Por Yashmina Shawki
La Voz de Galicia - 30.07.08
"Hasán e Marcos" é o título dunha película que non deixou indiferente aos exipcios. Protagonizada polo meu admirado Adel Imam e Omar Sharif, narra as peripecias de dous líderes relixiosos moderados, un musulmán e outro cristián, perseguidos nunha sociedade cada vez máis radicalizada. Se Omar Sharif é o actor exipcio con máis proxección internacional, Adel Imam, é un dos cómicos máis queridos do mundo árabe, ademais dun dos que máis denunciou as secuelas sociais do seu pobo: pobreza, ignorancia, corrupción e intolerancia, o que lle supuxo ser nomeado embaixador de boa vontade das Nacións Unidas no 2000. Con todo, o seu esforzo por reivindicar a tolerancia xunto co de moitos outros artistas e intelectuais parece pouco eficaz ante o tsunami radical xurdido das entrañas dunha sociedade superpoboada, lastrada con graves desigualdades e que, refúxiase na caridade das organizacións islámicas para aliviar a súa frustración ante un Goberno corrupto e inoperante.
Coincide no tempo a polémica por esta película co xuízo instado por Abdulrahman Yalciykaya, fiscal xefe do Tribunal de Apelacións turco contra o partido AKP, (Partido da Xustiza e o Desenvolvemento), de corte conservador e islamita, actualmente no Goberno, por violar a laicidade estatal. O AKP considera este xuízo como un «golpe de estado» para expulsarlles, vía xudicial, do Parlamento e do Goberno, xa que non puido ser derrotado nas urnas. Argumentan que o único que fixeron é permitir que as mulleres leven o veo nas universidades e que iso non atenta contra as bases do seu Estado. Os opositores ao AKP, pola contra, acusan a este partido de ir introducindo medidas islamizadoras que socavan os alicerces da democracia. Aínda que non é a primeira vez que un partido turco é prohibido, si é a primeira que un se enfronta á ilegalización estando no exercicio do poder.
A Turquía fáltalle moito para ser un país plenamente democrático e respectuoso cos dereitos humanos, pero, se triunfa a laicidade, a pesar da inestabilidade política que podería provocar a prohibición do partido no Goberno, a batalla contra o cancro islamita radical podería non estar perdida do todo e sentar un bo precedente en todo Oriente Medio.
Comentarios