Por Oriol Pi de Cabanyes
Unha cultura é un carácter, unha maneira de entender o mundo e, en consecuencia, unha maneira de facer as cousas. Unha cultura é tamén unha economía, o resultado dunha actitude fronte á realidade material. Os cataláns tivemos, históricamente, o enaltecemento do traballo, mentras que, según observou Jaume Vicens i Vives, "os casteláns, de ascendencia trashumante e nómada, coma ben os definiu un deles, o profesor Carande, viven o día ao día e non conciben os valores económicos sen asocialos a algunha gran máquina xeral, xa reciba o nome de Honrado Concejo de Mesta, Casa de Contratación, Reales Fábricas ou ben INI. Están definidos polo espírito, a mentalidade e o xogo político da máis famosa das súas institucións: la Mesta. Os encontronazos entre ambas concepcións do traballo -para o castelán, un castigo divino; para o catalán, un signo de elección-, ainda que por pequenos no entraron no campo da historia, sí comportan un valor extraordinario que non saberíamos reducir". Sería de gran interese un estudo da historia das mentalidades que fora capaz de datarnos a orixe do prexuizo que vincula ao catalán co fenicio, o comerciante ou o tendeiro. O prexuizo que vincula aos xudíos e diñeiro é medieval, e de fundamento relixioso. Mentras que os cristiáns (debido a unha interpretación moi restritiva e integrista da relixión) non podían deixar diñeiro a interese, os xudeus non só se dedicaban a iso senon que se enriquecían. Por iso, o antisemitismo funde as súas raíces na envexa e o resentimento. O artigo profundiza nestas cuestións.
Descargar o artigo completo (PDF, 80 KB).
Comentarios