- "Irmán, necesitamos detalles. Que me averigüen de onde veñen os disparos"
- "Os disparos veñen desde arriba, non está claro desde onde, disque desde o teito".
- "Si, desde o teito, desde o hospital, a uns 50 metros do hospital".
- "Cal é a túa posición? De onde éstásme falando?
- "Estou no teito do hospital"
- "Estás arriba do hospital?"
- "Afirmativo".
Este diálogo entre, publicado nun sitio de Internet de Hamás, tivo lugar fai dous meses en Hebrón, entre o Xefe das Forzas de Seguridade de Fatah en Cisxordania e algúns de súas combatentes no terreo, que saíran a matar activistas de Hamás, como parte da loita por manter o control de Xudea e Samaria. Os esforzos de Fatah eran enormes, pero tiñan un serio problema: todas as conversacións eran captadas pola rede de Hamás, que avisaba aos seus homes para que puidesen saír a tempo. Ese operativo, como moitos outros, fracasou debido a un bo traballo de intelixencia militar realizado por Hamás. Así tamén fracasaron os intentos de Fatah por interceptar e invadir as contas de correo electrónico das dirixentes de Hamás en Gaza. Unha mensaxe interno da División de Protección de Información dicía: "Recentemente producíronse unha e outra vez violacións ao correo electrónico de unidades e integrantes da organización, súas activistas e institucións, como así tamén de altos dignatarios do goberno de Ismail Hanye … Lamentablemente, lograron enganar ou tentar a algúns de nosos activistas e revelar segredos codificados que xamais deberon haberse coñecido". En Israel estiman que esta habilidade aprendida de Fatah foi utilizada por Hamás ultimamente para interceptar comunicacións non codificadas do exército israelí. Esta capacidade de interceptar comunicacións –máis axeitada a un exército regular e non a unha guerrilla– como moitas outras capacidades, foron adquiridas por Hamás en virtude dos vínculos cada vez máis estreitos cos servizos de intelixencia de Irán, especialmente coas Gardiáns da Revolución, o organismo que encabeza os operativos tendientes a impoñer a Revolución de Khomeini noutros países.
Esta semana, unha alta fonte militar israelí díxolle ao xornal Yediot Ajaronot que "durante o último ano, a organización Hamás concentrou os seus principais esforzos– especialmente durante os meses de cesamento do fogo –en tres cuestións principais: mellorar a capacidade dos mísiles e foguetes, no que fai a efectividade, acade e precisión. Mellorar a contra intelixencia, ou sexa, un intento de frear aos servizos de intelixencia israelís. Preparación en todos os aspectos da loita para unha eventual incursión militar israelí. En todo isto, a axuda de Irán tivo moitísima importancia".Segundo esta fonte, Hamás prepárase tamén noutro ámbito, non menos importante desde o punto de vista da organización: "adestramento para o secuestro dun soldado israelí". Se ben pasaron pouco máis de 48 horas ata que Hamás convocou a súas "reservistas" ao campo de batalla, en Israel está claro que os preparativos non comezaron nin terminaron aí. Segundo o suplemento "Sete Días" do xornal Yediot Ajaronot, os servizos de intelixencia israelís seguen con especial atención o impresionante troco que se está producindo na organización Hamás. O armamento, os adestramentos, a tecnoloxía, e os operativos, experimentaron un troco verdadeiramente revolucionario e agora ao exército israelí xa non espérao un grupo guerrilleiro senón unha organización con bases militares reais.
