Pilar Rahola, recibe o premio de mans de Yvette Lawi, de UN Watch. en Xenebra..
A escritora e xornalista catalana Pilar Rahola recibiu este pasado martes en Xenebra o Premio Morris B. Abram, outorgado por UN Watch. Esta ONG honra así o seu compromiso feminista e coa causa da liberdade. Eis unha entrevista en exclusiva para swissinfo.ch
.
Pilar Rahola é unha das máis controvertidas voces nos medios de comunicación españois. Amada ou odiada, as súas tomas de posición sobre temas que van desde os touros até os dereitos da muller ou o lugar do islam nas sociedades democráticas raramente deixan indiferente á opinión pública.
..
swissinfo.ch: Que representa para vostede este premio?
Pilar Rahola: É unha gran honra por dous motivos. Primeiro, pola propia natureza de UN Watch, que demostrou a súa coraxe ao denunciar feitos como que Libia tivera asento no Consello de Dereitos Humanos da ONU. Pero tamén porque me ilusiona formar parte desa lista de persoas premiadas entre as que hai mulleres que son grandes loitadoras pola causa da liberdade e os dereitos humanos. Un premio deste calibre moral obrígache a ser responsable. Recíboo en nome de millóns de mulleres musulmás ás que ninguén nunca escoita, e ás que a ONU tampouco defende.
.
swissinfo.ch: Falando de musulmáns, enfrontámonos a un auxe dos populismos en Europa?
P.R.: Se se refire a un auxe do populismo porque Europa vive unha crise de ideoloxías, na que os políticos que nos dirixen son mediocres, estou dacordo. Vivimos nun mundo feito de consignas, e non de ideas. Se se refire ao auxe da dereita política, é igualmente certo, pero certa esquerda radical gaña cada vez máis espazo. Entre estes dous polos o debate serio é cada vez máis difícil. Os nosos líderes só se moven por enquisas.
.
swissinfo.ch: É vostede consciente de ter moitos inimigos?
P.R.: Alégrame molestar aos sectores máis retrógrados da sociedade. Salvando as obvias distancias, identifícome con Albert Camus cando afirmou que Stalin non era o pai da liberdade dos pobos e foi "linchado" polas esquerdas da época.
.
swissinfo.ch: Vostede é especialmente controvertida pola súa toma de posición pública en defensa de Israel.
P.R.: É moi relativo que a miña postura xenere tanta controversia. Non hai que confundir aos que fan moito ruído mediático coa opinión pública. De feito, hai unha masa silenciosa que me aplaude, e os meus artigos acerca de Israel en La Vanguardia teñen moitos lectores.
.
swissinfo.ch: Pero parece vostede unha incondicional de Israel.
P.R.: En absoluto. Non todo o que fai Israel paréceme ben. Pero o que non soporto e denuncio é a criminalización do Estado de Israel. Polo visto, cando menos en España, ser progresista quere dicir, necesariamente, apoiar a Palestina e deostar a Israel. Pero neste mundo existen escravitude, abusos de todo tipo e crimes que parecen non interesar a ninguén. Pero atención: preocúpame a dor de Palestina e a súa xente, sinto solidaria con eles. O que non soporto é a mirada acrítica ao conflito.
.
swissinfo.ch: En que sentido?
P.R.: A opinión pública internacional non parece entender a verdadeira natureza desta loita. Non falamos de nenos armados con pedras, senón de países como Irán e Siria, que se ocultan detrás deste conflito para facer avanzar os seus intereses. Hai que entender que Israel non loita "contra" Palestina, senón contra países moi poderosos, un dos cales está a piques de ter a bomba atómica e xurou borrar a Israel do mapa. Mentres que o muro de Ceuta e Melilla non causa ningún conflito, o de Israel é un drama, o que demostra que o que esiximos a Israel non o aplicamos por exemplo en España.
.
swissinfo.ch: Por exemplo?
P.R.: Imaxine como reaccionaría España se tivese inimigos armados dentro e fóra das súas fronteiras, aos que se suman grupos de activistas "humanitarios" financiados por potencias estranxeiras. Canto cre que podería durar unha situación semellante?
.
swissinfo.ch: Esta semana o xuíz Goldstone retractouse do seu informe crítico cara a Israel polas súas accións militares en Gaza en 2008.
P.R.: Forma parte das mentiras que se din acerca de Israel. Penso que o xuíz surafricano deixouse levar pola calor do momento. Hónralle retractarse, pero o dano xa está feito. O certo é que contra Israel se vive moi ben.
