Por Pilar Rahola
A pesar dos moitos anos que levo no tema, aínda sorpréndeme a pregunta. Cada vez que o meu nome ou dalgún amigo asócianse á palabra Israel, xa sexa por unha charla ou un libro, sempre aparece alguén que pregunta, por que?. E por suposto nunca se trata dunha pregunta virxe, nacida ao albur dunha conversa despreocupada, senón con aire de interrogación acusatoria. É mentar a Israel, e a algúns ábreselles a porta do inferno, os demos saen a pasear e todos os tópicos do dicionario de burrilandia caen encima do herexe. Por suposto aparecerá na conversa a palabra sionista, o cal non significa que o tal oira falar de Theodor Herzl, nin teña pajolera idea do substrato socialista que palpitou na creación do sionismo, nin saiba nada da democracia israelí. E por non saber nin tan só sabe que acusar a alguén de sionista é unha simpleza de ignorante. Pero oíron algún tam-tam e leron algunha web desas que perpetúan os estigmas antisemitas, tanto na súa versión de extrema dereita como de extrema esquerda, e crense que están dicindo algo moi gordo. Persoalmente non me importa nada, porque aínda que é evidente que non o son (o sionismo corresponde aos israelís), tamén é certo que o sionismo é unha historia de éxito, capaz de crear da nada un país de altísimo nível tecnolóxico e científico, cunha democracia sólida que integra xentes de todas as procedencias e, encima, sobrevivir no medio de países inimigos que os hostigan bélicamente, tanto con guerras como financiando a violencia terrorista. Se algo triunfou naquela zona convulsa é precisamente o sionismo, outrora, por certo, sinónimo de progresismo. Pero como a maioría dos que opinan sobre Israel non saben nada, crense que están insultando ferozmente. Coitados!
Con todo, a miña pregunta é a contraria, e por que non? Como se pode estar en contra dos valores que crearon o Estado de Israel e da súa loita pola supervivencia? Valores que son os nosos porque son os da liberdade. Ou os nosos son os valores de Hamas, de Irán, de Siria? En calquera caso é sorprendente que tanta xente opine tanto sobre un país do que non sabe nada. Pero tampouco é estraño porque a historia do prexuízo contra os xudeus é unha historia de ignorancia. Non podía ser distinto no caso de Israel. Pois ben, e en homenaxe a todos aqueles que se enfadarán, bríndolles o premio que a Embaixada de Israel deunos a un grupo de persoas que fai anos que saímos do armario. Xentes de orixes e ideoloxías diversas pero coincidentes nesta cuestión. O premio é o Samuel Hadas, en homenaxe a unha grande persoa que foi o primeiro embaixador de Israel no estado español. Só me cabe dicir que sintome orgullosa de telo recibido. E saben por que? Porque hai anos que souben responder a esa pregunta.
Comentarios