Golda Meir no kibbutz Merjavia
Por Segisfredo Infante
.
Golda Meir (1898-1978) apareceu por primeira vez nun acto público cando só contaba con once anos de idade, solicitando un donativo para regalarlles libros de texto ás nenas pobres de Milwaukee, cuxos pais non tiñan medios para mercarllos. Aquel acto social en favor dos demais sería o primeiro dunha liña de actividades silenciosos e espectaculares nos que Golda Meir estaría involucrada até converterse na primeira ministra do Estado de Israel.
.
Nacida no seo dunha familia de orixe ruso-xudía extremadamente pobre e perseguida polos cosacos antisemitas (unha versión parecida ao Ku-klux-klan de finais do século dezanove), a futura lider tivo que emigrar de cativa cara aos Estados Unidos e demostrar en pouco tempo que ela era unha bibliotecaria competente con impredicibles posibilidades para o futuro político. Nun artigo publicado en xullo de 1997 -un ano antes do primeiro centenario do nacemento daquela gran muller-, confesaba eu que Golda Meir pertencía ao grupo selecto dos líderes e pensadores que máis admiro no mundo, entre eles Abraham Lincoln, John F. Kennedy, Ortega e Gasset e Mahatma Gandhi. Agora é o momento apropiado para recapitular a admiración sostida cara a aquela verdadeira "dama de ferro", pioneira do século vinte, amiga dos homes fortes, pacificadora e boa nai dos seus fillos.
.
Dentro das variadas facetas que engalanan a vida de Golda Meir, é que a pesar de todos os horrores por ela vividos (desde os progroms na súa nenez até o holocausto), sempre soubo manter con firmeza e serenidade o ideal sionista e socialista de retornar á Eretz Israel, a "Terra Prometida", abandonando as comodidades que ela e a súa familia alcanzaran en Milwaukee, Chicago e Nova York, para marcharse, en 1921, cara ás zonas semidesérticas a sufrir toda clase de privacións, co obxecto principal de axudar a consolidar a rede de kibbutzim iniciada a finais do século dezanove. Esta determinación de traballar no kibbutz de Merjavia, Golda Meir e o seu home adoptárona dezaseis anos antes de que se organizase o novo Estado de Israel, baixo mandato de Nacións Unidas, no medio das declaradas e abertas hostilidades dos seus veciños árabes.
.
O intenso traballo no kibbutz illado ou na rede do kibbutzim, terminou converténdose no ideal supremo de Golda Meir, tanto para comezar a organizar a economía agropecuaria, a cultura escrita, a construción de estradas, como a implementación da industria nacente da pequena comunidade de israelies. Estes principios sinxelos e austeros do kibbutzim, Golda Meir puido aplicalos mesmo cando exerceu como embaixadora na Unión Soviética de Stalin, ou como primeira ministra do pequeno país máis famoso do Próximo Oriente. Moito do que hoxe é o Estado de Israel, débese ao traballo firme e tenaz de personalidades como Ben Gurión e Golda Meir, quen nunca puido esquecer a importancia vital dos libros, ao nivel de que hoxe os israelies enorgullécense de posuír a maior cantidade per capita de volumes impresos en todo o mundo. Algo que da que pensar.
.
Nacida no seo dunha familia de orixe ruso-xudía extremadamente pobre e perseguida polos cosacos antisemitas (unha versión parecida ao Ku-klux-klan de finais do século dezanove), a futura lider tivo que emigrar de cativa cara aos Estados Unidos e demostrar en pouco tempo que ela era unha bibliotecaria competente con impredicibles posibilidades para o futuro político. Nun artigo publicado en xullo de 1997 -un ano antes do primeiro centenario do nacemento daquela gran muller-, confesaba eu que Golda Meir pertencía ao grupo selecto dos líderes e pensadores que máis admiro no mundo, entre eles Abraham Lincoln, John F. Kennedy, Ortega e Gasset e Mahatma Gandhi. Agora é o momento apropiado para recapitular a admiración sostida cara a aquela verdadeira "dama de ferro", pioneira do século vinte, amiga dos homes fortes, pacificadora e boa nai dos seus fillos.
.
Dentro das variadas facetas que engalanan a vida de Golda Meir, é que a pesar de todos os horrores por ela vividos (desde os progroms na súa nenez até o holocausto), sempre soubo manter con firmeza e serenidade o ideal sionista e socialista de retornar á Eretz Israel, a "Terra Prometida", abandonando as comodidades que ela e a súa familia alcanzaran en Milwaukee, Chicago e Nova York, para marcharse, en 1921, cara ás zonas semidesérticas a sufrir toda clase de privacións, co obxecto principal de axudar a consolidar a rede de kibbutzim iniciada a finais do século dezanove. Esta determinación de traballar no kibbutz de Merjavia, Golda Meir e o seu home adoptárona dezaseis anos antes de que se organizase o novo Estado de Israel, baixo mandato de Nacións Unidas, no medio das declaradas e abertas hostilidades dos seus veciños árabes.
.
O intenso traballo no kibbutz illado ou na rede do kibbutzim, terminou converténdose no ideal supremo de Golda Meir, tanto para comezar a organizar a economía agropecuaria, a cultura escrita, a construción de estradas, como a implementación da industria nacente da pequena comunidade de israelies. Estes principios sinxelos e austeros do kibbutzim, Golda Meir puido aplicalos mesmo cando exerceu como embaixadora na Unión Soviética de Stalin, ou como primeira ministra do pequeno país máis famoso do Próximo Oriente. Moito do que hoxe é o Estado de Israel, débese ao traballo firme e tenaz de personalidades como Ben Gurión e Golda Meir, quen nunca puido esquecer a importancia vital dos libros, ao nivel de que hoxe os israelies enorgullécense de posuír a maior cantidade per capita de volumes impresos en todo o mundo. Algo que da que pensar.
Comentarios