Por Galit Nuriel
As recentes declaracións do presidente iraniano Mahmud Ahmadineyad na Universiade de Columbia, Nova York, sobre a inexistencia de homosexuais en Irán deixa moito que dicir. A International Gai and Lesbian Human Rights Commission (IGLHRC) revela que a declaración de Ahmadineyad foi omitida na prensa iraniana, o cal é explicado por dita comisión coma un intento de ocultar os abusos que Irán comete contra a comunidade gay e lesbiana. A IGLHRC documentou violacións sistemáticas dos dereitos da comunidade de lesbianas, gays, bisexuais e transexuais. A lei islámica imposta en Irán coa revolución do Ayatollah Khomeini condena á morte a homosexualidade. No entanto, non só en Irán está a comunidade gay e lesbiana suxeita a agravios, persecucións e morte, senón noutros países do mundo islámico. En Iraq, durante o réxime de Saddam Hussein--aínda que este non fose relixioso, senón secular--a homosexualidade era considerada un delito. En Arabia Saudita, informa a revista electrónica gay The Gully, o 4 de xaneiro de 2002, tres homes foron decapitados por homosexualidade. Unha declaración semellante á de Ahmadineyad foi feita por un deputado árabe israelí Ibrahim Sarsur, na Knéset (Parlamento israelí) en abril de 2006. Segundo Sarsur, a poboación árabe non ten o “problema” da homosexualidade, que si existe na poboación xudía. O contexto deste comentario corresponde a unha discusión levada a cabo na Knéset, o último mes de xullo, en torno ao desfile do orgullo gay en X
erusalén. Os líderes xudeus ortodoxos desaprobaron a idea do desfile na cidade Santa, capital de Israel, e xunto con eles, os dirixentes musulmáns e o Vaticano. Non entanto, o evento tivo lugar este ano tamén en Xerusalén. A pesar da declaración de Sarsur, os palestinos gays séntense máis seguros en territorio israelí. A BBC informou, en 2003, sobre o perigo de vida dos gays na Autonomía Palestina, que prefiren arriscarse a cruzar a fronteira e permanecer ilegalmente en Israel. En efecto, en Israel a vida gay é aberta e visible. Á mantenta, a revista The Gully sinala que aínda que é en Israel onde ten orixe a condena bíblica ás relacións sexuais entre o mesmo sexo, na actualidade é un dos países máis progresistas no que concierne á igualdade de dereitos das minorías sexuais. Observa que a comunidade gay desprazouse das marxes da sociedade israelí a un lugar onde gañou visibilidade e goza unha crecente aceptación. A partir dos anos 80, a comunidade de gays e lesbianas vén logrando grandes avances na garantía dos seus dereitos. A mediados dos anos 70 creouse a primeira organización en Israel, aínda cando a homosexualidade era considerada ilegal, segundo unha lei herdada do Mandato Británico, que foi derrogada en 1988. Pouco tempo despois de revogarse dita lei, as Forzas de Defensa de Israel (FDI), a comezos dos anos 90, adoptaron a política de non facer diferenzas de orientación sexual no recrutamento de soldados. Os exércitos adoitan soster unha idea de nación ligada á masculinidade. Non entanto, sen afirmar o contrario sobre as FDI, estas aceptan oficialmente orientacións sexuais non heterosexuais. Máis aínda, ser voluntario da Agudah (The Association of Gays, Lesbians, Bisexuals, and Transgenders in Israel) vale como unha forma de servizo militar nas FDI. En 1997, a cantante transexual Sharon Cohen, coñecida polo seu nome artístico Dana International, foi elixida para representar oficialmente ao Estado de Israel en Eurovision 1998, onde gañou coa canción “Diva”. Cabe acoutar que o Ministerio do Interior de Israel rexistra cambios de identidade de xénero cando se realizan cirurxías de reasignación de sexo. Iso non significa que todas as batallas estean gañadas. A Agudah segue loitando polo rexistro de cambio de identidade de transexuais que non pasan pola cirurxía de cambio de sexo.
Ultimamente viñéronse ditando novas regulacións a favor da comunidade non hetero. Desde hai un ano, recoñécese o dereito de herdar a parellas do mesmo sexo. A finais de ano pasado, o diario Yediot Aharonot deu a coñecer un veredito do Tribunal de Familia, polo cal concedeu a unha parella lesbiana o status de nais oficiais dos fillos de ambas. Este ano, informa o xornal, o Ministerio de Benestar aprobou peticións de adopción a trinta parellas lesbianas. Así mesmo, o Ministerio propón a implementación dun plan que facilite a parellas gays e lesbianas a adopción dentro de Israel. Segundo unha enquisa levada a cabo este ano por Yediot Aharonot, entre diferentes sectores da poboación xudía israelí, o 73 por cento dos participantes aceptaría a condición gay dun fillo. Entre os relixiosamente ortodoxos, o 55 por cento respondeu que cortaría relacións co fillo, o 35 por cento reduciría o contacto, e só o 10 por cento aceptaría a situación. Para rematar, Ehud Olmert, primeiro ministro israelí, tampouco queda atrás. En xullo felicitou publicamente á parella da súa filla lesbiana polo nacemento dunha nena, que pasa a ser a oitava entre os netos do mandatario. Unha sociedade que respecta os dereitos das minorías sexuais non pode senón ser pluralista, cunha gran capacidade de aprendizaxe, e espazo para a disidencia e as contradicións. Este é o caso de Israel, onde despois de menos de 20 anos de saír a homosexualidade da ilegalidade, realízanse na cidade Santa as marchas anuais do orgullo, a pesar de diferentes oposicións, como a xudía ortodoxa.
