Por Gabriel Albiac
Xenebra, antonte. Sen sorpresa. O antisemitismo do «aliado civilizatorio» de Rodríguez Zapatero ten a vantaxe de non ocultarse. Ahmadineyad terá pronto armamento nuclear. Ninguén poderá dicir que non o soubo a tempo. Pero en Xenebra fíxose escena antonte unha vergoña adicional. A «Conferencia contra o Racismo» é outro dos habituais fraudes da ONU. Financiada polos países democráticos, tal Conferencia non ten outra función que a de exaltar ás ditaduras. E chamar á destrución dos estúpidos infieis que pagan os seus dispendios. A maior concentración de ditadores por centímetro cadrado do planeta faise pagar por aqueles a cuxo degolo chama. Metáfora do noso mundo. Pero hai algo aínda máis desasosegante que a covardía europea: a interiorización do veto islamita a contar a verdade.
Darei un exemplo. Só. Onte, na case totalidade das axencias e medios de prensa, a pasaxe crucial do discurso de Ahmadineyad era este: «Despois da IIª Guerra Mundial, recorreron á agresión militar para converter en desposuídos a unha nación enteira co pretexto do sufrimento dos xudeus... E enviaron a emigrantes desde Europa, Estados Unidos e outras partes do mundo para establecer un Goberno totalmente racista na Palestina ocupada. E, de feito, en compensación polas espantosas consecuencias do racismo en Europa, axudaron a outorgar poder ao réxime máis cruel, represivo e racista en Palestina». Foi o que pronunciou en persa Ahmadineyad. Hai un baleiro, con todo. Éste é o texto completo do seu discurso que Irán distribuíu en inglés aos participantes. Marco entre corchetes o ausente: «Despois da IIª Guerra Mundial, recorreron á agresión militar para converter en desposuídos a unha nación enteira co pretexto do sufrimento dos xudeus [e da cuestión ambigua e dubidosa do Holocausto] E enviaron a emigrantes desde Europa, Estados Unidos e outras partes do mundo para establecer un Goberno totalmente racista na Palestina ocupada. E, de feito, en compensación polas espantosas consecuencias do racismo en Europa, axudaron a outorgar poder ao réxime máis cruel, represivo e racista en Palestina».
A versión «respectable», repetida pola prensa europea, mostra a un Ahmadineyad bárbaro. Normalmente bárbaro. Tanto canto deba selo o dirixente dunha teocracia islamita. En cuxa lóxica, desde logo, un réxime democrático como o israelí -pero tamén o de calquera dos países europeos que financiaron o malgaste xenebrino- debe aparecer como o «réxime máis cruel, represivo e racista». A pasaxe «censurada» -pero é quizá máis unha «autocensura» da ridícula conciencia europea que outra cousa-, o que se atopa no texto oficial pero do cal apenas ninguén soltou peza, é, sinxelamente, un delito. Tipificado en boa parte das lexislacións europeas. E que, de ser este un mundo moralmente presentable -xa se que non o é-, debese dar cos ósos do ditador iraniano na comisaría máis próxima. Chamar «cuestión ambigua e dubidosa» ao Holocausto, en rigor verbal, á Shoàh, ao exterminio de seis millóns de xudeus no marco do programa hitleriano de facer desaparecer da face da terra a unha poboación enteira, xulgada e condenada como «inhumana», é cruzar a raia do inviolable. E o inviolable non ten, no límite, nada que ver con Israel, senón coa decisión moral de que nunca máis a ninguén lle sexa permitido ditar quen forma parte e quen non da especie humana. E non hai aliado dun delincuente así que non quede, á súa vez, envilecido. No esencial. Para sempre.
ABC 22.04.09
Comentarios