Por Marta Alòs
Deputada no Parlament de Catalunya por CDC
Artigo publicado en Diari del Segre
.Dicía David Ben Gurion que todos os expertos son expertos no pasado. Non hai expertos do futuro. Aínda así, en Catalunya, neste novo conflito do Próximo Oriente volve a aflorar esta clase de tabia colectiva que, sen analizar o pasado histórico desta eterna contenda arabe-israeli, acusa a Israel como único culpábel. É dentro desta carencia de perspectiva que a esquerda máis rancia, e doutros happy-flowers do noso país, van a manifestacións que nada teñen que ver coa paz. Quero pensar que non se dan conta da súa propia inconsciencia cando participan en manifestacións que vulneran os principios máis elementais da democracia. Faiseme ben difícil de entender que algúns dos responsables de partidos que nos gobernan, como é o caso de Joan Ferran, voceiro adxunto do PSC ao Parlament; Joan Saura, de ICV e conseller de Interior; Joan Ridao, Joan Tardío e Anna Simó, de ERC, puidesen ir a unha manifestación onde se puideron escoitar proclamas a favor do grupo terrorista Hamás, onde se pedía a ruptura de relacións institucionais con Israel, onde se queimaron as bandeiras dos Estados Unidos e de Israel, onde exhibiuse unha pistola e onde o fedor antisemita era máis que evidente.
.
Esta non foi unha manifestación a favor da paz no Próximo Oriente, que ninguén se engane. Porque se tivese sido este o único obxectivo, eu mesma tería acudido. Aquela manifestación, así como as numerosas concentracións que cada día se fan en Catalunya, están defendendo faccións palestinas na órbita iraniana que non disimulan a súa xudeofobia, ao tempo que acusan Israel como un Estado seminazi de esencia criminal.
.
Ninguén destes iluminados se terá parado a pensar nin por un momento que pasaría se Hamás dispuxese do potencial bélico que posúe Israel? E os opositores políticos que Hamás asasina cada día a Gaza non se deberían tamén de denunciar e condenar publicamente? E os escudos humanos que Hamás usa para que o mundo se subleve contra Israel, non se debería criticar enerxicamente? Hamás está convencida de que a normalización con Israel sería negativo para o mundo islámico e, por este motivo, ten como estratexia a liberación de Palestina, de todo Palestina. O problema é pois que Israel se nega tercamente a desaparecer, a autoinmolarse. Pode Hamás seguir negando o dereito nacional dos xudeus sobre unha parte de Terra Santa? Detivéronse a pensar que pasaría se Hamás dispuxese do potencial bélico que posúe Israel?
Comentarios