Por Charles Krauthammer
The Washington Post
.
The Washington Post
.
Un lugar pasa a ser sacro pola crenza estendida de que foi visitado polo milagroso ou o transcendente (Lourdes, o Monte do Templo, A Meca), a manifestación dunha gran nobreza e sacrificio nalgún momento do pasado (Gettysburg, a praia de Normadía) ou o sangue dos mártires e o indescritible sufrimento dos inocentes (Auschwitz). Cando falamos da Zona Cero como terra sacra, o que queremos dicir é que pertence a quen sufriron e morreron alí, e que ese feito nos obriga a nós, os vivos, a preservar a dignidade e a memoria do lugar, sen permitir nunca que se esqueza, se trivialice ou se malverse.
Ese é o motivo de que a proposta de Disney a principios da década dos 90 de construír un parque temático da historia estadounidense nas inmediacións do Parque Manassas Battlefield (onde tiveron lugar as dúas batallas de Bull Run) foi botada abaixo por unha ampla coalición que temía que se vulgarizase a nosa Guerra Civil (foron máis intelixentes que eu, que naquel entón non vía que a iniciativa fose especialmente mala). É tamén o motivo de que o miradoiro comercial construído xusto no límite de Gettysburg fose desmantelado polo Servizo de Conservación. É o motivo de que a pesar de que ninguén poña pegas aos centros culturais xaponeses, a idea de construír un en Pearl Harbor resulte ofensiva.
E de que o Papa Xoán Paulo II ordenase ás monxas carmelitas abandonar o convento que estableceran en Auschwitz. Non estaba a desprezar en absoluto a súa misión de rezar polas almas dos mortos. Ensináballes unha lección de respecto: non é o voso sitio, pertence a outros. Por máis pura que sexa a vosa voz, mellor que reine o silencio.
Até o alcalde de Nova York, Michael Bloomberg, quen acusou a quen se opoñen á construción do centro islámico e mesquita de 15 plantas nas inmediacións da Zona Cero de violar a liberdade relixiosa, pediu aos promotores da mesquita que mostrasen "certa sensibilidade especial cara á situación". Aínda así, como apuntou con acerto o columnista Rich Lowry, a administración non pinta nada dicindo ás igrexas como teñen que desenvolver o seu labor, modelar a súa mensaxe ou mostrar "sensibilidade especial" cara a ninguén. Por iso, coas súas palabras Bloomberg estaba a recoñecer implicitamente a lóxica dos argumentos daqueles a quen critica con tanta virulencia por oporse á mesquita, a saber, que a Zona Cero é diferente a calquera outro sitio e por tanto debe seguirse alí un criterio especial e único.
Está claro que se tira do dito por Bloomberg: se a mesquita proposta estivese controlada por radicais islamitas "insensibles" que escusan ou celebran o 11 de setembro, el non apoiaría a súa construción. Pero, por que non? Segundo a expansiva visión da liberdade relixiosa que ten o propio alcalde, que dereito temos a ditar a mensaxe de calquera mesquita? Ademais, como mera cuestión práctica, non hai ningunha garantía de que isto non vaia a pasar no futuro. As institucións relixiosas deste país son autónomas. Quen di que a mesquita non vai contratar algún día a Anwar al-Aulaqi, o líder espiritual do pistoleiro de Fort Hood e do terrorista que tentou voar o avión o que viaxaba o pasado Nadal, e imán puntual da mesquita de Virginia á que asistían dúas dos terroristas do 11 de Setembro?
Que un imán como Aulaqi predique en Virginia é un problema de seguridade. Un Aulaqi predicando na Zona Cero sería un sacrilexio. O lugar importa; en especial este lugar. A Zona Cero é a escena do maior crime da historia estadounidense, perpetrado por musulmáns dunha ortodoxia islamita concreta por esa causa morreron e en cuxo nome asasinaron. Por suposto que esa variante representa só a unha ínfima minoría dos musulmáns. O islam non é máis intrinsecamente islamita que nazi é a Alemaña actual, pero a pesar da inocencia da Alemaña contemporánea, a ningún alemán de boas intencións ocorreríaselle propor un centro cultural xermano en, digamos, Treblinka.
É precisamente iso o que che fai dubidar das boas intencións detrás da proposta do imán Feisal Abdul Rauf. Este é o cabaleiro que chamou á política estadounidense "un accesorio do crime" do 11 de Setembro e que, preguntado hai pouco se Hamás é unha organización terrorista ou non, respondeu: "Eu non son un político... A cuestión do terrorismo é un tema moi complexo". Estados Unidos é un país libre onde se pode construír o que se queira, pero non en calquera parte. É o motivo de que existan as ordenanzas municipais. Non pode haber licorerías nas inmediacións dun centro escolar, non pode haber complexos comerciais onde poidan ofender as sensibilidades locais e, se a súa casa non cumpre o regulamento arquitectónico da zona, non poderá construíla.