.
swissinfo.ch: A que se refire?
P.R.: A que asumir a defensa dalgúns aspectos de Israel equivale a asumir riscos. Eu cheguei a perder amigos polas miñas posturas respecto diso. Amigos cos que non tiven problema ao tomar posicións en temas como os touros ou os dereitos da muller.
.
swissinfo.ch: Falemos da súa militancia feminista.
P.R.: Durante anos a miña loita foi por axudar á muller occidental e española. Pero España evolucionou de forma incrible, aínda que quedan cousas por facer. Nestes últimos 15 anos puxen o foco nos dereitos humanos da muller musulmá. Estou convencida de que o islam cambiará grazas a elas. O Nelson Mandela do século XXI será unha muller musulmá.
.
swissinfo.ch: En quen pensa?
P.R.: Hai moitas, pero penso na avogada iraniana Shirin Ebadi, que é un exemplo de coherencia. Ou na intelectual Taslima Nasrin, con tres fatwas (NDA: condenas á morte islámicas) ás súas costas. Ou a psiquiatra siria Wafa Sultan, quen tras comprobar os abusos aos dereitos humanos no seu país, terminou asilada nos Estados Unidos. Ou a francesa Fadela Amase, fundadora da ONG "Nin Putas nin Sumisas". Ou a admirable Ayaan Hirsi Ali, baixo condena á morte por cuestionar o islam. Me enorgullezco de contar musulmás entre as miñas boas amigas. Pero sabe o peor? É que marxinando este enorme potencial humano, pérdense grandes valores para as súas sociedades. E todo iso co silencio cómplice da comunidade internacional. Sinto profundamente solidaria coa muller musulmá.
.
swissinfo.ch: Europa fai o suficiente por integrar a inmigración, en particular musulmá?
P.R.: A inmigración débese aceptar. Creo que unha sociedade heteroxénea é algo desexable, pero non estou de acordo co "buenismo" paternalista que o perdoa todo. Non pode ser que os inimigos da democracia poidan ampararse nas nosas leis democráticas.
.
swissinfo.ch: Cal é o seu problema co islam?
P.R.: Non teño nada contra o islam, senón contra a ideoloxía totalitaria que utiliza o islam como bandeira. O islam radical quere cambiar as leis europeas, regular os máis nimios aspectos da vida íntima e mesmo cambiar os nosos costumes. Dado que isto é así, xa non se trata dunha relixión, senón dunha ideoloxía. E dunha ideoloxía totalitaria.
.
swissinfo.ch: Que valoración fai como xornalista da "primavera árabe"?
P.R.: Estiven na Praza Tahrir (O Cairo) como enviada de La Vanguardia e puiden falar con moita xente. A miña conclusión temporal e expectante é que a revolución ten un 50% positivo porque inclúe á mocidade. E un 50% negativo, pois inclúe aos Irmáns Musulmáns que levan décadas esperando este momento.
.
swissinfo.ch: Vivimos realmente, segundo afirman certas voces, nun mundo rexido polo pensamento único ante o fenómeno do integrismo islámico?
P.R.: O silencio ante o que pasa ten bases moi concretas. Trátase do medo. Medo real e físico, posto que moita xente perdeu a vida e sufriu moito por tentar oporse a esta onda islamita. Á parte, existe o temor ao ostracismo provocado pola corrección política imperante. Non esquezamos que o terrorismo islamita é unha maquinaria ben engrasada, xenerosamente financiada e perfectamente organizada. Eu creo que hai tres elementos que caracterizan o noso tempo. Trátase do silencio; o apaciguamento, que lembra ás políticas covardes de Chamberlain fronte a Hitler e, por último, a traizón aos nosos valores.
.
swissinfo.ch: Como analiza vostede o voto suízo contra os minaretes de 2009?
P.R.: Non son unha especialista da política suíza, pero considero que o minarete non é un símbolo relixioso, senón de dominación política. Unha mesquita pode funcionar perfectamente sen minaretes. É un símbolo político que rompe o equilibrio e a convivencia en Suíza. Entendo ese voto, posto que do que realmente se trata é do lugar do islam nunha democracia moderna.
.
swissinfo.ch: Cales son os seus proxectos actuais?
P.R.: A semana entrante publícase o meu libro "La república islámica de España". Neste traballo identifico as redes do integrismo islámico en España. Un libro que dará moito que falar.