O eixe Teherán-Gaza
A relación entre Irán e Hamás non sempre foi tan cordial. O fundador da organización islámica, o xeque Ahmad Yassin, negouse en forma constante a recibir soporte iraniano. Yassin alegaba que non hai agasallos gratuítos, e que se aceptaba soporte económico e adestramento dos seus homes por parte de Irán, se vería obrigado a compartir o seu liderado co réxime dos Ayatolas.Sen embargo, esta negativa de Yassin tivo unha única e significativa excepción, que se transformou nun punto de inflexión: o 13 de decembro de 1992, integrantes de Hamás secuestraron ao xendarme israelí Nisim Toledano Z"L e asasinárono. Como consecuencia deste asasinato foron botados ao Líbano 415 homes de Hamás e a Jihad Islámica e deberon instalarse nun acampamento. Coa mediación iraniano, encabezada por Alí Rezah Azkari –un dos máis altos xefes das Gardiáns da Revolución e que se fixese coñecido en febreiro de 2007 pola súa fuxida e autoexilio de Irán– creouse un vínculo entre os desprazádevos de Hamás e a organización chiita libanesa Hezbollah.Eles foron visitados por representantes da organización, xunto con oficiais das Gardiáns da Revolución e recibiron deles unha completa capacitación acerca do armado de bombas e cargas e vehículos explosivos. Cando Israel se viu obrigado a permitir o regreso destes homes de Hamás, ese coñecemento foi utilizado para os atentados suicidas que seguiron. na etapa que seguiu ao exilio no Líbano, eses líderes de Hamás foron responsables da morte de 100 cidadáns israelís. Entre os 415 líderes de Hamás que foron expulsados entón se atopaba, tamén, o actual primeiro ministro na Franxa de Gaza, Ismail Hanye.
Tras a morte do xeque Ahmad Yassin e despois da toma de poder por parte de Hamás na Franxa de Gaza, o vínculo con Irán foise reforzando. En Hamás seguiron con especial atención todo o que aconteceu na Segunda Guerra do Líbano na última guerra e sacaron as súas propias conclusións: para enfrontar a Israel debían desenvolver a súa capacidade militar e ser moito máis que unha guerrilla, e que unha organización como esta necesita o protexo de alguén que lle provea armamento, fondos e adestramento. O resultado foi o mejoramiento gradual das relacións entre Teherán e Hamás, cuxo momento cúlmine foi a mediática visita do primeiro ministro Hanye a Irán e o seu regreso con gran cantidade de diñeiro en efectivo. Por outra parte, así como en Israel aprendéronse as leccións da última guerra, tamén a organización Hezbollah tivo as súas propias comisións investigadoras e toda a aprendizaxe posterior foi recibido como imporantes leccións por Hamás. A intelixencia israelí observa con preocupación como Hamás se vai transformando nunha organización con capacidade para utilizar elementos de intelixencia e militares dun país, tal como o fai Hezbollah. Neste sentido, Hamás contou e conta co soporte concreto dos iranianos. Os palestinos interésanse tamén no tema da loita subterránea, mísiles anti-tanque avanzados, raquetas de diferentes tipos e todo tipo de asuntos relacionados con intelixencia e espionaxe. Durante o último ano e medio, o servizo de intelixencia militar israelí advertiu que se Irán logra "iranizar" o conflito palestino-israelí, as regras do xogo cambiarán por completo.
As pedras explosivas
En Hamás teñen plena consciencia do alto grao de sensibilidade do pobo israelí respecto da vida dos seus soldados e xa que logo, ademais das bombas e explosivos comúns prepararon outro tipo de cargas explosivas, imitando as accións de Hezbollah, especialmente os chamados "Klimagor". Trátase de cargas explosivas que despiden estelas nunha soa dirección – ou sexa, para o obxectivo desexado – que non desperdicia enerxía estoupando en todas direccións. Estas bombas están recubertas por xeso, a maioría con forma de pedra ou doutros obxectos que non espertan sospeitas. Segundo informacións con que conta a intelixencia israelí, estes explosivos foron utilizados pola organización Hezbollah contra as tropas israelís no Líbano.Tamén puido saberse que a organización Xihad Islámica – que se preparou tanto como Hamás para a incursión do exército israelí – conta con este tipo de explosivos, pero cunha cobertura de fibra de vidro, que permite mellorar o "deseño" e facer que parezan obxectos inofensivos. Estas opcións son aprendidas polos combatentes de Hamás nos cursos de adestramento, onde utilizan explosivos verdadeiros, a fin de que todos adquiran experiencia directa no manexo destes elementos e que non faia un só "experto en explosivos" que, se perde a vida durante o enfrontamento, non poida ser substituído.
