A agonía do canario


Por Pilar Rahola
.
Moitos crerán que isto non vai con eles. E como ocorreu ao longo da historia, equivocaranse. Expresouno moi ben o pastor protestante Martin Niemoeller en pleno nazismo: "Cando os nazis viñeron buscar aos comunistas, gardei silencio, porque eu non era comunista. Cando viñeron buscar aos xudeus, non protestei, porque non era xudeu, Cando viñeron buscarme, non había ninguén máis que puidese protestar". Ao longo da historia, e para a súa desgraza, as comunidades xudías foron o termómetro do grao de tolerancia da sociedade, e a súa persecución sempre foi a febre que denotaba unha enfermidade social. Alguén o definiu coa bonita metáfora do canario, paxaro usado historicamente nalgunhas minas, porque é moi sensible á contaminación. Cando o canario empezaba a morrer, a mina convertíase en perigosa. E na historia de Europa, os primeiros en ser perseguidos eran os xudeus, cando as nosas sociedades sufrían o virus da intolerancia. Foron, pois, en certa medida, os canarios da nosa civilización.
.
O son aínda, na actualidade? Persoalmente, non teño ningunha dúbida, e para mostra centenares de casos que percorren a pel de Europa. Poñamos o último exemplo, alarmante por tratarse da modélica sociedade sueca. Desde hai un tempo, as comunidades xudías séntense tan fustigadas por sectores radicais, tanto de esquerdas como do islamismo, que están a empezar a irse do país. Leo en Haaretz o caso da familia Eilenberg. Despois de múltiples choques, incluíndo violentas manifestacións, e despois de aguantar todo tipo de insultos do estilo "Heil Hitler", esta familia de Malmö decidiu emigrar a Israel. Os pais de Marcus, avogado de 32 anos, sobreviviron ao holocausto e refuxiáronse en Suecia en 1945. Os pais dela chegaron no 68 desde Polonia, despois da última purga antisemita de Stalin. Hoxe volven facer as maletas e cos seus fillos na mochila emprenden o camiño cara á vella Eretz. Na súa pequena comunidade, outras decenas de familias están a se expor a saída de Suecia, porque a situación empeora día a día. Dos miles de musulmáns que hai en Suecia, os radicais son a minoría, pero son unha minoría grande e, alentados polos grupos de extrema esquerda que converteron o odio a Israel na súa biblia particular, todo conflúe nunha contaminación severa da convivencia.
.
Lentamente, vaise producindo a fusión entre o radicalismo fundamentalista e o radicalismo de extrema esquerda, e o resultado é un severo deterioro das liberdades. Como exemplo o da familia Eilenberg, perseguidos polos nazis, perseguidos polo estalinismo e agora perseguidos polo integrismo islámico, coa aquiescencia da imbecilidade esquerdosa. E todo iso no paraíso da tolerancia, Suecia, alí onde os canarios nunca agonizaban...

Comentarios