Pasaron cinco anos desde o asasinato de Theo Van Gogh. Desde entón, Ayaan Hirsi Ali, quen escribiu o guión da película, ten que vivir protexida por mor das ameazas de morte do fundamentalismo islámico, que queren matala por criticar os malos tratos desta relixión ás mulleres (unha curiosa forma de refutación). Nos últimos tempos, un fondo de doantes privados paga aos escoltas de Ayaan Hirsi Ali. Tras os seus libros "Eu acuso", "aquí unha reseña, e aquí un artículo-, e Adán e Eva, que acaba de saír en España, en febreiro publica Nomad.. De seguido podes ler unha entrevista de Patt Morrison en Los Angeles Times
.
-Que lle pareceu a visita da Secretaria de Estado Hillary Rodham Clinton a África?
-Sempre me alegro cando Estados Unidos mostra interese por África, aínda que sexa simbólico, e o seu era en boa medida simbólico. Creo que Hillary Clinton continuará coa axuda do Departamento de Estado a África. Pero moitos países africanos enfróntanse á expansión do islam radical, o que significa que Estados Unidos vai enfrontarse con outro problema de seguridade nacional. O diñeiro wahabí está en África. Están a construír mesquitas moi rápido. Están a introducir a sharia. É un movemento de base, e non vin que ninguén falase del.
-Cando falamos das mulleres en África, Estados Unidos utiliza demasiados dos seus valores ou demasiado poucos?
-Hai moitas desculpas polo que significa a liberdade. En África, dinche: "Oh, é o noso costume. A poligamia é o noso costume, a mutilación xenital feminina é o noso costume, son os nosos valores". E os europeos e os estadounidenses son moi tímidos e apoloxéticos, dicindo: "Vaia, séntoo moito, é o voso costume".
-A súa propia avoa vixiou a súa mutilación cando tiñas cinco anos, aínda que o seu pai se opúña.
-Por iso insisto por principio. A miña avoa estaba convencida de que facía algo bo. Facíao por amor. Fixérallo a todas as súas fillas; fixéranllo a ela, e á súa avoa. Non sabía que fose posible non estar, como ela dicía, "limpa". Si a educación axuda, pero todo tiña que ver coa convicción que tiña de estar a facer o correcto.
-Algún país irá algunha vez á guerra pola seguridade e os dereitos das mulleres?
-Parece que non sucederá. Pero son moi optimista. Non sobre ir á guerra, senón sobre a capacidade dos seres humanos para cambiar de opinión. Lembre o que ocorreu co comunismo. O gran problema é definir a protección dos dereitos das mulleres como o gran problema do século XXI. Si o mundo fai iso, a desigualdade das mulleres será como a erradicación do apartheid: a xente insistirá en que está mal, está mal, está mal, e así é como se producen os cambios.
-Que cambia á xente?
-Dareille un exemplo. A muller sudanesa que decidiu levar pantalóns: cando o mundo a apoiou, non se atreveron a azoutala. É este tipo de insistencia inflexible. O tráfico de seres humanos -mozas secuestradas e obrigadas a exercer a prostitución- é unha explotación económica. Iso pode erradicarse indo a polos traficantes, proporcionando educación e erradicando a pobreza. Onde se pon veo ás mulleres, onde se cortan os seus xenitais, onde hai crimes de honra, onde a metade da poboación non pode saír sen un gardián masculino... Iso non só se pode abordar falando da pobreza. Tes que enfrontarche a eses principios.
-Fixen esta pregunta a outras feministas. Por que sempre son os dereitos das mulleres os que están suxeitos a negociación?
-Si. Non é interesante? As mulleres son principalmente oprimidas polos seus pais, os seus irmáns, as súas sogras, as súas avoas, así que é a forma máis íntima de opresión. Outra cousa: o feminismo occidental aínda define ao home branco como o opresor, pero agora é o home marrón, o home negro, o home amarelo. Cando lles dis: "Deixade de oprimir ás vosas mulleres", eles responden: "Non me impoñas a túa cultura". Sería fantástico que, cando o presidente Obama foi ao Cairo, dixera: "Aprendémoslle ao home branco que a intolerancia é mala, e deixouna, polo menos na súa maior parte. Agora a intolerancia exércese en nome do home negro, do home amarelo, do home marrón, de calquera cor".
