Por Gabriel Albiac
.
Un motín popular non é unha revolución. Para que acabe séndoo, requírese o soporte institucional que garanta o paso dun Estado a outro. Da tentación de confundir mobilización con democracia, os europeos deberiamos estar vacinados tras a deríva dos movementos de masas nos anos de entreguerras cara aos dous grandes totalitarismos de Hitler e Stalin. Unha multitude fervorosa na rúa resulta sempre algo exaltador para a estética humana. Pero, en si mesma, non di nada, salvo o pracer de estar xuntos fronte ao común inimigo. Multitudes enfervorizadas trouxeron as democracias máis respectables e os despotismos máis odiosos. E mesmo cando esas multitudes confluen en torno ao rexeitamento dun tirano, nada garante que non acaben por traer un tirano peor. O derrocamento do Shah en 1979 polo mellor da mocidade teheraní non podería enmascararnos que, tras ese tirano, veu outro mil veces peor, mil veces máis mortífero: a República Islámica de Jomeini. E que foi esa República de clérigos a que acabou moi pronto executando á vangarda do motín estudantil do 79.
.
.
Debemos ser cautos agora co que sucede en todo o sur do Mediterráneo. Aínda que só fose porque do modo en que se liquiden os seus desgarros pende a máis importante ameaza de guerra do último medio século. Desde Turquía a Marrocos - con prolongación na al-Ándalus, isto é España -, esténdese o básico territorio waqf do Islam. Waqf: don de Deus aos seus fieis, eterno e irrevogable. A añoranza do califato, rep
ousa hoxe sobre dous alicerces: a Turquía rescatada do laicismo ao Islam por Erdogan e a posibilidade dun paralelo desprazamento dos militares polos islamitas Irmans Musulmans en Exipto, por primeira vez verosímil en máis de medio século.
ousa hoxe sobre dous alicerces: a Turquía rescatada do laicismo ao Islam por Erdogan e a posibilidade dun paralelo desprazamento dos militares polos islamitas Irmans Musulmans en Exipto, por primeira vez verosímil en máis de medio século..
A cháchara sobre Islam radical e Islam moderado non debe facernos perder demasiado o tempo en política. En política, a univocidade do Islam é insoslaiable. Nin o Corán, libro ditado por Deus que non admite modificación ou posta ao día, pode pasar pola atribución de igualdade xurídica cidadá (para empezar, iso está vetado ás mulleres), nin tolerar a existencia de Estados-nación na área única da comunidade dos crentes que a ummah constitue. A partir diso, a cuestión da laicidade non é sequera un problema: aquel que se exclúa desa fraternidade é reo de aniquilación, e, se algunha vez foi musulmán, a súa condena á morte debe -non pode, debe- ser executada por calquera bo crente que se cruze no seu camiño. Podemos xogar a enganarnos como queiramos, pero o Islam -en calquera das súas variedades- é teolóxicamente incompatíbel coa universalidade cidadá.
.
A cháchara sobre Islam radical e Islam moderado non debe facernos perder demasiado o tempo en política. En política, a univocidade do Islam é insoslaiable. Nin o Corán, libro ditado por Deus que non admite modificación ou posta ao día, pode pasar pola atribución de igualdade xurídica cidadá (para empezar, iso está vetado ás mulleres), nin tolerar a existencia de Estados-nación na área única da comunidade dos crentes que a ummah constitue. A partir diso, a cuestión da laicidade non é sequera un problema: aquel que se exclúa desa fraternidade é reo de aniquilación, e, se algunha vez foi musulmán, a súa condena á morte debe -non pode, debe- ser executada por calquera bo crente que se cruze no seu camiño. Podemos xogar a enganarnos como queiramos, pero o Islam -en calquera das súas variedades- é teolóxicamente incompatíbel coa universalidade cidadá.
.
Omar Suleiman é a clave do labirinto exipcio. Xefe dos poderosísimos servizos de intelixencia militar, o xeneral Suleiman é hoxe quen de verdade goberna. Se retén a caída de Hosni Mubarak é porque atisba o que virá logo dunha derrota épica desa ditadura militar de medio século: a república dos Irmáns Musulmáns. Non hai outra forza institucional que poida capitalizar a xusta rabia dos mozos: exército ou mullahs. Se os Irmáns vencen, Exipto romperá o seu tratado de paz con Israel. E estalará a tempestade no Próximo Oriente.
Tirado de ABC . 07.02.11
Comentarios