén é importante achegar e facer asociacións comerciais entre empresas israelís e galegas para saír a outros lugares do mundo, traballar tamén con empresas de Sudamérica.
Cal é a súa conexión con Israel?
Nacín en Uruguai, alí existe unha comunidade xudía importante e ben organizada con escolas, centros culturais, sinagogas, eu recibín unha educación xudía en casa e logo a miña familia e eu marchamos a Israel, porque somos xudeus e consideramos que Israel é o fogar nacional. Representamos a Israel varias veces en distintos lugares do mundo sobre todo en Sudamérica. E somos empresarios, temos unha empresa que se dedica ao comercio con Israel hai xa trinta anos e facemos traballos de consultoría. A nosa relación con Israel é diaria, coñecemos a cultura, dominamos o idioma, vivimos fóra de Israel pero vivimos como israelís.
Vivir en Israel é o que todos desexan? foi moi distinto?
Foi unha experiencia moi interesante. Para min máis distinto, porque non só fomos a Israel, fomos a un kibbutz, é unha experiencia comunitaria que comeza hai máis de cen anos; fórmanse comunidades en principio só agrícolas e fórxase unha vida común. Algúns o chaman experiencia socialista. Compártense os medios de produción e nun principio compartíase practicamente todo, os nenos durmían en casas con outros nenos, recibíase todo en especias. Un dos principios era que cada un dá de acordo ás súas posibilidades e recibe de acordo ás súas necesidades, non hai diferenzas económicas. Hoxe evolucionou, xa non é tan igualitario aínda que segue conservando o principio de solidariedade. Vivimos quince anos, naceron os meus dous fillos aí (ten tamén dúas netas).
Que destacaría desa vida?
É moi enriquecedora non desde o punto de vista material, que non o foi, senón persoal, de saber compartir con outra xente, que é algo moi difícil e para educar aos fillos foi excelente tamén. É tan difícil nesta sociedade renunciar a cousas materiais que ás veces ocupan un lugar demasiado importante e esquécense outras cousas. Foi unha experiencia moi boa para os que viviron aí e para toda a poboación israelí porque creou un grupo de xente cunha escala de valores diferente e porque esa xente xerou unha produción alimentaria que era moi necesaria para o país porque o primeiro que se fixo no kibutz foi traballo agrícola.
Volveron de visita?
Seguimos moi ligados aos nosos amigos, volvemos dúas ou tres veces por ano.
Por que veu a Galicia?
Viñemos a Galicia desde Uruguai, o últimos quince anos seguimos traballando con Israel desde Uruguai. O meu fillo maior casou cunha filla de galegos e decidiron vir e a miña filla menor veu a facer un máster en Barcelona. Viñemos entón para estar preto deles.
"Para bailar o tango fan falta dous e que os dous se apoien"
As noticias de Israel correspóndense coa realidade?
Non entro en política, cando me preguntan iso convídolles a ir a Israel ou a atoparse con xente que estivo alí. Non vou negar a realidade, existe un conflito duro, doloroso, triste, hai que terminalo e a única forma é chegar á paz. En Río da Prata dicimos que para bailar o tango fan falta dous e que os dous se apoien e sexan sinceros, é o que fai falta. Pero Israel é un país occidental, moderno, seguro, vangardista en moitas cousas, hai desinformación.
Como ve a primavera árabe?
Abriu moitas esperanzas aínda que por agora non se viu que houbese grandes cambios. No humano dóeme moito o que pasa en Siria, non o podo entender, esperemos que cada pobo decida sobre o seu destino pero que sexan decisións intelixentes que non provoquen máis guerras. É importante para Israel porque son 7 millóns de habitantes, pero desde o punto de vista comercial a rexión podía ser unha potencia, hai países grandes e con recursos, sería unha mágoa non aproveitar ese potencial e xerar como unha unión europea ou un Mercosur para vivir mellor.
A relación entre a xente é como a pintan os políticos?
Eu vivín na fronteira de Gaza, na liña verde, non o que se anexou durante a Guerra do Seis Días. Os nosos campos lindaban cos dos palestinos e até os anos 80 viñan traballar ao noso kibutz, iamos ás súas cidades, praias, restaurantes, e eles aos nosos, ao mediodía tomaba café xuntos. Israel é un país occidental, moderno, a pesar de que existe unha forte presión relixiosa pero vive no Medio Oriente, moitas dos costumes que hai non son moi distintas ás dos palestinos e países árabes. Os pobos poden convivir pero nos últimos anos moitas familias de ambas as partes perderon aos seus fillos e viven aterrorizadas, espero que se poida volver atrás.
Comentarios