O pasado 23 de setembro o presidente palestino, Mahmud Abbas, pediu que se recoñecese Palestina como estado membro de pleno dereito das Nacións Unidas. O proposta de Abbas non prosperará polo previsíbel veto de EE.UU. no Consello de Seguridade do mesmo organismo. Pode, aínda así, ter algún efecto esta proposta en países que reclaman poder autodeterminarse? Falamos con Toni Florido, president da Asociació Catalá d´Amics d´Israel, e con Davide Tonon, responsábel da área de cooperació de Nexos; entidade vinculada a Amb Palestina al Cor Fronte a fronte Israel e Palestina
Unha entrevista de Manel Boschwww.elsingulargigital.cat
Que representa a solicitude Palestina de entrada á ONU no conflito arabe-israeli?
Toni Florido (ACAI): O recoñecemento dun erro histórico por parte dos palestinos: o feito de non recoñecer a resolución orixinaria da ONU, a 181, que establecía a descolonización daquela zona en dous estados. Un árabe e o outro xudeu.
Tonon (Nexos): Representa o dereito á autodeterminación que o pobo palestino ten que exercer, desde hai xa moito tempo. Esta petición é un chamamento á humanidade por un xusto recoñecemento. Hai voces que reclaman que o conflito se resolva negociando pero, como dicía Desmond Tutu, non se pode ser neutral cando hai un opresor e un oprimido. Ser neutral nunha situación de inxustiza é estar a favor do opresor.
O presidente dos Estados Unidos, Barack Obama, dixo recentemente que ambos países teñen aspiracións lexítimas. están dacordo?
Florido (ACAI): E tanto. Creo que a gran maioría de israelís non dubidan que os árabes teñen que ter tamén o seu propio Estado.
Tonon (Nexos): Actualmente Israel xa está recoñecido, agora toca recoñecer a Palestina. De feito, os mesmos palestinos, excepto unha minoría de fanáticos, recoñecen a Israel. O que se pon dúbida son outros dereitos, como o de regreso dos refuxiados do 48, ou o dereito dos palestinos a ter un estado.
O recoñecemento do Estado palestino ofrecería esperanzas a outras nacións que reclaman o dereito á autodeterminación?
Florido (ACAI): En Catalunya a miúdo buscamos no caso palestino un espello onde ver reflectidas as nosas aspiracións. Creo que o espello tería que ser Israel, que conseguiu un consenso internacional mentres construía o seu Estado. É importante que cando se fan os movementos políticos adecuados, a cidadanía se dote de instrumentos que fagan viábel unha organización política determinada. En Palestina todo o mundo quere chegar a un pacto para poder vivir en paz. Por tanto, non é tan importando que vaian á ONU como o feito de negociar directamente coas persoas con quen tes que entender. No caso de Catalunya ou calquera outra nación que aspirase a ter un Estado propio, entendo que o proceso tería que ser similar.
Tonon (Nexos): Creo na autodeterminación dos pobos e ao escoitar todas as opinións. Agora ben, a maneira en que se teñen que ter en conta depende de feitos históricos. Os palestinos hai tempos que piden estado propio e, ademais, sufriron un holocausto. Non como o dos xudeus, pero dispersounos, botounos das súas casas e mesmo os matou. A miña opinión, en xeral, é contraria á creación de novos estados. Prefiro federacións, confederacións ou mesmo un goberno mundial. Non o vexo imposible no caso Palestino, sinceramente. Formar un Estado palestino é difícil posto que as colonias xudías atópanse no medio de zonas palestinas.
Cre que en Catalunya é un país propalestíno?
Florido(ACAI): En Catalunya é hiperexigente con Israel e, en cambio, con Palestina absolutamente acrítico. Estamos a crearnos un imaxinario sobre o que pasa na zona baseado en mitos e desinformacións. O que nos chega sempre son opinións, nunca información. Desgraciadamente isto faise desde medios públicos co diñeiro de todo o mundo. É estraño e inédito en Europa. O que pasa en Catalunya é impropio da nosa contorna cultural e político. Entendo que é produto dalgunhas herdanzas estrañas que non acabamos de limpar.
Tonon (Nexos): A sociedade civil Catalá no seu conxunto está en contra das guerras, as inxustizas e cos dereitos dos Palestinos. Pero hai unha parte da poboación que non ten información e ten dificultade ao formarse unha opinión. Tamén hai unha parte de persoas que apoian a Israel ou porque simpatizan co proxecto sionista ou porque, sobre todo en xente de esquerdas, coas ideas comunitarias da primeira fase da colonización israelí.
O presidente Mas comparou a Palestina con Catalunya polo feito de que ambos países desexan autodeterminarse. É acertada a comparación?
Florido (ACAI): Alégrome que o president Mas fale de autodeterminación. Se o fixo así é unha noticia importante. Case diría que é máis importando isto que a comparación con Palestina.
Tonon (Nexos): Palestina e Catalunya son incomparábeis, e dígoo con todo o respecto. Son un estranxeiro que vive en Catalunya, coñecín moitas visións sobre o feito catalán, o respecto e mesmo defendo a súa cultura e autonomía. Gustaríame ver un pequeno intercambio, que alguén de aquí vivise un ano alá e á inversa. Aquí falamos de decidir unha forma, alá de sobrevivir. A forma é comparábel, a sustancia, non.
O Estado español actuaría cun hipotético novo estado palestino como fai habitualmente cun novo estado: non recoñecelo con obxecto de evitar que o exemplo se expanda?
Florido (ACAI): Forma parte da tradición política española. O que sucede é que hai unha simpatía moi grande co que pasa no mundo árabe e os seus gobernos. Quizais a situación é diferente, tamén dependería de quen goberne no Estado nese momento. É unha cuestion difícil de prever. O que sempre nos dirán é que a situación de alá non ten nada a ver coa de aquí. Mirarán de xustificalo dunha maneira ou outra.
Tonon (Nexos): O caso de Kósovo ao Estado español pareceulle máis semellante ao do País Vasco que a Catalunya. Hai casos e casos, o palestino baséase na opresión brutal e nunha situación practicamente de guerra. España simpatiza con Palestina por unha cuestión histórica pero tamén con Israel por conveniencia. Non creo que desde Madrid se compare a Palestina con Catalunya ou co País Vasco.
Comentarios