-Vostede distingue entre islam moderado e islam radical?
-Négome a facelo porque un produce o outro. Naces na corrente principal do islam. Ensínanche: Non cuestións ao profeta; todo o que di o Corán é certo. E despois veñen os radicais e o amplifican, constrúen a partir de aí. Así que é o chamado islam moderado o que debe enfrontarse ao elemento radical. Os musulmáns teñen que cuestionar a infalibilidade do profeta Mahoma. Teñen que deixar de ensinar aos nenos e aos mozos que todo o que di o Corán é certo e debe ser tomado en serio. Pódeo ver no mundo cristián. Hai grupos de cristiáns moi radicais que se negan a cambiar. Pero a maioría decidiu reformarse, introducir novos modos de mirar a Biblia e permitir a liberdade de expresión e conciencia. Así que si a xente se aparta das ideas radicais, non os matan, non os decapitan.
-En tres anos poderá optar á nacionalidade estadounidense. Como ve aquí a xente a súa cidadanía, en comparación con outros países?
-Creo que a situación en Estados Unidos é moito máis sa que a europea. Estados Unidos ten a vantaxe de que cando te convertes en cidadán, prometes lealdade a unha Constitución que fala de ideas e non etnias. Por iso, os americanos non senten tímidos á hora de ensinar a novos estadounidenses por que a cidadanía é importante, por que o patriotismo é importante, o orgullo polos Pais Fundadores. É máis fácil que sentirse orgulloso da historia de Francia, por exemplo.
-O noso valor central é a tolerancia. A vostede preocúpalle que toleremos as cousas equivocadas.
-Para formar unha comunidade de persoas libres, hai que defender a liberdade con uñas e dentes, e para que este país conserve a súa vitalidade, hai que entender que a liberdade é unha institución moi, moi vulnerable. É algo que tes que seguir defendendo, e a única forma de facelo é sendo intolerante coa intolerancia.
-Os musulmáns estadounidenses son distintos dos europeos?
-Vexo unha gran diferenza, e é económica. A maior parte dos musulmáns que veñen a Estados Unidos teñen un nivel de educación máis elevado dos que van a Europa, e máis ingresos. Isto cambia moito porque veñen máis musulmáns a Estados Unidos. Estados Unidos non é un estado de benestar. Os musulmáns americanos teñen que ter un traballo. Os países europeos son estados do benestar onde moitos pobres dependen do estado para sobrevivir. Iso é moi atractivo para os radicais. Espero que os musulmáns estadounidenses sexan distintos. Pero iso non fai que Estados Unidos sexa inmune ao Islam radical.
-Na Sun Valley Writers Conference, a escritora iraniana-estadounidense Firooeh Dumas cuestionou a súa observación de que no islam a subxugación das mulleres é un mandato relixioso e non cultural.
-Dixo que ningunha das cousas das que eu falaba tiña nada que ver co islam, que eu simplemente proxectaba no islam as miñas experiencias persoais. Iso é algo que sempre me molesta. Dixen que a lei da sharia é lei islámica; derívase do Corán. En todos os lugares onde se aplica, vemos como se trata ás mulleres. Firoozeh Dumas representa a unha muller ilustrada, culta, moderna, cosmopolita. A maioría da xente de orixe cristiá dese tipo non defende o cristianismo do mesmo xeito que defenden no islam a xente de orixe musulmá.
-Considérase atea?
-Deus creou ao home ou o home creou a Deus? Pertenzo ao grupo que di que o home creou a Deus. Séntome cómoda vivindo sen unha forza exterior que me diga o que teño que facer. Prefiro crer nos seres humanos.
-Como se sitúa politicamente?
