http://contraboicotaisrael.blogspot.com/
En primeiro lugar afirman que BDS (Boicot, Desinversiones e Sancións contra Israel) non se dirixe ás cidadás e cidadás de Israel, senón só ás "institucións israelís que promoven a violación sistemática dos dereitos fundamentais do pobo palestino e excepcionalmente contra individuos referenciais que xustifican e apoian ditas políticas". Pero a realidade é ben distinta.Esta dinos que a campaña BDS promoveu o boicot á cidade de Tel Aviv no festival de cinema de Toronto (pouco importa que entre as películas representativas desta cidade houbese unha realizada por un palestino israelí que gañou os Premios Ofir, os Óscar de Israel, outra sobre un gai palestino e outro xudeu, ou outras críticas con políticas israelís). A cidade de Tel Aviv, modelo ademais de cidade aberta e progresista e onde máis forza ten o movendo pacifista ou gai en Israel, aínda que este último dito sexa tamén sufriu a campaña boicoteadora o ano pasado.Boicoteouse tamén a Eduard Cohen, xudeu non israelí, por actuar en Israel aínda que se ofrecese a facelo ademais en Ramallah, contra Daniel Barenboim, recoñecido pacifista, por dicir que Israel ten dereito a existir e defenderse, contra o Maccabi de Tel Aviv, contra o Hapoel do Tel Aviv (a pesar de que este equipo é un símbolo da esquerda israelí, ten como capitán un palestino-israelí, Walid Badir, e un programa chamado Mifalot para a creación de equipos mixtos de xudeus israelís, árabe israelís, palestinos, beduinos, drusos, cristiáns, refuxiados, emigrantes etíopes ou mozos dos kibbutz), contra o grupo Mayamaná, contra carrozas do orgullo gai, contra cantantes que querían actuar en Israel, contra un coro que ía actuar nun colexio de Iruña, contra a representante do Museo do Holocausto de Israel nunha conferencia de Mugak e SOS Racismo, e contra todos os produtos cuxo código de barras indique que teñen orixe en Israel, sen ningún tipo de distinción de onde está a empresa, cales son as súas políticas ou os seus traballadores.
A segunda falacia é que BDS non é unha estratexia racista e que non promove reavivar o odio contra os xudeus. Vendo os grupos e persoas que sufriron o boicot antes mencionado parece claro que a cousa non é así. É máis, a campaña BDS claramente esta promovida por grupos antisionistas e entre os seus obxectivos promove, e nesa carta volve quedar claro, a desaparición de Israel como estado nación do pobo xudeu e democrático. Por iso é polo que se inclúe entre os obxectivos do manifesto orixinal BDS e de todas os seus replicas o dereito de retorno dos refuxiados palestinos e os seus descendentes non ao Estado Palestino que se cre, que sería o normal, senón a Israel. Isto é unha interpretación falsa do dereito internacional (tanto da citada resolución 194 como da Carta de Nacións Unidas), unha discriminación contra os millóns de refuxiados do século XX e que non volveron aos seus lugares de orixe senón que foron integrados nos seus estados nación (xudeus que vivían en Gaza antes de 1929 e 1948, entre 800 mil e 1 millón de xudeus dos países árabes que na súa maioría viven agora en Israel, alemáns de Silesia ou Prusia, hindús de Paquistán, musulmáns da India, etc) e un absurdo xa que suporía crear un Estado Palestino para que a metade dos seus habitantes fósense a vivir a outro, é dicir, Israel.En resumo, BDS nega aos xudeus entre as nacións da terra, e soamente aos xudeus e a ningunha outra nación, o dereito á libre autodeterminación. Algo que como demócrata e nacionalista que buscan a soberanía nacional do seu propio país non pode aceptar. Din que non se dirixen contra ningún "grupo relixioso, étnico, nacional ou lingüístico" pero boicotean todo os produtos que vén de Israel e negan aos xudeus os seus dereitos colectivos.
