Por Jacques Gruman
O Partido Comunista Brasileiro acompañou a posición da Unión Soviética no proceso que levou á creación do Estado de Israel. Durante moitos anos, era rotina o aliñamento automático dos partidos comunistas de todo o mundo coas directrices do PCU
S, e na repartición da Palestina non foi diferente. A revista mensual Problemas, editada polo PCB e dirixida por líderes históricos do Partido (como Carlos Marighela e Diógenes Arruda), publicou dous artigos esclarecedores. O primeiro, de outubro de 1948, foi "A cuestión palestina", asinado por L. Vatolina, e revela os principais detalles da posición soviética. Segundo o autor, o país dos sovietes non podía ficar indiferente á sorte de pobos que loitaban contra o imperialismo (referíase á dominación británica e aos adiantos dos intereses norteamericanos no Oriente Medio, concentrados no petróleo). Alén diso, "a sorte do infeliz pobo xudeu, tan maltratado pola guerra, non pode deixar de despertar súa simpatía". Andrey Gromyko, representante da URSS na ONU, apuntou, en discurso decisivo, dúas solucións para a situación da Palestina:
S, e na repartición da Palestina non foi diferente. A revista mensual Problemas, editada polo PCB e dirixida por líderes históricos do Partido (como Carlos Marighela e Diógenes Arruda), publicou dous artigos esclarecedores. O primeiro, de outubro de 1948, foi "A cuestión palestina", asinado por L. Vatolina, e revela os principais detalles da posición soviética. Segundo o autor, o país dos sovietes non podía ficar indiferente á sorte de pobos que loitaban contra o imperialismo (referíase á dominación británica e aos adiantos dos intereses norteamericanos no Oriente Medio, concentrados no petróleo). Alén diso, "a sorte do infeliz pobo xudeu, tan maltratado pola guerra, non pode deixar de despertar súa simpatía". Andrey Gromyko, representante da URSS na ONU, apuntou, en discurso decisivo, dúas solucións para a situación da Palestina:
1. Creación dun Estado único árabe-xudeu, onde os dous pobos convivirían con dereitos iguais.
2. División en dous estados democráticos e independentes, un árabe e outro xudeu.
Aínda que defendese a primeira solución como a mellor para os dous pobos, Gromyko afirmou que, fronte aos continuos enfrontamentos entre ambos, insuflados polos británicos, a alternativa viábel naquel momento sería a de os dous estados. Esta foi a proposta encamiñada e aprobada nas Nacións Unidas na Resolución 181. Na edición de outubro de 1949, Problemas publicou o artigo "As forzas de clase na loita pola independencia de Israel", asinado por A. B. Magil. O texto complementa o anterior, destacando os tres factores que permitirían a creación do Estado xudeu: "a loita de masas dentro da Palestina e o apoio que lles foi dado polos pobos doutros países; a posición firme e enérxica da Unión Soviética e das democracias populares no seo da ONU; e o conflito anglo-americano, que deu á opinión pública dos EUA a oportunidade de forzar o goberno a votar, tras moitas vacilacións, pola resolución da repartición".
Magil, xudeu militante do PC norteamericano, di que o voto soviético non mudou a posición da URSS sobre o sionismo: "A URSS sempre se opuxo ao imperialismo no Oriente Medio, como en calquera parte, e sempre foi solidaria coas loitas antiimperialistas de todos os pobos. O socialismo é, en principio, contrario a todas as formas de nacionalismo burgués, incluso o sionismo(...). Os nacionalistas burgueses nunca son consecuentes na loita contra o imperialismo". Finaliza: "A URSS foi a única entre as grandes potencias en demostrar xenuína amizade con Israel e fidelidade á decisión da repartición".
Comentarios