-A miña posición política é o que os estadounidenses chaman libertaria e algúns europeos liberal clásica. Aquí a palabra liberal [progresista] está secuestrada por xente que só se preocupa polo colectivismo. Pero, ben, libertario tamén implica que non che importan as comunidades. Son unha loitadora radical pola liberdade individual, unha defensora da liberdade individual. Son unha universalista: creo que eses dereitos e liberdades son universais.
-Sempre me alegro cando Estados Unidos mostra interese por África, aínda que sexa simbólico, e o seu era en boa medida simbólico. Creo que Hillary Clinton continuará coa axuda do Departamento de Estado a África. Pero moitos países africanos enfróntanse á expansión do islam radical, o que significa que Estados Unidos vai enfrontarse con outro problema de seguridade nacional. O diñeiro wahabí está en África. Están a construír mesquitas moi rápido. Están a introducir a sharia. É un movemento de base, e non vin que ninguén falase del.
-Cando falamos das mulleres en África, Estados Unidos utiliza demasiados dos seus valores ou demasiado poucos?
-Hai moitas desculpas polo que significa a liberdade. En África, dinche: "Oh, é o noso costume. A poligamia é o noso costume, a mutilación xenital feminina é o noso costume, son os nosos valores". E os europeos e os estadounidenses son moi tímidos e apoloxéticos, dicindo: "Vaia, séntoo moito, é o voso costume".
-A súa propia avoa vixiou a súa mutilación cando tiñas cinco anos, aínda que o seu pai se opúña.
-Por iso insisto por principio. A miña avoa estaba convencida de que facía algo bo. Facíao por amor. Fixérallo a todas as súas fillas; fixéranllo a ela, e á súa avoa. Non sabía que fose posible non estar, como ela dicía, "limpa". Si a educación axuda, pero todo tiña que ver coa convicción que tiña de estar a facer o correcto.
-Algún país irá algunha vez á guerra pola seguridade e os dereitos das mulleres?
-Parece que non sucederá. Pero son moi optimista. Non sobre ir á guerra, senón sobre a capacidade dos seres humanos para cambiar de opinión. Lembre o que ocorreu co comunismo. O gran problema é definir a protección dos dereitos das mulleres como o gran problema do século XXI. Si o mundo fai iso, a desigualdade das mulleres será como a erradicación do apartheid: a xente insistirá en que está mal, está mal, está mal, e así é como se producen os cambios.
-Que cambia á xente?
-Dareille un exemplo. A muller sudanesa que decidiu levar pantalóns: cando o mundo a apoiou, non se atreveron a azoutala. É este tipo de insistencia inflexible. O tráfico de seres humanos -mozas secuestradas e obrigadas a exercer a prostitución- é unha explotación económica. Iso pode erradicarse indo a polos traficantes, proporcionando educación e erradicando a pobreza. Onde se pon veo ás mulleres, onde se cortan os seus xenitais, onde hai crimes de honra, onde a metade da poboación non pode saír sen un gardián masculino... Iso non só se pode abordar falando da pobreza. Tes que enfrontarche a eses principios.
-Fixen esta pregunta a outras feministas. Por que sempre son os dereitos das mulleres os que están suxeitos a negociación?
-Si. Non é interesante? As mulleres son principalmente oprimidas polos seus pais, os seus irmáns, as súas sogras, as súas avoas, así que é a forma máis íntima de opresión. Outra cousa: o feminismo occidental aínda define ao home branco como o opresor, pero agora é o home marrón, o home negro, o home amarelo. Cando lles dis: "Deixade de oprimir ás vosas mulleres", eles responden: "Non me impoñas a túa cultura". Sería fantástico que, cando o presidente Obama foi ao Cairo, dixera: "Aprendémoslle ao home branco que a intolerancia é mala, e deixouna, polo menos na súa maior parte. Agora a intolerancia exércese en nome do home negro, do home amarelo, do home marrón, de calquera cor".
-Vostede distingue entre islam moderado e islam radical?
