Irán convoca a negar o Holocausto
Por Jack Fuchs *
Nestes días recibín, de distintas persoas e fontes, un correo electrónico proveniente do Centro Simon Wiesenthal chamando aos sobreviventes do Holocausto nazi a dar testemuño e participar da videoconferencia organizada polo mesmo centro en varias cidades dos Estados Unidos, o día 11 de decembro, co obxectivo de enfrontar así ao seminario que lévase a cabo neses días en Teherán, convocado polo ministro de Relacións Exteriores de Irán. Segundo as súas propias palabras, o goberno de Irán convoca a participantes de distintos países que expoñerán alí os seus traballos sobre o tema, e “dará a oportunidade a estudosos de ambos lados de expoñer con liberdade e sen ideas preconcibidas”, pero cuxos nomes negouse a dar (hoxe xa sabemos que entre eles atópanse negadores do Holocausto como Robert Faurisson e Georges Thiel, condenados pola Xustiza francesa, o americano David Duke, ex dirixente do Ku- Klux-Klan e o australiano Fredrick Toeben, que foi detido en Alemaña por incitación ao odio racial).Que queren probar que ata agora non foi comprobado? Cal é a motivación detrás de todo este teatro tráfico en Teherán?Todos sabemos ben que existen persoas que negan o Holocausto. Os negadores chegarán á conclusión da inexistencia do Holocausto, seguramente. Non entendo onde queren chegar, sería como levar a cabo unha conferencia para determinar se efectivamente existiron as explosións atómicas de Hiroshima e Nagasaki.
É como cuestionarse se morreron 30 millóns de persoas, 34 ou 35,5 na Segunda Guerra Mundial. Parece que estamos no planeta do absurdo.A convocatoria do Centro Wiesenthal, unha conferencia paralela en repudio da que se leva a cabo en Irán, xérame moitas preguntas.Debemos unha vez máis erguer ás vítimas e os victimarios das súas tumbas? Levemos ao extremo a idea: se asumimos que o obxectivo de Irán é mostrar que non foi tan terrible o acontecido durante a Segunda Guerra Mundial, significa que todos aqueles que foron xulgados como criminais logo de terminada a guerra en Polonia, Ucraína, Checoslovaquia, Lituania e outros países foron executados inxustamente e deberían ser rehabilitados.Discutir e querer probar que ás cámaras de gas ingresaban persoas para ser exterminadas e ter que probar que non saían por outra porta e que efectivamente se trataba de cámaras da morte e non de panaderías, resulta desquiciante. Non só para min como sobrevivente, senón para calquera ser humano.De novo caemos na trampa dos negadores.
É difícil non entrar no xogo e intentar poñer cordura. Entrar neste xogo é o que eles queren que fagamos.Outro aspecto gravísimo ao meu xuízo é a vontade destes negadores de illar o problema xudeu do contexto da Segunda Guerra Mundial. É terriblemente inxusto illar ao Holocausto da traxedia xeral que azotou ao mundo, de pobos enteiros non xudeus que foron masacrados, independentemente de se foron 200.000, 1.000.000 ou 3.000.001. En vez de discutir como puido, no século XX, acontecer unha traxedia de tal magnitude, debátese, máis alá do revisionismo extremo, o “número” de vítimas. Discutir magnitudes é dun grao de inhumanidade impresionante. Isto é quitarlle a esencia ao que realmente foi o nazismo e a Segunda Guerra Mundial para a humanidade. E isto é o que non debemos permitir.O mundo debe reaccionar. Non só o Centro Simon Wiesenthal e os sobreviventes. Quedarse sen dicir nada é como non terminar de asumir o terrible que foi o nazismo para o mundo enteiro.A reunión convocada por Irán constitúe unha provocación e, a pesar dos repudios oficiais dalgúns países, esta reacción resulta morna, na miña opinión. Non no sentido da forza senón da forma que está adquirindo. Máis luz da que botan sobre a escura realidade da Segunda Guerra Mundial os centenares de documentos, testemuños –orais, escritos e visuais–, dificilmente é posible. Ou sexa, a vontade de negar destes pseudocientíficos convocados polo goberno de Irán non cambiará por máis documentos e evidencia que se preséntelles.
Os negadores non teñen interese en coñecela.Nestes días, en Berlín, no marco dunha reunión do Centro para a Educación Política –que rexeita aparecer como unha “contra conferencia”–, Raul Hilberg, un dos principais historiadores do Holocausto, dixo novamente “todos os documentos están aquí para probar que aqueles que negan esta realidade están errados”. A forza dos documentos fala por si soa.* Pedagogo e escritor.
*Sobrevivente de Auschwitz.
Comentarios