Estas restricións obedecen a motivos de estética. Outras obedecen a razóns moito máis profundas de decencia común e respecto ao sacro. Non pode haber miradoiros comerciais en Gettysburg, non pode haber conventos en Auschwitz... e non pode haber mesquita na Zona Cero. Constrúaa en calquera parte menos alí. O gobernador de Nova York púxose a disposición dos promotores da mesquita para atopar terreo noutro lado onde levantala. Unha mesquita realmente destinada a tender pontes, o obxectivo que segundo Rauf terá a estrutura, aceptaría a oferta.
Ese é o motivo de que a proposta de Disney a principios da década dos 90 de construír un parque temático da historia estadounidense nas inmediacións do Parque Manassas Battlefield (onde tiveron lugar as dúas batallas de Bull Run) foi botada abaixo por unha ampla coalición que temía que se vulgarizase a nosa Guerra Civil (foron máis intelixentes que eu, que naquel entón non vía que a iniciativa fose especialmente mala). É tamén o motivo de que o miradoiro comercial construído xusto no límite de Gettysburg fose desmantelado polo Servizo de Conservación. É o motivo de que a pesar de que ninguén poña pegas aos centros culturais xaponeses, a idea de construír un en Pearl Harbor resulte ofensiva.
E de que o Papa Xoán Paulo II ordenase ás monxas carmelitas abandonar o convento que estableceran en Auschwitz. Non estaba a desprezar en absoluto a súa misión de rezar polas almas dos mortos. Ensináballes unha lección de respecto: non é o voso sitio, pertence a outros. Por máis pura que sexa a vosa voz, mellor que reine o silencio.
Até o alcalde de Nova York, Michael Bloomberg, quen acusou a quen se opoñen á construción do centro islámico e mesquita de 15 plantas nas inmediacións da Zona Cero de violar a liberdade relixiosa, pediu aos promotores da mesquita que mostrasen "certa sensibilidade especial cara á situación". Aínda así, como apuntou con acerto o columnista Rich Lowry, a administración non pinta nada dicindo ás igrexas como teñen que desenvolver o seu labor, modelar a súa mensaxe ou mostrar "sensibilidade especial" cara a ninguén. Por iso, coas súas palabras Bloomberg estaba a recoñecer implicitamente a lóxica dos argumentos daqueles a quen critica con tanta virulencia por oporse á mesquita, a saber, que a Zona Cero é diferente a calquera outro sitio e por tanto debe seguirse alí un criterio especial e único.
Está claro que se tira do dito por Bloomberg: se a mesquita proposta estivese controlada por radicais islamitas "insensibles" que escusan ou celebran o 11 de setembro, el non apoiaría a súa construción. Pero, por que non? Segundo a expansiva visión da liberdade relixiosa que ten o propio alcalde, que dereito temos a ditar a mensaxe de calquera mesquita? Ademais, como mera cuestión práctica, non hai ningunha garantía de que isto non vaia a pasar no futuro. As institucións relixiosas deste país son autónomas. Quen di que a mesquita non vai contratar algún día a Anwar al-Aulaqi, o líder espiritual do pistoleiro de Fort Hood e do terrorista que tentou voar o avión o que viaxaba o pasado Nadal, e imán puntual da mesquita de Virginia á que asistían dúas dos terroristas do 11 de Setembro?
Que un imán como Aulaqi predique en Virginia é un problema de seguridade. Un Aulaqi predicando na Zona Cero sería un sacrilexio. O lugar importa; en especial este lugar. A Zona Cero é a escena do maior crime da historia estadounidense, perpetrado por musulmáns dunha ortodoxia islamita concreta por esa causa morreron e en cuxo nome asasinaron. Por suposto que esa variante representa só a unha ínfima minoría dos musulmáns. O islam non é máis intrinsecamente islamita que nazi é a Alemaña actual, pero a pesar da inocencia da Alemaña contemporánea, a ningún alemán de boas intencións ocorreríaselle propor un centro cultural xermano en, digamos, Treblinka.
É precisamente iso o que che fai dubidar das boas intencións detrás da proposta do imán Feisal Abdul Rauf. Este é o cabaleiro que chamou á política estadounidense "un accesorio do crime" do 11 de Setembro e que, preguntado hai pouco se Hamás é unha organización terrorista ou non, respondeu: "Eu non son un político... A cuestión do terrorismo é un tema moi complexo". Estados Unidos é un país libre onde se pode construír o que se queira, pero non en calquera parte. É o motivo de que existan as ordenanzas municipais. Non pode haber licorerías nas inmediacións dun centro escolar, non pode haber complexos comerciais onde poidan ofender as sensibilidades locais e, se a súa casa non cumpre o regulamento arquitectónico da zona, non poderá construíla.
Estas restricións obedecen a motivos de estética. Outras obedecen a razóns moito máis profundas de decencia común e respecto ao sacro. Non pode haber miradoiros comerciais en Gettysburg, non pode haber conventos en Auschwitz... e non pode haber mesquita na Zona Cero. Constrúaa en calquera parte menos alí. O gobernador de Nova York púxose a disposición dos promotores da mesquita para atopar terreo noutro lado onde levantala. Unha mesquita realmente destinada a tender pontes, o obxectivo que segundo Rauf terá a estrutura, aceptaría a oferta.
Comentarios