Jan Martín en Tel Aviv
Fernando Martín (dereita) na súa etapa na NBA na loita pola posición cunha lenda de Seattle, Tom Chambers.
Por Sal Emergui
El Mundo - 04.07.09
.
Un non tivo a fortuna de coñecer á mítica estrela de baloncesto Fernando Martín pero todos din que o seu fillo Jan é o seu espello. Físico e mental. Alto, aposto e con "moi mala leite na cancha" como nos di relaxado nunha cafetaría de Tel Aviv. Non moi lonxe do Pavillón Yad Eliahu ('A Man de Elias'), bautizado -merchandising manda- como Nokia Area. O mesmo escenario no que o seu pai se batía a sangue cos pivots do Maccabi Tel Aviv. Agora o seu fillo pode volver a esa pista pero para xogar de anfitrión no Maccabi. De 24 anos, 2.03 de altura e tres pasaportes (israelí, alemán e español) Jan Martín ten varias ofertas. O seu corazón esta dividido entre Israel onde estivo desde os 5 aos 13 anos coa súa nai Sarah (historiadora de xudaismo español) e España onde viviu os últimos anos coa familia do seu pai. "Son xudeu e aínda que non sexa relixioso, gústame respectar algúns costumes, como por exemplo non comer pan na festividade de Pesaj ou axunar en Kippur. Ah! e non comer porco", explica asumindo que este último precepto é dificil de cumprir nun país como España.
.
Precisamente en Toledo -unha das cidades españolas con máis historia xudía, a chamada Xerusalén de Occidente- Jan Martin xogou este ano nas filas do Illescas. Agora, é libre de asinar por quen queira ou, como adoita suceder, polo equipo que chame á porta da súa casa. Unha casa que ten en Kiriat Tivon, tranquila localidade no norte de Israel. Jan naceu o 20 de novembro do 84 en Alemaña onde se coñeceron os seus pais. Xogou nas categorias inferiores de Estudiantes, Fuenlabrada, Real Madrid e en varios equipos máis españois e israelís. Sempre co recordo do seu pai, tan grande como o seu corpo, onmipresente en cada xogada, cada canastra ou protesta ao árbitro. O número 10 non se esquece tan facilmente e menos o de Fernando Martín. Non está farto das comparacións: "é algo que non podo evitar. Aprendín a vivir con iso. ás veces moléstame porque quizais algún pensa que xogo por ser o fillo de Fernando Martín e non me valoran. Pero en xeral, a xente achégaseme e anímame", confesa. Cando un fala e escoita a Jan, non pode esquecer o 3 de decembro do 89, a data do fatal accidente de coche. Con cinco anos perdía ao seu pai. Para o resto, desaparecía un dos xigantes do básket europeo e o primeiro español na NBA.
Jan Martín coas súas irmás, Amalia e Hadass que viven en Israel
.
Cando puña agresivamente os cóbados baixo os taboleiros, Pau Gasol era un neno. Jan non aforra eloxios: "Fíxoo todo fantásticamente ben e agora triunfa con xustiza na NBA. Eu xoguei nas categorias inferiores da selección española co seu irmán Marc que tamén é un crack". "Hai unhas semanas volvín a Israel para realizar adestramentos de proba no Maccabi Tel Aviv e tamén para ver á miña familia", di sorrindo ante a mirada das súas dúas irmás, Amalia e Hadass, que matizan ao unísono: "Oxalá xogase en Israel e así teriamoslle cerca pero o máis importante é que sexa feliz, aqui en Israel ou en España". O seu axente e amigo, o ex-xogador Quique Villalobos ocúpase das ofertas. "Agora mesmo dáme igual xogar en España ou en Israel. O máis importante é que equipo me ofrece máis minutos e onde podo desenvolver mellor o meu xogo", comenta o mozo con realismo.
.
En constante ponte aérea Tel Aviv-Madrid-Tel Aviv explica as diferenzas de mentalidade con máis éxito que calquera sociólogo: "Os españois e israelís son moi parecidos en moitas cousas pero os israelís por exemplo son máis directos. Axúdanche e non te marean a cabeza. Dincho todo á cara, guste ou non". Opina que "moita xente en España fala do conflito entre israelís e palestinos sen ter nin idea. É moi fácil falar de lonxe e tan cómodamente sentados. Cando comento con amigos que por exemplo Tel Aviv é como Madrid ou Barcelona non mo cren porque na televisión non ven as virtudes deste país. Logo veñen aquí e fican sorprendidos. Bo ambiente, case nunca chove, moita marcha, fermosas mulleres, moita xuventude, etc". Ás veces faise unha lea cos catro idiomas que domina á perfección (español, hebreo, inglés e alemán), pero nunca co seu soño: "Seguir sentindo as incribles sensacións cando saio á pista. Quero trunfar". En Alemaña, na ACB ou en Israel, Jan buscará cumprir o seu soño e, aínda que non o diga, no nome dunha lenda, neste caso o seu pai, Fernando Martín. A herdanza do 10 branco.
Comentarios