A escritora e xornalista catalana Pilar Rahola recibiu este pasado martes en Xenebra o Premio Morris B. Abram, outorgado por UN Watch. Esta ONG honra así o seu compromiso feminista e coa causa da liberdade. Eis unha entrevista en exclusiva para swissinfo.ch
.
Pilar Rahola é unha das máis controvertidas voces nos medios de comunicación españois. Amada ou odiada, as súas tomas de posición sobre temas que van desde os touros até os dereitos da muller ou o lugar do islam nas sociedades democráticas raramente deixan indiferente á opinión pública.
..
swissinfo.ch: Que representa para vostede este premio?
Pilar Rahola: É unha gran honra por dous motivos. Primeiro, pola propia natureza de UN Watch, que demostrou a súa coraxe ao denunciar feitos como que Libia tivera asento no Consello de Dereitos Humanos da ONU. Pero tamén porque me ilusiona formar parte desa lista de persoas premiadas entre as que hai mulleres que son grandes loitadoras pola causa da liberdade e os dereitos humanos. Un premio deste calibre moral obrígache a ser responsable. Recíboo en nome de millóns de mulleres musulmás ás que ninguén nunca escoita, e ás que a ONU tampouco defende.
.
swissinfo.ch: Falando de musulmáns, enfrontámonos a un auxe dos populismos en Europa?
P.R.: Se se refire a un auxe do populismo porque Europa vive unha crise de ideoloxías, na que os políticos que nos dirixen son mediocres, estou dacordo. Vivimos nun mundo feito de consignas, e non de ideas. Se se refire ao auxe da dereita política, é igualmente certo, pero certa esquerda radical gaña cada vez máis espazo. Entre estes dous polos o debate serio é cada vez máis difícil. Os nosos líderes só se moven por enquisas.
.
swissinfo.ch: É vostede consciente de ter moitos inimigos?
P.R.: Alégrame molestar aos sectores máis retrógrados da sociedade. Salvando as obvias distancias, identifícome con Albert Camus cando afirmou que Stalin non era o pai da liberdade dos pobos e foi "linchado" polas esquerdas da época.
.
swissinfo.ch: Vostede é especialmente controvertida pola súa toma de posición pública en defensa de Israel.
P.R.: É moi relativo que a miña postura xenere tanta controversia. Non hai que confundir aos que fan moito ruído mediático coa opinión pública. De feito, hai unha masa silenciosa que me aplaude, e os meus artigos acerca de Israel en La Vanguardia teñen moitos lectores.
.
swissinfo.ch: Pero parece vostede unha incondicional de Israel.
P.R.: En absoluto. Non todo o que fai Israel paréceme ben. Pero o que non soporto e denuncio é a criminalización do Estado de Israel. Polo visto, cando menos en España, ser progresista quere dicir, necesariamente, apoiar a Palestina e deostar a Israel. Pero neste mundo existen escravitude, abusos de todo tipo e crimes que parecen non interesar a ninguén. Pero atención: preocúpame a dor de Palestina e a súa xente, sinto solidaria con eles. O que non soporto é a mirada acrítica ao conflito.
.
swissinfo.ch: En que sentido?
P.R.: A opinión pública internacional non parece entender a verdadeira natureza desta loita. Non falamos de nenos armados con pedras, senón de países como Irán e Siria, que se ocultan detrás deste conflito para facer avanzar os seus intereses. Hai que entender que Israel non loita "contra" Palestina, senón contra países moi poderosos, un dos cales está a piques de ter a bomba atómica e xurou borrar a Israel do mapa. Mentres que o muro de Ceuta e Melilla non causa ningún conflito, o de Israel é un drama, o que demostra que o que esiximos a Israel non o aplicamos por exemplo en España.
.
swissinfo.ch: Por exemplo?
P.R.: Imaxine como reaccionaría España se tivese inimigos armados dentro e fóra das súas fronteiras, aos que se suman grupos de activistas "humanitarios" financiados por potencias estranxeiras. Canto cre que podería durar unha situación semellante?
.
swissinfo.ch: Esta semana o xuíz Goldstone retractouse do seu informe crítico cara a Israel polas súas accións militares en Gaza en 2008.
P.R.: Forma parte das mentiras que se din acerca de Israel. Penso que o xuíz surafricano deixouse levar pola calor do momento. Hónralle retractarse, pero o dano xa está feito. O certo é que contra Israel se vive moi ben.
