Por Bernat Joan. eurodeputado por Esquerra Republicana de Catalunya-ERC
Ultimamente estase a usar o termo "xenocidio" , considero que de maneira totalmente frívola para referirse ao ataque do Tzahal (exército de Israel) á Franxa de Gaza contra os cuarteis militares de Hamás (coa perda importante, de vidas de persoas non viculadas a Hamás). Creo que frivolizar sobre os xenocidios demostra, en boa parte, a immadurez, a capacidade de manipulación e o fanatismo de algúns sectores da nosa sociedade, que o que pretenden é máis afirmarse nas súas posicións que non buscar obxectividade, e achegamento entre partes en conflito.
.
Cales foron os grandes xenocidios do último século (entendendo por xenocidio a vontade de liquidar a toda unha poboación polo feito de ser, independentemente de calquera outra consideración)? Por cocientes, a máis besta de todos sería os dos khemers roxos de Camboia, que liquidaron a máis de dous millóns de persoas dunha poboación de apenas seis. Porque para que nos fagamos unha idea de producirse algo parecida dentro dos Països Catalans, deberían de morrer uns catro millóns de persoas. Pol Pot, o líder comunista camboiano, ten a dubidosa honra de ser o primeiro no ranking, se falamos de proporcións.
.
Se, doutra banda, usamos os números absolutos, quen gaña é outro líder comunista, Mao Zedong. Existindo aínda un certo baile de cifras, a maioría dos analistas do «reinado» de Mao conveñen que se produciron ao redor de sesenta millóns de mortes (moitísimos máis que entre todos os contendentes de todos os bandos durante a II Guerra Mundial). Por certo, en plena matanza, Occidente estaba cheo de maoistas que atopaban máis positivo o réxime chinés que non, poñamos por caso, a democracia burguesa que sufría Occidente. Continuamos con cifras escalofriantes: durante o Holomodor (a Gran Fame), en Ucrania morreron dez millóns de persoas. Alguén pode obxectar que non se trata dun xenocidio directo perpetrado pola Unión Soviética contra unha das súas nacionalidades, pero o feito é, que os mortos "de fame" foron a consecuencia da colectivización forzosa das terras e da intención de rematar cos propietarios rurais. Se de paso se debilitaba a conciencia nacional ucraina e se afianzaba a conciencia "de clase", moito mellor.
.
Pola terrorífica frialdade con que se perpetrou e pola enorme monstruosidade da planificación e da súa execución, o xenocidio contra os xudeus (seis millóns de asasinados), destaca moi poderosamente. Levouno a termo o nazismo e se manifestaba claramente a vontade de rematar con toda a poboación xudía (o que se denomina solución final), desde o discurso paradoxal de que puñan en perigo a sociedade alemá. E, ollando máis atrás, chegamos ao primeiro gran xenocidio do século XX, que foi o xenocidio contra os armenios a mans de Turquía. Neste xenocidio -que Turquía aínda hoxe non recoñece- morreron un millón e medio de armenios, e os que quedaron (os que sobreviviron) deberon de abandonar as súas terras e dispersarse por todo o mundo. Sería moi de agradecer, por tanto, que cando se fala de xenocidios, non se frivolice e sexamos máis rigoroso e máis serios (se non é pedir demasiado!). Quizais o rigor e a seriedade serán necesarios para non se produza nunca un novo xenocidio. E, ademais, este nos colla aplaudindo.
Comentarios