Por Ricardo Ruíz de la Serna.
O Presidente José Luís Rodríguez Zapatero visitou Yad Vashem, a Autoridade para o Recordo dos Heroes e os Mártires do Holocausto. A vida foi xenerosa comigo e permitiume viaxar a lugares fabulosos: cidades ás que amo como Lisboa e paisaxes extraordinarias como a infinita salina ao norte da Arxentina ou o parque de Timanfaya. Camiñei por Belgrado e Nova York e suspirei ao contemplar o Río da Prata. Con todo, non coñezo un lugar como o Monte do Recordo, as preciosas ladeiras arboredos que se levantan en Xerusalén e acollen o Museo do Holocausto e o Centro de Estudos que agora visitou o Presidente. Xamais esquecerei a miña primeira visita. Aínda non existía o museo que vería o Presidente. O que eu vin aquel ano era máis pequeno, pero nel estaba xa, reducido, todo o que a palabra pode contar do exterminio dos xudeus europeos.
.
Direino de novo: alí só estaba a parte do Horror que a palabra dun home pode narrar, aquilo que a súa memoria pode lembrar. Velaquí unha das dimensións máis profundas da Shoah: a verdadeira historia dos seis millóns de xudeus non pode contarse por completo; o espanto dos ghettos e os campos só pode coñecerse, pois, de forma limitada porque o sufrimento vólvese insondable. Hai un terror profundo que supera á linguaxe que falamos. Talvez a música ou a pintura poidan contar a parte que non pode pronunciarse. Quizais poida esculpirse ou filmarse. Só sei que eu non podo contalo por completo. Espero que o Presidente visite a Cripta dos Nenos cuxa tebra iluminan miles de velas e na que resoan para sempre os nomes dos nenos asasinados pola barbarie nazi. Oxalá vexa o vagón de tren suspendido case no baleiro e a praza que lembra a sublevación e a morte do ghetto de Varsovia.
.
Supoño que pasearía polo Xardín dos Xustos entre as Nacións, aqueles xentiles que salvaron a vida de xudeus arriscando a súa propia vida sen lucrarse. Entre eles houbo españois e turcos, alemáns e polacos, franceses, holandeses, checos, portugueses... eles rescataron, así, a Historia dun continente que decidiu traizoarse a si mesmo como civilización. Confío en que o Presidente non esqueza. Ten sobre si grandes responsabilidades. Preside o Goberno dun país é que David Irving publica entrevistas ao mesmo nivel que os historiadores e en cuxas rúas quéimanse bandeiras israelís. O odio a Israel é unha das caras da nova xudeofobia. é verdade que houbo antisemitismo na España de Franco -existía un rexistro de xudeus cuxa perigo era ¨a propia da súa raza¨- pero sigue habéndoo hoxe na nosa terra. En España -xa o escribín- propagar o odio a Israel -ao Estado xudeu democrático- queda impune coma se detrás non houbese ese odio aos xudeus alimentado desde hai moito tempo.
.
A xudeofobia é un mal europeo, pero a comparten a extrema dereita e a extrema esquerda. Lembraremos as xustificacións dos atentados suicidas contra israelís? Mencionaremos as manifestacións a favor de Hezbolláh encabezadas por notables líderes da esquerda máis radical? España vai presidir a Unión Europea e o Presidente ten ante si a posibilidade de ser parte da solución ao conflito de Oriente Medio. Él poderá romper a impostura de que unha democracia como Israel e unha tiranía como a de Hamás son equiparables. Se quere dar pasos en pos da paz, deberá comezar a esixir contas ao liderado palestino pola violación sistemática de dereitos humanos na Franxa de Gaza a mans de Hamás. Terá que comezar a preguntarse a que veñen destinando os fondos que os contribuíntes europeos destinamos á Autoridade Palestina. Pedirá explicacións polo uso dos palestinos como escudos humanos a mans doutros palestinos? Que dirá ao Presidente Ahmadineyad cando volva chamar á destrución de Israel? O Presidente viu o que se pode contar do horror. O que el contemplou ocorreu en Europa e sobre todos nós, os europeos, gravita a responsabilidade formidable de que nada se repita xamais en ningún sitio. Ante nós -sobre o Presidente- está a sombra dos millóns de xudeus que creron en Europa e a quen Europa traizoou.
.
Nesta terra, soa o rumoreo de Joseph Roth lamentando a caída da civilización europea en mans dos demagogos, dos farsantes, dos mediocres. Israel naceu inspirado neses valores que, no noso continente, os nazis e os seus colaboradores tiñan mancillado ante a impotencia ou a desidia de moitos europeos. Hoxe, en Europa, volve aparecer a pantasma da xudeofobia con distintas roupaxes. No noso tempo, os terroristas son equiparados coas súas vítimas coma se uns e outros fosen iguais. A democracia e a tiranía confúndense coma se fose o mesmo un Estado de Dereito que unha teocracia. Todo se volve igual porque todo dá o mesmo. No xudaísmo, o recordo proxéctase cara ao futuro. Facer memoria é parte da construción do porvir. Visitar Yad Vashem significa preguntarse polo pasado de Europa e o mundo, é dicir, polo noso futuro que, en breve, verá a Presidencia española da Unión Europea. Estará o Presidente José Luís Rodríguez Zapatero á altura do desafío que ten ante si?
El Imparcial - 17.10.09
Comentarios