Israel, e o seu dereito á autodefensa
A seis anos de finalizada a ocupación militar israelí ao sur do Líbano, un sorpresivo ataque de integrantes do grupo terrorista Hezbollah en territorio israelí -que deixou como saldo oito soldados israelís mortos e outros dous secuestrados- non só terminou por rachar a “pax fría” que reinaba na rexión, desatando a furia do Estado xudeu, senón que ademais colocou ao pobo libanés nunha situación de morte e dor, tan só por seguir os mandatos de Teherán e Damasco, que controlan a esta milicia desde as sombras. Nesta oportunidade, a contundente resposta militar israelí, non está supeditada a impor as súas forzas nun territorio estranxeiro ou a expandirse en territorios que se atopan en disputa cos palestinos, senón a un lexítimo dereito de autodefensa. Todo comezou cando integrantes do outrora grupo terrorista palestino Hamas (tamén de inspiración iraní e aliado de Hezbollah na Franxa de Gaza) introduciuse en territorio israelí, matando a dous soldados e secuestrando ao novo cabo de 19 anos, Guilad Shalit. Esta acción terminou por romper o intento de diálogo que se estaba establecendo entre o Partido na presidencia palestina; Al- Fatah, e os seus compañeiros na coalición de goberno; Hamas, para concensuar un documento que lles permitise lograr unha mellor gobernabilidade nos territorios palestinos. O documento tamén contemplaba o diálogo co goberno de Israel, para seguir mantendo en pé o plan denominado “Folla de Ruta”; que ten (tiña?) como obxectivo de máxima, a creación do tan postergado Estado de Palestina, ademais de buscar unha política que dese unha pronta solución á terrible crise humanitaria que atravesa ese pobo, desde que en febreiro pasado, a Unión Europea, os Estados Unidos, Rusia e Xapón cortáronlle a axuda financeira pola extrema belixerancia dialéctica do primeiro ministro palestino Ismail Haniya. Pasados once meses da execución do denominado “Plan de Desconexión”, un impresionante dispositivo militar israelí que varreu coa presenza de colonos xudeus nese sector do Neguev, para brindar autonomía política palestina e comezar a delinear as fronteiras definitivas do Estado de Israel, máis de mil foguetes do tipo Kasam, golpearon insistentemente distintas cidades do sur israelí, matando a perto de 40 civís. O secuentro do novo soldado, sumado a esta situación de permanente asedio, terminou de desbordar a paciencia do Executivo israelí, dando paso a unha ofensiva militar por aire e terra que ten como obxectivo desarticular as lanzadeiras destes mísiles palestinos. Coordinación co Hezbollah?
A poucos días dos feitos acontecidos na Franxa de Gaza, prodúcese o inesperado ataque do Hezbollah, ao norte de Israel. Ate que punto esta acción ofensiva non foi coordinada coa principal dirixencia de Hamas, instalada en Damasco e representada por Khaled Meshaal? Os seis anos transcorridos desde o retiro militar israelí do sur do Líbano, serviron para que Hezbollah (que controla por completo esta porción de territorio- armada ate os dentes, baixo a tutela do goberno iraní. Nesta etapa de guerra aberta contra Israel, os 10.000 mísiles de orixe rusa, chinés e iraní, de distintos tipos e alcances que van desde os 10 ate os 80 km; con cargas de 20 a 600 kgs de explosivos, con que conta o Hezbollah, foron fornecidos por Teherán, que neste novo intento por desestabilizar a rexión aproveitando o estancamento das tropas estadounidenses en Iraq- intenta alzarse como o novo líder rexional, reflotando a máxima leninista de “canto peor, mellor”. Namentres, o goberno libanés por omisión, tamén é causante desta crise ao desoír durante todos estes anos, desde a retirada israelí, a Resolución 1559 do Consello de Seguridade da ONU, que ademais da exixencia de retiro de tropas sirias do Líbano, comprende o desarme deste grupo terrorista e solicita o despregue do exército regular libanés en todo o seu territorio nacional. Dereito lexítimo á autodefensa
A poucos días dos feitos acontecidos na Franxa de Gaza, prodúcese o inesperado ataque do Hezbollah, ao norte de Israel. Ate que punto esta acción ofensiva non foi coordinada coa principal dirixencia de Hamas, instalada en Damasco e representada por Khaled Meshaal? Os seis anos transcorridos desde o retiro militar israelí do sur do Líbano, serviron para que Hezbollah (que controla por completo esta porción de territorio- armada ate os dentes, baixo a tutela do goberno iraní. Nesta etapa de guerra aberta contra Israel, os 10.000 mísiles de orixe rusa, chinés e iraní, de distintos tipos e alcances que van desde os 10 ate os 80 km; con cargas de 20 a 600 kgs de explosivos, con que conta o Hezbollah, foron fornecidos por Teherán, que neste novo intento por desestabilizar a rexión aproveitando o estancamento das tropas estadounidenses en Iraq- intenta alzarse como o novo líder rexional, reflotando a máxima leninista de “canto peor, mellor”. Namentres, o goberno libanés por omisión, tamén é causante desta crise ao desoír durante todos estes anos, desde a retirada israelí, a Resolución 1559 do Consello de Seguridade da ONU, que ademais da exixencia de retiro de tropas sirias do Líbano, comprende o desarme deste grupo terrorista e solicita o despregue do exército regular libanés en todo o seu territorio nacional. Dereito lexítimo á autodefensa
Como actuaría París, se permanentemente fora asediada por ataques misilísticos e tivesen soldados secuestrados, sen declarar a guerra a ninguén? Como o faría Londres, Madrid ou Roma, se un terzo da súa poboación tivese que pasar os seus días en refuxios antiaéreos? Probablemente, de xeito moito máis contundente a como actúa o Estado de Israel, que ten que enfrontar a un inimigo covarde, que dispara os seus mísiles desde centros urbanos, resgardándose entre a poboación civil. Esta nova guerra que enfronta o Estado xudeu, non foi provocada por ansías expansionistas ou por invasión a un país veciño, é produto de ataques moi ben coordinados e planificados polos seus inimigos máis acérrimos: Irán e Siria, xunto aos seus satélites, que unha vez máis poñen en perigo non só á poboación que vive na rexión, senón que tamén se atopan a un paso de desatar unha crise internacional, de incalculables consecuencias.
Comentarios