Os únicos sirios libres

Por Pablo Veiga
Aurora (Tel Aviv) - 01.04.2012

Hai xa un ano que seguindo o exemplo doutros pobos como o tunisiano, o exipcio ou o libio, os sirios decidiron lanzar un basta xa e ocuparon as rúas reclamando algo tan elemental e innato para o ser humano como é a liberdade. As súas ansias non foron atendidas polo seu gobernante máximo, fillo do anterior. Todo o contrario. A diferenza de Tunes, Exipto e Libia, cuxos cidadáns asistiron ao derrocamento dos seus perennes gobernantes, en Siria non se conseguiu ese obxectivo. Doce meses despois, o conflito continúa e estamos sen dúbida ante unha auténtica guerra civil. A maquinaria represora da Al-Assad non aforrou esforzos en masacrar calquera movemento opositor. Varios miles de mortos e de desprazados, e non se sabe cantos detidos, é o resultado deste aferramiento ao poder por parte deste home e os seus secuaces. A comunidade internacional non sabe ou non pode ou non se atreve a intervir no país. De novo o complexo taboeiro en que se moven as fichas da política relacionada con Oriente Medio non atopa solución. Mentres tanto, cada día os medios de comunicación amosan imaxes dunha crueldade sen límites. E a cifra de mortos segue subindo. De novo as comparacións, odiosas como dicimos por aquí, pero máis que elocuentes. Existe un territorio desde o cal se hostigaba ás poboacións da Alta Galilea ate que nunha guerra de apenas unha semana foi conquistado por Israel. Unha meseta dun mil quilómetros cadrados que a partir do ano sesenta e sete xa non ha voo a ser utilizada como plataforma para cometer actos terroristas contra os seus veciños. Los Altos do Golán convertéronse nun lugar onde se produce un exquisito viño, unha área onde se instalaron Kibbutz e moshav e que ofrecen confortables aloxamentos a visitantes, ademais de desenvolver a súa produción agrícola e gandeira. Un destino turístico no que se pode gozar das súas belas vistas sobre o lago Kinneret, acceder ao Monte Hermón e realizar preciosas rutas senderistas.

Unha terra que hoxe forma parte de Israel, disputada con Siria, país que a reclama como parte súa e que probablemente sería devolta se se concretase un compromiso firme de esquecer esa idea peregrina de borrar a Israel do mapa. Pero os Altos do Golán teñen outra singularidade; neles residen un vinte mil drusos sirios, que xunto aos xudeus instalados a partir da guerra do seis días forman a poboación total que hoxe alí moura. E estes sirios que contemplan nos mastros outra bandeira distinta á súa, que teñen veciños novos, algúns chegados de terras moi afastadas, doutra relixión, son os únicos que se poden sentir libres. A diferenza das súas irmans de Damasco ou de Homs, os sirios do Golán non están sometidos a unha ditadura feroz, ninguén os torturará se van parar a un centro médico e poden manifestar as súas opinións sen que os masacren. Estes homes e mulleres, aínda que lles desconcierte recoñecelo, son hoxe os principais interesados en que continúe o status quo do Golán, a única terra siria (se me permiten chamala así) verdadeiramente libre. Quen llo ía a dicir

Comentarios