Por Jorge Marirrodriga
.Péchase Guantánamo. Durante os últimos catro anos, lectores, espectadores e oíntes foron mergullados horas e horas de informacións, opinións e teorías sobre Guantánamo. Certamente que o principal país do mundo libre coloque a uns prisioneiros fóra da orde legal sen ningún tipo de garantía xurídica é algo moi dificilmente xustificable. Nunha democracia non pode haber nin desaparecidos nin semi-desaparecidos. A existencia do cárcere de Guantánamo serviu para que se poña en dúbida sistematicamente o carácter democrático de Estados Unidos. Un mantra repetido até a saciedade en Europa pola irmandade dos que ao parecer odian Occidente pero adoran vivir como occidentais. Pero agora todos os xornalistas podiamos dedicar unha mínima parte da enerxía que empregamos no caso de Guantánamo a esixir que se desmantele o Guantánamo de Oriente Medio. Máis disperso e menos mediático que o que está en Cuba pero moito máis cruel, porque neste non sabemos se os presos aos que se nega toda dignidade están vivos ou mortos. Si sabemos que todos estaban vivos cando os capturaron. Os seus nomes son:
Adi Avitan
Binyamin Abraham
Omar Suad
Sacar Baumel
Tzvi Feldman
Yehuda Katz
Ron Arade
Gilad Shalit
Todos levan xa anos prisioneiros. Algúns décadas. Por eles non se mobiliza ninguén en Europa. Claro, isto debe ser o famoso apartheid israelí.
Post Scriptum. Cando estalou a segunda Guerra do Líbano alguén a quen quero moito e que non simpatiza especialmente con Israel dixo mirando o televisor: "Xa quixera eu que o meu país fóra á guerra se me secuestran". E pensei eu "Pois apañada vas".
Comentarios