Por Paula Lugones
Clarin.com - 31.01.2011
Clarin.com - 31.01.2011
.
Hillary Clinton mediu con grande precisión as súas palabras. Evitou reclamar directamente ao presidente vitalicio Hosni Mubarak a renuncia e falou de "transición ordenada" e de "eleccións xustas". Pero xa pode dicirse que o martelo baixou en Washington: Estados Unidos comezou a soltar a man ao seu aliado máis estratéxico no mundo árabe. E xa está a traballar no complexo deseño dunha nova era post Mubarak. Non estrañou entón que Barack Obama estivese falando cos líderes rexionais durante a fin de semana, algo que evitou durante a revolución tunisiana, onde baixoulle o pulgar ao ditador Zine Abidine Ben Ali rapidamente, sen demasiado remorso. Pero Exipto non é Tunes. A Nación dos faraóns ten o Exército máis numeroso do mundo árabe e é o país que defende ante os seus veciños os intereses dos Estados Unidos. Arabe, pero amigo de Israel, o goberno do Cairo foi o garante da estabilidade en Oriente Medio por máis de tres décadas.
.
A caída de Mubarak pode mover todo o taboeiro político do mundo árabe e o que máis teme Washington -Hillary díxoo onte expresamente- é o baleiro de poder, co vello líder resistindo e sen que ninguén lle responda. O extremismo islámico dos Irmáns Musulmáns por agora permaneceu nun segundo plano, pero a situación de caos pode beneficialo. A novidade das milicias -a xente que se arma para facer xustiza propia nun lugar onde non hai autoridade- só alenta o drama da loita fratricida nun país de etnias diversas. E a Casa Branca non se resolve a apostar polo líder da oposición, Mohamed el Baradei, quen, a pesar de ser un demócrata moderado, non esperta as simpatías de EE.UU. debido a algúns choques que tivo durante o seu paso pola Axencia de Enerxía Atómica da ONU. Igualmente, para Washington sería unha opción moito máis potable que a dun goberno islamita. A clave parece estar no Exército. As liñas telefónicas entre o Pentágono e os cuarteis do Cairo arden e non estrañou que Hillary dedicase onte eloxios ao "prestixioso e respectado" corpo militar. Os uniformados poden axudar a esa transición "ordenada" timoneada polo flamante vice Omar Suleiman, un militar amigo de EE.UU. e Israel, que podería culminar en setembro, con eleccións libres e Mubarak en cuarteis de inverno.
.
Pero Washington non xogou aínda todas as súas cartas: queda a máis valiosa, a axuda de 1.500 millóns de dólares que envía a Exipto por ano, sobre todo para o sector militar. Hillary ratificou onte que iso non está en dúbida. Pero todo podería cambiar se o vello líder continúa aferrado á súa cadeira de brazos
.
A caída de Mubarak pode mover todo o taboeiro político do mundo árabe e o que máis teme Washington -Hillary díxoo onte expresamente- é o baleiro de poder, co vello líder resistindo e sen que ninguén lle responda. O extremismo islámico dos Irmáns Musulmáns por agora permaneceu nun segundo plano, pero a situación de caos pode beneficialo. A novidade das milicias -a xente que se arma para facer xustiza propia nun lugar onde non hai autoridade- só alenta o drama da loita fratricida nun país de etnias diversas. E a Casa Branca non se resolve a apostar polo líder da oposición, Mohamed el Baradei, quen, a pesar de ser un demócrata moderado, non esperta as simpatías de EE.UU. debido a algúns choques que tivo durante o seu paso pola Axencia de Enerxía Atómica da ONU. Igualmente, para Washington sería unha opción moito máis potable que a dun goberno islamita. A clave parece estar no Exército. As liñas telefónicas entre o Pentágono e os cuarteis do Cairo arden e non estrañou que Hillary dedicase onte eloxios ao "prestixioso e respectado" corpo militar. Os uniformados poden axudar a esa transición "ordenada" timoneada polo flamante vice Omar Suleiman, un militar amigo de EE.UU. e Israel, que podería culminar en setembro, con eleccións libres e Mubarak en cuarteis de inverno.
.
Pero Washington non xogou aínda todas as súas cartas: queda a máis valiosa, a axuda de 1.500 millóns de dólares que envía a Exipto por ano, sobre todo para o sector militar. Hillary ratificou onte que iso non está en dúbida. Pero todo podería cambiar se o vello líder continúa aferrado á súa cadeira de brazos
Comentarios