Por Juan Gómez-Jurado
.
.
Mentres escribo isto non podo evitar que me caia unha bágoa polas fazulas. A televisión e Internet están saturados coa foto dunha moza de ollos profundos e tí
mido sorriso. Chámase Neda, e matárona por manifestarse, matárona por dicir o que pensaba. Morreu a semana pasada en Teherán, asasinada por un paramilitar represor basiyí. O seu único crime era camiñar e pedir xustiza. Fíxoo á beira do seu pai, en cuxos brazos morreu. E dalgunha forma o mundo abriu os ollos co horrendo espectáculo do vídeo do seu asasinato, o fermoso rostro cuberto de sangue, as mans espidas do seu pai intentando parar unha hemorraxia incontrolable mentres lle gritaba que quedase ao seu lado.
mido sorriso. Chámase Neda, e matárona por manifestarse, matárona por dicir o que pensaba. Morreu a semana pasada en Teherán, asasinada por un paramilitar represor basiyí. O seu único crime era camiñar e pedir xustiza. Fíxoo á beira do seu pai, en cuxos brazos morreu. E dalgunha forma o mundo abriu os ollos co horrendo espectáculo do vídeo do seu asasinato, o fermoso rostro cuberto de sangue, as mans espidas do seu pai intentando parar unha hemorraxia incontrolable mentres lle gritaba que quedase ao seu lado. .
Que fai distinta esta morte das outras que lle precederon? Outros mozos caeron antes durante as manifestacións en Irán, e outros o farán nas próximas horas. A única diferenza é que esta morte a vimos. Saben moi ben os aiatolás o que fan cando expulsan á prensa estranxeira, cando bloquean os servidores de Internet. Pero a verdade é, como o sangue que mana do peito de Neda, incontrolable.
.
En farsi, Neda significa 'voz'. En última instancia Neda simbolizou exactamente o que di o seu nome para todos os que sofren. A dor debe ser coñecido. Aqueles que manifestan que as viúvas non deben falar, só sinálanse co dedo. Saben que un morto nun titular é asumible, pero a voz dunha viúva nas noticias das tres aglutina máis verdade que un millón de discursos. Por iso os que sangraron sobre as beirarrúas e as súas familias deben ter o micrófono na man, para avergoñar e sacar as cores a quen cren que a violencia é un recurso válido da ideoloxía.
Comentarios