Declaración de Independencia do Estado de Israel
ERETZ ISRAEL foi o berce do pobo xudeu. Aquí forxouse a súa identidade espiritual, relixiosa e nacional. Aquí logrou por primeira vez a súa soberanía, creando valores culturais de significado nacional e universal, e legou ao mundo o eterno Libro dos Libros.
Logo de ter sido exiliado pola forza da súa terra, o pobo gardoulle fidelidade durante toda a súa Dispersión e xamais cesou de orar e esperar o seu retorno a ela para a restauración da súa liberdade política.
Impulsados por este histórico e tradicional vínculo, os xudeus procuraron en cada xeración reestablecerse na súa patria ancestral. Nos últimos decenios retornaron en masa. Pioneiros, maapilim e defensores fixeron florecer o deserto, reviviron o idioma hebreo, construíron cidades e aldeas, e crearon unha sociedade puxante, que controlaba a súa economía e cultura propias, amante da paz, pero capaz de defenderse a si mesma, portadora das bendicións do progreso para todos os habitantes do país, que aspira á independencia e á soberanía.
No ano de 5657 (1897), respondendo ao chamado do pai espiritual do estado xudeu, Teodoro Herzl, congregouse o Primeiro Congreso Sionista que proclamou o dereito do pobo xudeu á restauración nacional no seu propio país.
Este dereito foi recoñecido na Declaración Balfour do 2 de novembro de 1917 e reafirmado no mandato da Liga das Nacións que, especificamente sancionou internacionalmente a conexión histórica entre o pobo xudeu e Eretz Israel e o dereito do pobo xudeu de reconstruír o seu Fogar Nacional.
A catástrofe que recentemente azoutou o pobo xudeu - a masacre de millóns de xudeus en Europa - foi outra clara demostración da urxencia por resolver o problema da súa falta de fogar, restablecendo en Eretz Israel o Estado Xudeu, que haberá de abrir as portas da patria de par en par a toda xudeu e conferirlle ao pobo xudeu o estatus de membro privilexiado na familia das nacións.
Sobreviventes do holocausto nazi en Europa, como tamén xudeus doutras partes do mundo, continuaron inmigrando a Eretz Israel superando dificultades, restricións e perigos, e nunca cesaron de esixir o seu dereito a unha vida de dignidade, de liberdade e de traballo na súa patria nacional.
Durante a Segunda Guerra Mundial, a comunidade xudía deste país contribuíu con todas as súas enerxías na loita das nacións amantes da liberdade e a paz en contra a iniquidade nazi, e, polo sangue derramada polos seus soldados e o esforzo bélico despregado, lle valeron o dereito de contarse entre os pobos que fundaron as Nacións Unidas.
O 29 de novembro de 1947, a Asemblea Xeral das Nacións Unidas aprobou unha resolución que dispoñía o establecemento dun estado xudeu en Eretz Israel. A Asemblea Xeral requiriu dos habitantes de Eretz Israel que tomasen nas súas mans todas as medidas necesarias para a implementación da devandita resolución. Este recoñecemento por parte das Nacións Unidas sobre o dereito do pobo xudeu a establecer o seu propio estado é irrevogable.Este dereito é o dereito natural do pobo xudeu de ser dono do seu propio destino, con todas as outras nacións, nun Estado soberano propio.
POLO TANTO NÓS, MEMBROS DO CONSELLO DO POBO, REPRESENTANTES DA COMUNIDADE XUDIA DE ERETZ ISRAEL E DO MOVEMENTO SIONISTA, ESTAMOS REUNIDOS AQUI NO DIA DA TERMINACION DO MANDATO BRITANICO SOBRE ERETZ ISRAEL E, EN VIRTUDE DO NOSO DEREITO NATURAL E HISTORICO E BASEADOS NA RESOLUCION DA ASEMBLEA XERAL DAS NACIÓNS UNIDAS, PROCLAMAMOS O ESTABLECEMENTO DUN ESTADO XUDEU EN ERETZ ISRAEL, QUE SERA COÑECIDO COMO O ESTADO DE ISRAEL.
DECLARAMOS que, a partir do momento en que termina o Mandato, esta noite, véspera de Shabat, o 6 de iyar, 5708 (14 de maio, 1948) e ata o establecemento das autoridades electas e permanentes do estado, de acordo coa constitución que haberá de ser adoptada pola Asemblea Constituínte a ser elixida, a máis tardar o 1 de outubro de 1948, o Consello do Pobo actuará en calidade de Consello Provisional do Estado e o seu brazo executivo, a Administración do Pobo, será o Goberno Provisional do estado xudeu, que se chamará "Israel".
O ESTADO DE ISRAEL permanecerá aberto á inmigración xudía e o crisol das diásporas; promoverá o desenvolvemento do país para o beneficio de todos os seus habitantes; estará baseado nos principios de liberdade, xustiza e paz, á luz das ensinanzas dos profetas de Israel; asegurará a completa igualdade de dereitos políticos e sociais a todos os seus habitantes sen diferenza de credo, raza ou sexo; garantirá liberdade de culto, conciencia, idioma, educación e cultura; salvagardará os Lugares Santos de todas as relixións; e será fiel aos principios da Carta das Nacións Unidas.
O ESTADO DE ISRAEL está disposto a cooperar coas axencias e representantes das Nacións Unidas na implementación da resolución da Asemblea Xeral do 29 de novembro de 1947, e tomará as medidas necesarias para lograr a unión económica de toda Eretz Israel.
APELAMOS ás Nacións Unidas para que asistan ao pobo xudeu na construción do seu Estado e a admitir ao Estado de Israel na familia das nacións.
EXHORTAMOS - aínda en medio da agresión sanguenta que é lanzada en contra nosa desde hai meses - aos habitantes árabes do Estado de Israel a manter a paz e participar na construción do Estado sobre baséea de plenos dereitos civís e dunha representación axeitada en todas as súas institucións provisionais e permanentes.
ESTENDEMOS a nosa man a todos os estados veciños e aos seus pobos nunha oferta de paz e boa veciñanza, e os exhortamos a establecer vínculos de cooperación e axuda mutua co pobo xudeu soberano asentado na súa terra. O Estado de Israel está disposto a realizar a súa parte no esforzo común polo progreso de todo o Medio Oriente.
FACEMOS un chamamento a todo o pobo xudeu na diáspora para que se congregue ao redor dos xudeus de Eretz Israel e para que o sedunde nas tarefas de inmigración e construción, e estean xuntos na gran loita pola materialización do soño milenario - a redención de Israel.
Poñendo a nosa fe no Todopoderoso, colocamos as nosas sinaturas a esta proclamacion nesta sesion do Consello Provisional do Estado, sobre o chan da patria, na cidade de Tel Aviv, nesta vispera de sabado, o quinto dia de iyar de 5708 (14 de maio de 1948).
Comentarios