EDITORIAIS DA PRENSA ISRAELÍ


O xornal Yediot Aharonot afirma que se poden extraer cinco "historias reais" das eleccións do 2009: o afundimento do Partido Laborista; o triunfo de Kadima encabezado por Tzipi Livni, cunha muller ao mando do temón e iso non é asunto baladí; o éxito de Avigdor Lieberman e do seu partido Yisrael Beytenu; o crecemento do Likud tras a súa derrota do 2006 e, quinto e último, a necesidade de que o novo goberno afronte a crise económica mundial máis dolorosa.
O diario Jerusalem Post entende que sexa difícil comprender desde fóra o complexo sistema político israelí, pero ese factor non exclúe que os correspondentes estranxeiros transmitan certas mensaxes erróneas, como o que di que Israel ten todas as cartas diplomáticas no seu poder. O editorial salienta que neste conflito hai dúas partes, e agrega que "Israel non debería evadir a responsabilidade que ten como contraparte neste conflito. O noso próximo primeiro ministro debe asegurar que todos os socios da coalición entrante estean comprometidos para o que, á fin e ao cabo, é o máximo imperativo estratéxico de Israel: a paz".
O rotativo Yisrael Hayom comenta que "calquera análise das eleccións israelís ten que recoñecer un feito fundamental: os votantes decantáronse pola dereita". Finalmente, o xornal Haaretz sostén que as dúas terceiras partes dos votantes mostraron madurez nesta cita electoral, entendendo que a cuestión non eran tanto os candidatos en liza senón a propia participación nun proceso que determinará o futuro do Estado. Para que esta tendencia mantéñase, o futuro goberno debería implementar unha campaña pública para loitar contra a abstención nas futuras eleccións. O xornal Haaretz sostén que as opcións de que Tzipi Livni poida formar goberno son escasas e esta coalición sería dependente de Avigdor Lieberman. Polo tanto, Livni debería renunciar á carreira pola xefatura do goberno e permitir a Netanyahu gobernar. O líder do Likud ten que elixir entre dúas opcións: ou establece unha coalición dereitista-relixiosa con Lieberman e os partidos relixiosos -con forte oposición internacional- ou se inclina por un bloque de centro-dereita que inclúa a Kadima e ao Partido Laborista, con maior respaldo internacional.

Comentarios