.
swissinfo.ch: A que se refire?
P.R.: A que asumir a defensa dalgúns aspectos de Israel equivale a asumir riscos. Eu cheguei a perder amigos polas miñas posturas respecto diso. Amigos cos que non tiven problema ao tomar posicións en temas como os touros ou os dereitos da muller.
.
swissinfo.ch: Falemos da súa militancia feminista.
P.R.: Durante anos a miña loita foi por axudar á muller occidental e española. Pero España evolucionou de forma incrible, aínda que quedan cousas por facer. Nestes últimos 15 anos puxen o foco nos dereitos humanos da muller musulmá. Estou convencida de que o islam cambiará grazas a elas. O Nelson Mandela do século XXI será unha muller musulmá.
.
swissinfo.ch: En quen pensa?
P.R.: Hai moitas, pero penso na avogada iraniana Shirin Ebadi, que é un exemplo de coherencia. Ou na intelectual Taslima Nasrin, con tres fatwas (NDA: condenas á morte islámicas) ás súas costas. Ou a psiquiatra siria Wafa Sultan, quen tras comprobar os abusos aos dereitos humanos no seu país, terminou asilada nos Estados Unidos. Ou a francesa Fadela Amase, fundadora da ONG "Nin Putas nin Sumisas". Ou a admirable Ayaan Hirsi Ali, baixo condena á morte por cuestionar o islam. Me enorgullezco de contar musulmás entre as miñas boas amigas. Pero sabe o peor? É que marxinando este enorme potencial humano, pérdense grandes valores para as súas sociedades. E todo iso co silencio cómplice da comunidade internacional. Sinto profundamente solidaria coa muller musulmá.
.
swissinfo.ch: Europa fai o suficiente por integrar a inmigración, en particular musulmá?
P.R.: A inmigración débese aceptar. Creo que unha sociedade heteroxénea é algo desexable, pero non estou de acordo co "buenismo" paternalista que o perdoa todo. Non pode ser que os inimigos da democracia poidan ampararse nas nosas leis democráticas.
.
swissinfo.ch: Cal é o seu problema co islam?
P.R.: Non teño nada contra o islam, senón contra a ideoloxía totalitaria que utiliza o islam como bandeira. O islam radical quere cambiar as leis europeas, regular os máis nimios aspectos da vida íntima e mesmo cambiar os nosos costumes. Dado que isto é así, xa non se trata dunha relixión, senón dunha ideoloxía. E dunha ideoloxía totalitaria.
.
swissinfo.ch: Que valoración fai como xornalista da "primavera árabe"?
P.R.: Estiven na Praza Tahrir (O Cairo) como enviada de La Vanguardia e puiden falar con moita xente. A miña conclusión temporal e expectante é que a revolución ten un 50% positivo porque inclúe á mocidade. E un 50% negativo, pois inclúe aos Irmáns Musulmáns que levan décadas esperando este momento.
.
swissinfo.ch: Vivimos realmente, segundo afirman certas voces, nun mundo rexido polo pensamento único ante o fenómeno do integrismo islámico?
P.R.: O silencio ante o que pasa ten bases moi concretas. Trátase do medo. Medo real e físico, posto que moita xente perdeu a vida e sufriu moito por tentar oporse a esta onda islamita. Á parte, existe o temor ao ostracismo provocado pola corrección política imperante. Non esquezamos que o terrorismo islamita é unha maquinaria ben engrasada, xenerosamente financiada e perfectamente organizada. Eu creo que hai tres elementos que caracterizan o noso tempo. Trátase do silencio; o apaciguamento, que lembra ás políticas covardes de Chamberlain fronte a Hitler e, por último, a traizón aos nosos valores.
.
swissinfo.ch: Como analiza vostede o voto suízo contra os minaretes de 2009?
P.R.: Non son unha especialista da política suíza, pero considero que o minarete non é un símbolo relixioso, senón de dominación política. Unha mesquita pode funcionar perfectamente sen minaretes. É un símbolo político que rompe o equilibrio e a convivencia en Suíza. Entendo ese voto, posto que do que realmente se trata é do lugar do islam nunha democracia moderna.
.
swissinfo.ch: Cales son os seus proxectos actuais?
P.R.: A semana entrante publícase o meu libro "La república islámica de España". Neste traballo identifico as redes do integrismo islámico en España. Un libro que dará moito que falar.
Comentarios