Director de Al-Arabiya TV "As negociación deberían continuar ainda sen o conxelamento das construccións"

Director de Al-Arabiya.TV: "As negociacións palestino-israelís deberían continuar mesmo ainda sen o conxelamento dos asentamentos"

Abd Al-Rahman Al-Rashed, director de Al-Arabiya TV, e ex editor xeral do xornal de Londres Al-Sharq Al-Awsat, escribiu o pasado 6 de marzo, un editorial para ese xornal londiniense, de lingua árabe, onde criticaba o costume dos palestinos de obter o permiso dos árabes para negociar con Israel, o cal -afirma- remóntase á época de Yasser Arafat. A continuación, reproducimos o devandito artigo.

O pasado 3 de marzo do 2010, o Comité de Seguimento á Iniciativa de Paz Árabe, integrada polos chanceleres dos países árabes, aprobou a renovación das negociacións indirectas palestino-israelís por un período de só catro meses. Tras esta decisión, Abd Al-Rahman Al-Rashed, director de Al-Arabiya TV e ex editor xeral do xornal de Londres Al-Sharq Al-Awsat, escribiu un editorial para o xornal no que criticaba o costume dos palestinos de obter o permiso dos árabes para negociar con Israel, o cal se remonta á época de Yasser Arafat.

No seu editorial, Al-Rashed declarou que o apoio internacional actual dá aos palestinos a mellor oportunidade para establecer o seu Estado, e engadiu que tanto o Presidente da Autoridade Nacional Palestina (ANP) Mahmud Abbas e o Primeiro Ministro israelí Benjamin Netanyahu, terán que enfrontarse coa oposición en casa, pero que agora Abbas debe centrarse unicamente nos intereses palestinos.

Por que é necesario o permiso cando estamos a falar de negociacións indirectas? Calquera que vexa o acalorado debate entre o Ministro do Exterior sirio Walid Al-Mu´allem e o Secretario Xeral da liga Árabe, Amr Moussa, deuse de conta de que estaban a discutir unha cuestión vital. O Dr.Amr Moussa quería que os ministros árabes autorizasen á Autoridade Palestina a levar a cabo negociacións indirectas con Israel, mentres que o ministro sirio opúxose a isto, dicindo que a conferencia de Chanceleres e os propios ministros, non tiñan nada que ver con esta, xa que, é un asunto estritamente palestino. En realidade, a xulgar polas experiencias pasadas, Al-Mu´allem, esta no correcto, xa que decenas de roldas directas nas negociacións palestino-israelís xa tiveron lugar sen o permiso de ninguén. Entón, por que é necesario o permiso cando estamos a falar de negociacións indirectas?

A verdade é que hai un ano, a ANP cometeu o grave erro ao declarar publicamente que negociará con Israel só si esta conxelaba a construción dos asentamentos. O goberno de Estados Unidos estivo de acordo con isto, pero non puido lograr unha conxelación absoluta. O establecemento desta condición desempeñou un papel a mans dos extremistas israelís, que non queren negociacións. O entusiasta Presidente dos Estados Unidos, Barack Obama, fracasou. O Primeiro Ministro israelí, Benjamin Netanyahu, lanzou un suspiro de alivio, as negociacións detivéronse e a construción dos asentamentos continuou. A Autoridade Palestina solicitou cubrirse a si mesma para dar marcha atrás á súa decisión de non negociar antes da conxelación das construcións, xa que, solicitou á liga Árabe permiso para facelo, e mesmo insistiu en que os estadounidenses sentasen con leste na sala de negociacións. Por tanto, obtivo dúas cousas: non negociará sen a aprobación dos países árabes e non negociará directamente. Sabemos que a situación política coa que a Autoridade Palestina trata é difícil, pero no entanto esta debe ter en conta que todas as negociacións esixen concesións.

A procura ao apoio árabe é un costume palestino que se remonta aos días do defunto presidente Yasser Arafat. El decatouse disto despois do asasinato do defunto presidente exipcio Anwar Al-Sadat, quen foi asasinado por actualizar os seus dereitos como presidente dun país soberano. A pesar de que nas negociacións do 2000 con Barak e Clinton, Arafat obtivo a maioría das súas demandas, leste cambiou de opinión no último minuto porque todos os principais países árabes temeron cubrilo, e dixéronlle: Ve e negocia por ti mesmo! Arafat preferiu desperdiciar a oportunidade de establecer un Estado palestino, que correr o risco de ser asasinado.

Os ministros árabes, quen deberían estar agradecidos, cubriron apresuradamente ao presidente Mahmoud Abbas. Amr Moussa mesmo murmuro... Esta é a última vez que haberá negociacións. Sabemos que a situación política coa que a Autoridade Palestina esta lidando é difícil, pero, con todo, esta debe ter en conta que todas as negociacións esixen concesións. As consideracións políticas e de liderado esixen que o presidente palestino ignore o que uns poucos árabes e palestinos din, e pense só en servirlle ao seu pobo. Logo, a ANP, terá que enfrontarse a un público enfadado e a elementos árabes hostís que incitarán contra esta. O Primeiro Ministro israelí enfrontarase ao mesmo, cando o sector de xudeus extremistas se opoñan á reconciliación e incite contra el. O asasinato de Yitzhak Rabin aínda vive na conciencia israelí. Con todo, as consideracións políticas e o liderado esixen que o presidente palestino ignore o que uns poucos árabes e palestinos din e pense só en servirlle ao seu pobo. A carga sobre os ombreiros do presidente palestino Mahmoud Abbas, de feito, é de peso. Como líder, está obrigado a actuar de acordo ao que el pensa e sírvalle ao interese palestino -e si non o fai, debería renunciar. O Presidente Abbas ten a mellor oportunidade posible, unha que non se presentou a si mesma... desde que Jimmy Carter foi presidente. A situación do presidente Abbas é difícil, pero é mellor que a do seu predecesor, o Presidente Arafat. Obama comprometeuse a patrocinar as negociacións que non durarán máis de dous anos e ao final do cal un Estado palestino será declarado. Os europeos comprometéronse a declarar un Estado palestino desde a tribuna do Consello de Seguridade das Nacións Unidas, si Israel impide unha solución pacífica.

Fonte: MEMRI (Middle East Media Research Institute) www.memri.org/espanol