erusalén. Os líderes xudeus ortodoxos desaprobaron a idea do desfile na cidade Santa, capital de Israel, e xunto con eles, os dirixentes musulmáns e o Vaticano. Non entanto, o evento tivo lugar este ano tamén en Xerusalén. A pesar da declaración de Sarsur, os palestinos gays séntense máis seguros en territorio israelí. A BBC informou, en 2003, sobre o perigo de vida dos gays na Autonomía Palestina, que prefiren arriscarse a cruzar a fronteira e permanecer ilegalmente en Israel. En efecto, en Israel a vida gay é aberta e visible. Á mantenta, a revista The Gully sinala que aínda que é en Israel onde ten orixe a condena bíblica ás relacións sexuais entre o mesmo sexo, na actualidade é un dos países máis progresistas no que concierne á igualdade de dereitos das minorías sexuais. Observa que a comunidade gay desprazouse das marxes da sociedade israelí a un lugar onde gañou visibilidade e goza unha crecente aceptación. A partir dos anos 80, a comunidade de gays e lesbianas vén logrando grandes avances na garantía dos seus dereitos. A mediados dos anos 70 creouse a primeira organización en Israel, aínda cando a homosexualidade era considerada ilegal, segundo unha lei herdada do Mandato Británico, que foi derrogada en 1988. Pouco tempo despois de revogarse dita lei, as Forzas de Defensa de Israel (FDI), a comezos dos anos 90, adoptaron a política de non facer diferenzas de orientación sexual no recrutamento de soldados. Os exércitos adoitan soster unha idea de nación ligada á masculinidade. Non entanto, sen afirmar o contrario sobre as FDI, estas aceptan oficialmente orientacións sexuais non heterosexuais. Máis aínda, ser voluntario da Agudah (The Association of Gays, Lesbians, Bisexuals, and Transgenders in Israel) vale como unha forma de servizo militar nas FDI. En 1997, a cantante transexual Sharon Cohen, coñecida polo seu nome artístico Dana International, foi elixida para representar oficialmente ao Estado de Israel en Eurovision 1998, onde gañou coa canción “Diva”. Cabe acoutar que o Ministerio do Interior de Israel rexistra cambios de identidade de xénero cando se realizan cirurxías de reasignación de sexo. Iso non significa que todas as batallas estean gañadas. A Agudah segue loitando polo rexistro de cambio de identidade de transexuais que non pasan pola cirurxía de cambio de sexo.Ultimamente viñéronse ditando novas regulacións a favor da comunidade non hetero. Desde hai un ano, recoñécese o dereito de herdar a parellas do mesmo sexo. A finais de ano pasado, o diario Yediot Aharonot deu a coñecer un veredito do Tribunal de Familia, polo cal concedeu a unha parella lesbiana o status de nais oficiais dos fillos de ambas. Este ano, informa o xornal, o Ministerio de Benestar aprobou peticións de adopción a trinta parellas lesbianas. Así mesmo, o Ministerio propón a implementación dun plan que facilite a parellas gays e lesbianas a adopción dentro de Israel. Segundo unha enquisa levada a cabo este ano por Yediot Aharonot, entre diferentes sectores da poboación xudía israelí, o 73 por cento dos participantes aceptaría a condición gay dun fillo. Entre os relixiosamente ortodoxos, o 55 por cento respondeu que cortaría relacións co fillo, o 35 por cento reduciría o contacto, e só o 10 por cento aceptaría a situación. Para rematar, Ehud Olmert, primeiro ministro israelí, tampouco queda atrás. En xullo felicitou publicamente á parella da súa filla lesbiana polo nacemento dunha nena, que pasa a ser a oitava entre os netos do mandatario. Unha sociedade que respecta os dereitos das minorías sexuais non pode senón ser pluralista, cunha gran capacidade de aprendizaxe, e espazo para a disidencia e as contradicións. Este é o caso de Israel, onde despois de menos de 20 anos de saír a homosexualidade da ilegalidade, realízanse na cidade Santa as marchas anuais do orgullo, a pesar de diferentes oposicións, como a xudía ortodoxa.
Comentarios