-Négome a facelo porque un produce o outro. Naces na corrente principal do islam. Ensínanche: Non cuestións ao profeta; todo o que di o Corán é certo. E despois veñen os radicais e o amplifican, constrúen a partir de aí. Así que é o chamado islam moderado o que debe enfrontarse ao elemento radical. Os musulmáns teñen que cuestionar a infalibilidade do profeta Mahoma. Teñen que deixar de ensinar aos nenos e aos mozos que todo o que di o Corán é certo e debe ser tomado en serio. Pódeo ver no mundo cristián. Hai grupos de cristiáns moi radicais que se negan a cambiar. Pero a maioría decidiu reformarse, introducir novos modos de mirar a Biblia e permitir a liberdade de expresión e conciencia. Así que si a xente se aparta das ideas radicais, non os matan, non os decapitan.
-En tres anos poderá optar á nacionalidade estadounidense. Como ve aquí a xente a súa cidadanía, en comparación con outros países?
-Creo que a situación en Estados Unidos é moito máis sa que a europea. Estados Unidos ten a vantaxe de que cando te convertes en cidadán, prometes lealdade a unha Constitución que fala de ideas e non etnias. Por iso, os americanos non senten tímidos á hora de ensinar a novos estadounidenses por que a cidadanía é importante, por que o patriotismo é importante, o orgullo polos Pais Fundadores. É máis fácil que sentirse orgulloso da historia de Francia, por exemplo.
-O noso valor central é a tolerancia. A vostede preocúpalle que toleremos as cousas equivocadas.
-Para formar unha comunidade de persoas libres, hai que defender a liberdade con uñas e dentes, e para que este país conserve a súa vitalidade, hai que entender que a liberdade é unha institución moi, moi vulnerable. É algo que tes que seguir defendendo, e a única forma de facelo é sendo intolerante coa intolerancia.
-Os musulmáns estadounidenses son distintos dos europeos?
-Vexo unha gran diferenza, e é económica. A maior parte dos musulmáns que veñen a Estados Unidos teñen un nivel de educación máis elevado dos que van a Europa, e máis ingresos. Isto cambia moito porque veñen máis musulmáns a Estados Unidos. Estados Unidos non é un estado de benestar. Os musulmáns americanos teñen que ter un traballo. Os países europeos son estados do benestar onde moitos pobres dependen do estado para sobrevivir. Iso é moi atractivo para os radicais. Espero que os musulmáns estadounidenses sexan distintos. Pero iso non fai que Estados Unidos sexa inmune ao Islam radical.
-Na Sun Valley Writers Conference, a escritora iraniana-estadounidense Firooeh Dumas cuestionou a súa observación de que no islam a subxugación das mulleres é un mandato relixioso e non cultural.
-Dixo que ningunha das cousas das que eu falaba tiña nada que ver co islam, que eu simplemente proxectaba no islam as miñas experiencias persoais. Iso é algo que sempre me molesta. Dixen que a lei da sharia é lei islámica; derívase do Corán. En todos os lugares onde se aplica, vemos como se trata ás mulleres. Firoozeh Dumas representa a unha muller ilustrada, culta, moderna, cosmopolita. A maioría da xente de orixe cristiá dese tipo non defende o cristianismo do mesmo xeito que defenden no islam a xente de orixe musulmá.
-Considérase atea?
-Deus creou ao home ou o home creou a Deus? Pertenzo ao grupo que di que o home creou a Deus. Séntome cómoda vivindo sen unha forza exterior que me diga o que teño que facer. Prefiro crer nos seres humanos.
-Como se sitúa politicamente?
-A miña posición política é o que os estadounidenses chaman libertaria e algúns europeos liberal clásica. Aquí a palabra liberal [progresista] está secuestrada por xente que só se preocupa polo colectivismo. Pero, ben, libertario tamén implica que non che importan as comunidades. Son unha loitadora radical pola liberdade individual, unha defensora da liberdade individual. Son unha universalista: creo que eses dereitos e liberdades son universais.
Comentarios