A campaña BDS non vai contra as políticas de determinados gobernos israelís, coas que eu tamén podo ser moi crítico, senón contra os dereitos nacionais do pobo xudeu e a súa igualdade entre as nacións da terra. Por tanto é falso que o movemento BDS apoie o dereito á libre autodeterminación dos pobos, ou polo menos non de todos, xa que no caso dos xudeus négallo, practicando un antisemitismo contra os xudeus como grupo, e por tanto o dereito de Israel a existir como estado nación do pobo xudeu e democrático. E isto é así por moito que algúns o tenten disfrazar de respecto dos "Dereitos Humanos" ou a "Legalidade internacional", xa que neste caso estamos ante unha manipulación dos devanditos conceptos, os cales ao parecer non se aplican a unha parte.Todo isto dito sexa nun Estado como España onde segundo as enquisas o 58% da poboación ten opinións antisemitas, o nivel máis alto de Europa, e iso nun país onde case non hai xudeus, e os que hai están totalmente mimetizados na sociedade, de maneira que a maioría de españois non coñeceron un xudeu na súa vida.Os xudeus deben ter dereito á súa propia soberanía, do mesmo xeito que os palestinos, pero o movemento BDS négallo a pesar de que este é apoiado segundo todas as enquisas pola case totalidade de xudeus do mundo, tanto de Israel como da diáspora, e polo Dereito Internacional. Din que non se sitúan sobre unha solución de dous estados, pero é evidente que se o fan, o seu obxectivo é unha solución sen Israel como patria soberana do pobo xudeu e refuxio deste. Claro que aquí de novo volve botarse man dos "xudeus bos", aqueles que negan o dereito xudeu a unha patria. Pouco importa que estes sexan unha minoría marxinal e insignificante, tan marxinal como aquel grupo que existía en 1933 de xudeus alemáns que apoiaban a Hitler xa que pensaban conseguiría a asimilación destes mediante a perdida da súa identidade, acabando así co antisemitismo.
O cal supostamente e aplicando a lóxica dos asinantes da carta levaríanos a dicir que Hitler non era antisemita.Dito isto non creo que os poucos xudeus que apoian BDS sexan equivalentes a aquel grupo tamén marxinal de xudeus de 1933, isto sería unha banalización do nazismo, senón que un sempre se pode atopar a algúns "xudeus, vascos ou gais bos" que lle dean "razón" a posicións intolerantes.Por non falar da hipocrisía e dobre vara de medir dos asinantes, que de todos os países do mundo só promulgan o boicot a un. Non a Hamas que reprime a gais, mulleres ou opositores, e que promulga a destrución de Israel e dos xudeus que alá viven. Non das tiranías do planeta ou a Sri Lanka, que masacróu a miles de tamiles, só ao estado xudeu, que é tratado con "o xudeu" entre as nacións.De feito estaría ben saber se nun acto de coherencia os asinantes do manifesto piden o boicot para sí mesmos como cidadáns do Estado Español ou todos os produtos aquí producidos por estar feitos nun país que participou na guerra de Afganistán. E non vale que digan que non están a favor da devandita guerra, porque cando boicotean os produtos que veñen de Israel tampouco saben se o que os fixo esta de acordo con determinadas políticas do goberno israelí.Tamén sería interesante coñecer se os boicoteadores son honestos e consecuentes co que predican e deixaron de usar o teléfono ou portátil con compoñentes Intel feitos en Israel, a solicitar aos nosos hospitais non usar os aparellos de detección do cancro de mama, á non colocación de bypass en arterías, a non usar medicamentos contra a esclerose, o cancro, a esquizofrenia ou a morte súbita infantil, se están contra a rega por goteo ou dos modelos de coche ecléctico feitos en Israel ou outros avances en enerxías renovables.Logo manipulan o devandito por Carter e fálannos do expresado por algúns surafricanos que loitaron contra o apartheid, pero esquece o devandito por outros que tamén loitaron contra ese réxime e que cren infame a comparación de Israel con aquel réxime (véxase Rhoda Kadalie, activista contra o réxime racista de Sudáfrica, e o seu artigo: "Franchising "Apartheid": Why South Africans Push the Analogy". En Israel hai parlamentarios árabes, houbo ministros árabes, presidente en funcións árabe, militares de alto rango árabes, cantantes e actrices famosas árabes, xogadores da selección de fútbol árabes, xuíces da Corte Suprema árabes, e calquera que visitase un hospital, centro comercial, restaurante, universidade ou autobús israelí pode ver a xudeus e árabes mesturados, e mesmo o xuíz que condenou a prisión recentemente ao antigo presidente de Israel Moshé Katsav era árabe. Todo é susceptible de mellorar pero dicir que o "réxime israelí" é como o réxime do apartheid é unha banalización daquel sistema e do racismo.Por certo, tampouco sabemos se a Autoridade Palestina é un réxime do apartheid por penar con pena de morte a venda de terras a xudeus ou Hamas por promover o exterminio dos xudeus de Israel, apoiándose para eles en líbelos antisemitas como os infames "Protocolos dos Sabios de Sion". E tampouco se todo isto é motivo de boicot.
En resumo, a estratexia BDS non ten como obxectivo "o recoñecemento dos dereitos fundamentais do pobo palestino", senón da negación dos dereitos nacionais xudeus, polo que é falso que este movemento busque que "os dereitos dos dous pobos que alí viven sexan respectados por igual".Defender a causa palestina á súa soberanía non pasa polo fin de Israel senón por iniciativas de cooperación entre ambos os pobos, e o recoñecemento dos dereitos de ambos, e non a negación. En resumo, dous estados para dous pobos, en paz e liberdade.
http://contraboicotaisrael.blogspot.com/
Comentarios