Aprendendo a secuestrar
Co obxecto de difundir os seus principios, Hezbollah creou o "Centro de Instrución para o Combate", que tivo entre as súas filas a unha longa lista de "alumnos" de Hamás. entre todos témalos que se enseñan neste centro, un dos máis importantes é o secuestro de soldados, unha posibilidade para a cal a maioría das organizacións terroristas en Gaza adéstranse. Estas organizacións desexan repetir o "éxito" de Hamás co secuestro de Guilad Shalit e imitar a Hezbollah no operativo que terminou coa vida dos soldados israelís Eldad Reguev e Ehud Goldwasser. A todo isto súmase un elemento máis: o altísimo respecto e prestixio do que gozan os secuestradores, tal como quedou en evidencia nunha demostración de como foi o secuestro de Guilad Shalit, realizada fai algunhas semanas nunha convención de Hamás.Neste sentido, nun foro de Hamás en Internet pode verse a ejercitación dun ataque a unha base do exército israelí e o secuestro dun soldado, realizada fai dous meses pola Brigada Ezzedin Ao Kassem –brazo armado de Hamás– nun campo de refuxiádevos na Franxa de Gaza. Durante esta ejercitación se pon en práctica o accionar conxunto de francotiradores, lanzamento de mísiles anti-tanque, células que atravesan o cerco de seguridade, e as distintas etapas da loita. Todo iso pode verse nun vídeo da organización.A última imaxe mostra a quen participaron no operativo, en fila, descargando as armas, nin máis nin menos. E, en xeral, en todas as imaxes, o grao de preparación militar que pode observarse é alto, o grao de mantemento das armas é bo, e o desenvolvimiento dos combatentes dá conta dun alto grao de preparación e adestramento. Segundo o expresado neste mesma ágora, se exercita tamén o secuestro de soldados de postos fronteirizos e vehículos militares, incluída a práctica de como frear a un vehículo en movemento en zona urbana e o secuestro dun soldado levándoo polas rúas dalgunha cidade.Expertos que observaron estes vídeos chegaron á conclusión de que non necesariamente Hamás ten intención de secuestrar a un soldado con vida. Segundo os testemuños de adestramentos de Hamás, a gran cantidade de lume que se utiliza durante o "secuestro" non deixa ningunha posibilidade de que o secuestrado sobreviva. Todo parece indicar que en Hamás comprenderon que Israel estará disposto a pagar un alto prezo polo corpo sen vida dun dos seus soldados e, ao mesmo tempo, evitaríanse así ter que agochalo, custodialo e estar sometidos á presión internacional habitual nestes casos.
Os túneles, unha pinga no océano
Durante a primeira semana do operativo informouse que o exército israelí bombardeou 40 túneles, pero os organismos de intelixencia estiman que se trata dunha pinga no mar. A rede subterránea de Hamás conta con polo menos 500 túneles, que ultimamente foron remodelados e perfeccionádevos. Unha das máis salientadas novidades que se introduciron nos túneles é unha rede de comunicacións celulares, a pesar do temor de que as conversacións sexan interceptadas.Nun dos seus foros, Hamás se compraceu de ter posto en marcha esta rede, como así tamén de haber cambiado todas as entradas aos túneles. Desde hai un tempo, ditas entradas están cubertas por grandes anacos de formigón armado que eles moven a control remoto e que non poden ser desprazados por seres humanos. E, por suposto, están tamén os mísiles Grad e Kassam, que asedian á poboación do sur de Israel. Ademais de ter aumentado considerabelmente o alcance de súas mísiles –tal como quedou demostrado nestes días– Hamás fixo grandes esforzos por reducir ao máximo o tempo de preparación para o lanzamento. O obxectivo é reducir o tempo que os integrantes das células que lanzan mísiles para Israel pasan expostos aos ataques da Forza Aérea Israelí. Segundo estes vídeos, a preparación levaba case 25 segundos e os integrantes de Hamás atoparon a fórmula para preparalos antes e aforrarse así, eses prezados 25 segundos.
Comentarios